Met 85 procent eigen jeugd mikt Push opnieuw op promotie

Naar eigen zeggen volkomen onverwachts maakte Push vorig jaar een droomseizoen door. Met zestig punten promoveerde de ploeg uit Breda naar de Promotieklasse. Rene Ossel staat sinds afgelopen jaar als hoofdcoach aan het roer van het team. ‘Ik wist niets van hockey.’

De heren van Push schoven in de clubhistorie nogal eens van competitie. In het seizoen 2014-2015 kwam het nog in de Hoofdklasse uit. Een avontuur dat slechts een jaar duurde. Met een bescheiden budget nestelde het team zich daarna stevig in de Overgangsklasse. ‘Als we het afgelopen jaar in het linkerrijtje zouden eindigen, was dat al goed’, blikt Ossel terug. ‘Met een jonge ploeg dachten we totaal niet aan een kampioenschap.’

Dat pakte anders uit. Met slechts zes verliespunten op het hele seizoen en dertien punten voorsprong op runner-up Ring Pass, dat na play-offs ook promoveerde, was Push oppermachtig in de Overgangsklasse B.

Maximale vrijheid in de crazy zone

Een droomseizoen voor de spelers dus, maar ook voor debuterend hoofdcoach Ossel. ‘Ons plan vorig jaar heeft goed gewerkt. We hadden een aantal regels. Daarbuiten kregen de jongens volop vrijheid. Hoe verder de bal van de eigen cirkel was, hoe meer ruimte voor eigen invulling ze kregen. Het 23-metergebied van de tegenstander was de crazy zone. Alles was geoorloofd, onder één voorwaarde: de bal verliezen, betekende er alles aan doen om de bal terug te veroveren.’

In de ‘crazy zone’ krijgen de mannen van Push alle vrijheid. Eigen foto

‘Ik geloof erin dat te veel afspraken de creativiteit van spelers belemmert’, vervolgt Ossel. ‘Steeds moeten nadenken wat wel en niet mag, werkt verlammend. Toen ik begon met coachen, was ik strikter en meer autoritair. Door het veranderde karakter van de spelers en de tijdgeest heb ik dat losgelaten. Ik maak nu een plan, waar ik de spelers enthousiast voor probeer te maken. Met weinig regels en maximale inzet. Dat heeft kennelijk gewerkt.’

Van enthousiaste ouder naar hoofdcoach

Ossel zelf kwam pas in aanraking met hockey toen zijn dochter als zesjarige lid werd van Push. ‘Ik was een enthousiaste ouder langs de lijn, maar niet meer dan dat. Toen ik destijds, 25 jaar geleden, de vraag kreeg of ik niet eens wilde coachen, zei ik: ‘Maar ik weet helemaal niets van hockey.’’

De geboren Eindhovenaar besloot zich meer in de sport te verdiepen. Hij volgde een aantal cursussen en ging zelf ook spelen om ook van die kant het spelletje beter te leren kennen. ‘Mijn zoon Kjeld heb ik uiteindelijk van de F-jes tot Jongens A1 gecoacht. Toen hij naar Heren 1 ging, maakte ik ook de overstap. Ik was assistent van onder andere [wijlen] Franklin Dikmoet, Herman Kruis en Sven van der Most. Een hoogtepunt was de promotie naar de Hoofdklasse, in de tijd dat Kjeld nog in Heren 1 zat.’

Dat hij het uiteindelijk tot hoofdcoach heeft geschopt, voelde voor Ossel niet als een aardverschuiving. ‘Ik ben gegroeid in de rol. Als assistent had ik ook al verantwoordelijkheden. Zo is het nu met de huidige assistent Thijmen Schenk ook. We verdelen de taken en hebben daarin de vrijheid om de training naar eigen goeddunken in te vullen. Net als de jongens op het veld de vrijheid hebben om te spelen op de manier die hen het beste lijkt.’

Het succes van Push dankt Ossel ook aan een ander aspect. ‘Van Herman [Kruis] leerde ik destijds: je kan niet de beste hockeyers hebben, maar wel het fitste team zijn. Sinds vorig jaar hebben we een veldtraining opgeofferd voor een kracht- en loopprogramma, in samenwerking met een inspanningsfysioloog. Dat heeft ertoe geleid dat we nauwelijks blessures hebben gehad.’

Push heren 1 kampte vorig seizoen nauwelijks met blessures. Eigen foto

Bijna dezelfde selectie

Met slechts één nieuwe speler, de van de uit de Promotieklasse gedegradeerde Were Di afkomstige Noud Borsten, en twee gestopte hockeyers, is de selectie van Push nagenoeg intact gebleven. ‘Ik denk dat 85 procent van de jongens uit de eigen jeugd komt. Een groot deel van hen heb ik in die tijd al eens gecoacht. Het is een homogene groep die het vooral van het collectief moet hebben. Er zijn niet echt uitschieters binnen het team. Het belangrijkste voor het komende seizoen is het leren omgaan met teleurstellingen. Dat is nieuw voor hen na een jaar waarin we bijna alleen maar wonnen.’

Over de sterkte van de competitie is Ossel minder uitgesproken. ‘Ik zie potentie in de ploeg, maar verwacht niet dat het allemaal weer zo makkelijk zal gaan als in de Overgangsklasse. We zullen wedstrijd voor wedstrijd bekijken wat we op de mat kunnen leggen. Mijn doel is promoveren, maar dat is niet per se realistisch. Ik streef gewoon altijd naar het hoogst haalbare. Vanuit de club is er in elk geval geen enkele druk. Deze promotie kwam al onverwachts. Als we erin blijven, hebben we het al goed gedaan.’