Haar eerste treffer op een WK was meteen een heel belangrijke. Freeke Moes tekende zondag voor de bevrijdende 2-0 tegen Duitsland. De spits viel ook op een andere manier op. Ze draagt een enorme pleister op haar voorhoofd. Een aandenken aan een ongelukje, vlak voor het toernooi.
Ze schreeuwde het uit van geluk, in de 48ste minuut. Had zojuist een bal van dichtbij door de benen van de Duitse keeper Julia Sonntag geflatst. Pof. Een doffe dreun tegen de plank. Een vuistje omhoog, de stralende blik richting assistgever Lidewij Welten.
‘Daar kwam een hoop ontlading vanaf’, geniet Moes nog even na. ‘Iedereen kwam om me heen staan. We verloren ons helemaal in ons enthousiasme. Xan vloog ook nog op het groepje waarmee we het doelpunt vierden. Bam!’
Freeke Moes in haar tweede WK-duel, tegen Duitsland. Foto: Willem Vernes
Toekijken op de Olympische Spelen
Een treffer die viel in een wedstrijd, die met 3-1 werd gewonnen, maar waarin het zeker niet vanzelf ging bij Oranje. ‘We begonnen wel goed, waren veel druk aan het zetten’, zegt Moes, over het prima eerste kwart. ‘Daarna zakten we in, gingen we mee in het hectische spel van Duitsland. Werd het meer rennen in plaats van passen. Op een gegeven moment pakten we het wel weer op, al was het alsnog veel pingpongen. Het ging alle kanten op.’
De WK-debutant geniet met volle teugen van het toernooi in Amsterdam. ‘Ik heb hier zo hard voor gewerkt. Geniet er zo ontzettend van. Gisteren zag ik mijn moeder in het publiek zitten. Zij had tranen in haar ogen. Ik daardoor ook. Krijg hier zoveel energie van. Ik ben ook best trots op mijzelf dat ik hier sta. Ja, dat doet mij veel.’
Haar eigen opmerking maakt zichtbaar wat in haar los. Ze denkt terug aan de Olympische Spelen, waar ze reserve was. ‘Je traint er zo hard voor. Bent er voor je gevoel zo dichtbij. Dan is het hard dat je de selectie uiteindelijk niet haalt. Toekijken op de Spelen, dat doet wat met je. Nu ben ik dankbaar met die rol. Het heeft mij ook wakker geschud. Liet me beseffen hoe graag ik het wil. Ik ben al het hele jaar met het WK bezig.’
Moes tijdens de line-up, met haar pleister. Foto: Willem Vernes
Om nou te zeggen dat het WK voor Moes op losse schroeven stond, dat is overdreven. Maar op de dag voor het toernooi, sloeg de schrik haar wel om het hart. Achteraf kan ze er wel een beetje om lachen. ‘Ik kreeg een stick tegen mijn hoofd. Van mijzelf, al wil ik dat er liever niet achteraan zeggen, haha.’
Ze haalt het moment even terug. ‘Het was op training. Het gebeurde in een duel. We deden iets backhandachtigs. Ik weet niet meer precies hoe het ging, maar ik kreeg het dopje van mijn stick tegen mijn hoofd. Ik voelde niet zoveel, ging gewoon verder. Totdat Pien [Sanders] tegen mij zei: wat zit er op jouw hoofd? Het bleek een enorm ei te zijn. Oh my God, wat heb jij, vroeg de rest zich af.’
Ik kreeg de vraag of ik een gezichtstattoo had genomen Freeke Moes
De zwelling nam – gelukkig voor Moes – vrij snel af. ‘Maar er zit nog wel een bult. Ik heb nu een grote pleister op die plek zitten. Daardoor gaat het vocht niet verzakken naar mijn oog. Het ziet er best heftig uit.’
Hardop lachend: ‘Ik kreeg ook allemaal aparte vragen erover. Of ik misschien een gezichtstattoo had genomen. Anderen dachten dat het open lag of juist een flinke hechting was.’
Ze denkt dat ze de pleister nog wel even moet houden. Heel veel maakt haar dat niet uit. Zeker niet als ze nogmaals zo kan juichen als zondag, in die onvergetelijke 48ste minuut.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.