Oranje begon de wedstrijd – zonder de geblesseerde captain Maartje Paumen – sterk, maar kwam na 10 minuten uit het niets op een 0-1 achterstand. Die hakte erin: de rest van het 1e kwart leek Oranje het vertrouwen kwijt te zijn en tot overmaat van ramp scoorde Argentinië ook nog de 0-2. In 2e kwart krabbelde de Oranje Dames op en kregen ze kans na kans, maar wisten ze niet te scoren. In de 2e helft zorgde een strafcorner van Eva de Goede voor de aansluitingstreffer. Verder kwamen de Oranje Dames echter niet: zilver voor Nederland, goud voor Argentinië.
Nederland – Argentinië 1-2 (0-2)
Na 3 minuten spelen is de 1e kans van de wedstrijd voor Ellen Hoog. Keepster Succi Belen sloeg haar forehandslag echter hoog uit de goal waardoor Oranje een strafcorner mocht nemen. Maartje Paumen kon vanwege een blessure aan haar teen – gisteren opgelopen – de finale niet spelen, dus stelden Eva de Goede en Caia van Maasakker zich op kop cirkel op. De sleep van De Goede mislukte echter, en een volgende sleep van Van Maasakker werd door Succi knap uit de hoek gehaald. Oranje was veel op de helft van Argentinië te vinden, maar de Argentijnen wisten direct uit 1 van hun eerste aanvallen effectief te zijn. Op een backhandvoorzet vanaf de achterlijn kwam Martina Cavallero goed voor de Nederlandse verdediging, en vond het net achter Joyce Sombroek: 0-1. Oranje leek even van de tegentreffer te moeten bijkomen. Op het eind van het 2e kwart werd het nog erger voor Nederland. Noël Barrionuevo sleepte raak uit een strafcorner, buiten het bereik van Sombroek en lijnstopper Van Maasakker: 0-2. Oranje had nog geluk dat het niet nog erger werd: Delfina Merino tipte met nog een paar seconden op de klok over de goal heen.
Een groene kaart voor Michelle van der Pols begin van het 2e kwart hielp niet, maar de Oranje Dames richtten zich toch op. Marloes Keetels kon, op aangeven van Carlien Dirkse van den Heuvel, uithalen vanaf kop cirkel, maar Succi zat er goed bij. Oranje zocht meer de aanval in het 2e kwart. Een actie van Ellen Hoog en Lidewij Welten leverde een strafcorner op. De gerichte sleeppush van De Goede werd echter weer goed gelezen door Succi, die haar goal schoon hield. Eind van de 1e helft kwam Marloes Keetels wederom in kansrijke positie, maar haar backhand miste kracht en vloog voorlangs. Oranje kreeg meer en meer controle, maar kreeg de bal er niet in. Welten was dichtbij maar stuitte op de keepster en een keiharde backhandslag van Kelly Jonker ging maar rakelings over de kruising.
Rust
Na rust haalde Ellen Hoog slim een strafcorner. De directe pushes bleken in de 1e helft een prooi voor Succi, dus dit keer probeerde Nederland een variant. Na een schijn van Van Maasakker pushte De Goede raak: 1-2. Niet veel later was Xan de Waard dichtbij, maar zij kwam net niet tot een tip. Jonker en Julia Gomes kregen beide groen voor duwen in de cirkel. De Oranje Dames speelden met meer overtuiging dan in het 2e kwart, maar Argentinië was niet ongevaarlijk. Echt grote kansen waren er van beide kanten niet meer te bespeuren.
De Oranje Dames speelden de bal snel rond in het begin van het 4e kwart, wat meteen gevaarlijk was. Tot grote kansen kon Oranje echter nauwelijks komen, en Argentinië wist niet van wijken. 6 minuten voor tijd had Maria Granatto de kans de wedstrijd te beslissen. Van dichtbij stond de Argentijnse aanvalster oog in oog met Sombroek, maar die redde koelbloedig. Oranje leek minder de korte passes te zoeken in het 4e kwart, en meer de individuele actie. Dat leverde, tegen de sterke Argentijnse verdediging, weinig op. Oranje vocht in de laatste minuten voor elke meter, maar het mocht niet baten.
10’ Martina Cavallero 0-1
14’ Noël Barrionuevo 0-2 (sc)
33’ Eva de Goede 1-2 (sc)
1 Reactie
robvisser
Het beste team, tijdens het toernooi ook het beste gespeeld, maar weer eens de veruit slechtste wedstrijd bewaard voor het laatst. Als het er echt om gaat. Het begint een vertrouwd beeld te worden met dit team. Het lijkt wel alsof ze totaal verkrampen en verstijven als er enige druk op komt. Onherkenbaar, hoe ze dan opeens spelen. Geen felheid, snelheid, gedrevenheid. Iedereen beneden zijn eigen niveau. Na wat er gebeurde tijdens de WHL verwacht je toch agressie tegen een ploeg als Argentinië. Niks daarvan. Het is al met al best zorgelijk, met het oog op Rio. Tenminste, als je wilt dat ze met goud naar huis gaan. Argentinië blijkt een maatje te groot voor deze groep en dat vind ik nog steeds bizar. Misschien is het wel de Nederlandse topsportmentaliteit. Je ziet het natuurlijk ook in andere sporten. Wat Nederlanders betreft is het vaak 'net niet' als het er echt om gaat.