Wereldspeelster Albers: ‘Een droom die steeds mooier wordt’

Felice Albers zat in de D3 van Qui Vive toen ze een opstel schreef. Een verhaaltje waarin ze vertelde dat ze ervan droomde om net zo goed te worden als Naomi van As. Zo’n twaalf jaar later trad ze in de voetsporen van haar idool, die haar deze week het grote nieuws vertelde. Ze was Wereldspeelster van het Jaar.

Albers zat woensdag in de lounge van Wagener Stadion nietsvermoedend in een video-interview over het Nederlands elftal. Althans, dacht dat ze. Tijdens de opname werd ze verrast door Van As, die uit een hoek van de kamer opdook met een gouden enveloppe. ‘Ik sta bijna nooit met mijn mond vol tanden. Maar nu wel. Ik was compleet overdonderd. Echt spra-ke-loos. Werd er bijna emotioneel van. Nu nog, als ik eraan terugdenk.’

En nee, ze had totaal niet verwacht dat zij als winnaar uit de bus zou komen. ‘Het was ook meer dan terecht geweest als een van de anderen had gewonnen. Matla, Granatto, al die andere meiden…ze staan al jaren aan de top. En ik, ik ben pas 22. Was al heel vereerd met de nominatie. Ik sta op het veld omdat ik het leuk vind. Om met mijn teamgenoten iets te bereiken. Om beter te worden. Zo’n prijs is nooit een doel geweest.’ Even is ze stil. ‘Dat maakt het eigenlijk nog mooier, toch?’

Met haar maatje en roomie Frédérique Matla, die ook een van de genomineerden was om Wereldspeelster van het Jaar te worden. Foto: Willem Vernes

Het jaar dat helemaal niet goed begon

Een hoofdprijs in een jaar dat helemaal niet zo goed begon voor Albers. ‘Totaal niet’, zegt de 32-voudig international, die daar nu lachend op terug kan kijken. ‘Na de Olympische Spelen had ik veel klachten aan mijn knie en mijn rug. Ik heb maanden aan de kant gestaan. Toen ik in februari net weer aan leek aan te haken bij het Nederlands elftal, brak ik mijn duim. Nou, dat kon er ook nog wel bij. Ik was diep teleurgesteld dat ik pas in maart weer een wedstrijd kon spelen.’

Vervolgens raakte Albers op stoom bij Amsterdam, was ze meerdere keer ‘man of the match’ in de Pro League en was ze geen moment een twijfelgeval in de WK-selectie van interim-coach Jamilon Mülders. Op het toernooi dat zowel in Nederland en Spanje werd gehouden, was Albers het eindstation van de allermooiste treffer. De 3-0 in de finale – die met 3-1 werd gewonnen – was een kunststukje. Een ode aan de counter. Na de goal de armen open. In extase. Zwevend op een wolk van geluk.

‘Ik mocht de afronder zijn van een prachtige teamgoal’, klinkt het dankbaar. ‘Maar eigenlijk ging het in aanloop naar het WK al heel lekker. Dat doelpunt was een mooie extra, voelde als een beloning. Wellicht dat mensen die goal hebben onthouden. Ik haal heel veel plezier uit het hockey. Dat zit in mij en dat wil ik ook uitstralen. Hopelijk is dat ook opgevallen.’

Felice Albers tegen België in de kwartfinale van het WK. Foto: Willem Vernes

Doelgerichte aanvaller én spring in het veld

Ze is een snelle, doelgerichte aanvaller. Eentje voor wie je altijd moet oppassen als ze op drift is. Maar ook een spring in het veld, met een spontane open houding. Toen ze bij Oranje haar duim brak, joelde ze op trainingen en wedstrijden het hardst van alles en iedereen.

Ook dát is Albers.

Deze prijs zal haar mindset niet veranderen, belooft ze. ‘Ik blijf met mijn beide benen op de grond staan. Zo hebben mijn ouders mij opgevoed en zo wil ik zijn. Deze prijs is voor mij een boost om door te gaan waarmee ik bezig ben. Ik merk dat er nog rek inzit. Dat ik beter kan. Maar alleen door mezelf te zijn en te blijven.’ 

Ondertussen is ze weer een stukje dichterbij het evenaren van de prijzenkast van haar idool Van As, die twee keer werd uitgeroepen tot beste speler van de wereld. ‘Echt ongelooflijk. Het is voor mij een droom die steeds mooier wordt.’

Het opstel van Felice Albers, toen ze een jaar of tien oud was.