Na lang wikken en wegen besloot drievoudig olympisch kampioen Eva de Goede een paar weken geleden om haar interlandloopbaan tijdelijk te pauzeren. Na een lange en intensieve revalidatie kiest de 258-voudig international op dit moment voor een leven waarin hockey niet te veel overheerst. ‘Het is een zwaar jaar geweest.’
Onder de vleugels van de nieuwe bondscoach Paul van Ass trainen de internationals van het Nederlands elftal de komende weken één keer per week. Maar voor De Goede voelt dat momenteel als een te groot offer. Liever kleurt ze haar maandagen de komende tijd op een andere manier in. Toen de speelsters van Oranje zich deze week meldden op hockeyclub Schaerweijde voor de eerste training van dit seizoen, zat De Goede thuis, met haar neus in de studieboeken. Sinds kort is de 33-jarige hockeyster student Sportmanagement aan het Johan Cruijff Institute.
‘Hockey is al heel lang onderdeel van mijn leven. Het voelt gek om nu te studeren te terwijl die meiden met elkaar op het trainingsveld staan. Maar aan de andere kant voelt het ook goed. Dit is momenteel het beste voor mij.’
Tweevoudig Wereldspeelster van het Jaar
Na de Olympische Spelen van 2016 (Rio de Janeiro, zilver) nam de oververmoeide speelster een sabbatical en stopte ze behalve bij het Nederlands elftal ook bij haar club Amsterdam. Eenmaal terug op het veld begon De Goede aan haar tweede jeugd. Twee jaar op rij werd ze uitgeroepen tot Wereldspeelster van het Jaar (in 2018 en 2019). In het Nederlands elftal kreeg ze de aanvoerdersband.
Zes jaar na haar sabbatical kiest De Goede opnieuw voor een pauze, al blijft ze wel spelen voor haar club HGC. Haar ogen twinkelen niet meer wanneer ze met de bal aan haar stick over het veld huppelt. De lange revalidatie van haar knieblessure in aanloop naar het wereldkampioenschap van afgelopen zomer heeft zijn tol geëist. Haar knie is gerepareerd, maar haar geest nog niet.
(bekijk hieronder de reactie van Paul van Ass op de tijdelijke pauze van Eva de Goede)
Ook buiten het hockey ben ik momenteel niet helemaal mezelf Eva de Goede
Op 10 november vorig jaar maakte De Goede in het Wagener Stadion tijdens de Pro League-wedstrijd tegen België een lelijke val en scheurde ze haar kruisband af. ‘Sindsdien is mijn leven een race tegen de klok geweest. Ik wilde er alles aan doen om het WK te halen. Anders zou ik mezelf dat nooit vergeven.’
Acht maanden later kreeg de sierlijke middenvelder als beloning voor haar harde werk de gouden medaille om haar nek gehangen. Maar toen in de weken na de WK-finale tegen Argentinië (3-1 winst) de boog niet meer gespannen stond, merkte ze plotseling hoeveel haar lichaam en haar geest moesten ontladen.
‘Bij de start van het seizoen met HGC kwam ik erachter dat het afgelopen jaar wel erg zwaar voor me is geweest. Dat merk ik nu nog steeds, aan kleine dingetjes. Op het veld ben ik wel aan het hockeyen, maar niet per se aan het genieten. Dat deed ik de afgelopen jaren juist heel erg. Ook buiten het hockey ben ik niet helemaal mezelf. Maandenlang heb ik alles op alles gezet op mijn doel te halen. Nadat ik dat doel had bereikt, kwam er zoveel emotie los, emotie die ik daarvoor had weggestopt. Ik moet alles nog even een plekje geven’, vertelt De Goede, die de komende maanden wil genieten van al het moois dat op persoonlijk gebied op haar pad komt. In februari trouwt ze met haar vriend en hockeyer Tim Drummond in zijn vaderland Zuid-Afrika.
Wel of niet terug in Oranje?
Nog voordat Van Ass en de WK-groep halverwege september bij elkaar kwamen voor een eerste ontmoeting, vroeg De Goede een gesprek aan met de nieuwe bondscoach. Daarin vertelde ze hem over haar beslissing om haar interlandloopbaan tijdelijk te pauzeren. ‘Ik vond hem heel begripvol. Zijn belangrijkste thema is ruimte. Ruimte in welke vorm dan ook. Voor mij is deze pauze op dit moment de ruimte die ik nodig heb.’
Of De Goede op een later moment terugkeert in het Nederlands elftal weet ze nog niet. De keuze om wel of niet definitief te stoppen, schuift ze voor zich uit. Afgesproken is dat ze in ieder geval tot en met de winterstop gebruikt om haar hoofd leeg te maken. Met deze beslissing zet De Goede wel haar vijfde deelname aan een Olympische Spelen (2024, Parijs) op het spel, beseft ze.
‘Paul heeft me duidelijk gemaakt dat er risico’s aan mijn keuze kleven. Mocht ik het willen, dan heb ik niet de garantie dat ik terugkeer in de selectie. Dat begrijp ik heel goed. Maar voor mij is dit op dit moment het beste. En dus ook voor het Nederlands team.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.