Groningen: van herbstmeister tot volledig buiten de prijzen

De gehele eerste seizoenshelft was Groningen de trotse koploper van de Promotieklasse Dames. Maar na 22 wedstrijden staat de ploeg van coach Julian Steen met lege handen. Na een bloedstollend slot van de competitie is er volgens Steen maar één conclusie duidelijk. ‘Het is terecht dat we vierde zijn geworden.’

Aan het publiek lag het niet, afgelopen zondag op en in Huizen. Aardig wat supporters waren vanuit Groningen met de bus naar het Gooi afgereisd om hun dames naar de play-offs toe te juichen. In het Groningen-oranje gehuld en met de nodige toeters en bellen waren de noordelingen duidelijk aanwezig aan de Bestevaer. Het mocht niet baten. Door de 0-0 eindstand mag niet Groningen, maar Huizen en HIC zich verheugen op de play-offs.

Het leidde, vanzelfsprekend, tot de nodige teleurstelling onder de Groningse speelsters. De een lag na de wedstrijd minutenlang verslagen op de grond. De ander zocht troost bij een teamgenoot. Wat een droomseizoen had kunnen worden, eindigde in een absolute deceptie.

Verslagenheid bij Groningen na het mislopen van de play-offs. Foto: Koen Suyk

‘Over emoties praten heeft geen zin’

De altijd nuchtere Steen toonde zich niet uit het veld geslagen, ondanks de riante uitgangspositie die zijn team in de tweede seizoenshelft verspeelde. ‘Op dit moment ben ik vooral bezig met de vraag hoe het komt dat we niet wonnen van Huizen. Het eerste kwart speelden we nerveus en afwachtend, maar de drie kwarten daarna waren we dominant. Ons probleem is dat daar te weinig uit voortkwam. Drie strafcorners en maar een paar gevaarlijke cirkelpenetraties, die nergens toe leidden. Halverwege wist ik dat we moesten winnen. Daar hebben we alles aan gedaan. Maar je hebt er niets aan als je beter bent, maar het niet omzet in kansen en doelpunten.’

‘Later zie ik dingen misschien in groter perspectief’, vervolgde Steen zonder een spoor van emotie. ‘We hebben onszelf in een slechte uitgangspositie gebracht door vandaag te moeten winnen. Uiteindelijk zit het ook niet mee in deze wedstrijd. We hebben al het hele seizoen moeite om in de cirkel te komen en dat om te zetten tot een kans of een corner. Ook in Huizen zag je deze trends terug. Daar kan je emoties over hebben, maar dat heeft geen zin. Als we echt goed waren, hadden we die play-offs al binnen. Uiteindelijk eindigen we hier en dat is terecht op basis van een heel seizoen.’

Troef mag niet baten

Ook de inzet van een troef mocht niet baten tegen Huizen. Wie namelijk ook weer eens haar stick uit de kast trok, was oud-international Willemijn Kuis-Bos. Steen: ‘Officieel geeft zij eens per twee weken training, maar die uren zaten dit seizoen vooral in het hockeyen. Ze trainde regelmatig mee en viel zo nu en dan in. Haar trainersrol is dus meer een spelersrol geworden. Het is fijn dat Wil haar kennis en kunde overdraagt aan de jonge meiden als Pien de Wilde en Ellen Hadderingh, die nog de A-leeftijd hebben. Voor mij is het niet zo interessant als dat als speler of trainer is.’

De inzet van de ervaren Willemijn Kuis-Bos mocht niet baten tegen Huizen. Foto: Koen Suyk

De analytische blik van Steen maakte niet dat hij zijn zichtbaar aangeslagen speelsters afwijst. ‘Natuurlijk mogen we nu enorm balen en verdrietig zijn. Als je niet wilt winnen en er het meeste uit wilt halen, waar doe je het dan voor? Ik had het ze ook enorm gegund. Uiteindelijk zijn ze hopelijk ook trots op dit seizoen.’

Voor Steen, die al acht jaar aan het roer staat bij Groningen, en zijn speelsters zit het seizoen er dus plotsklaps op. ‘Dat is best onwerkelijk. Ineens kunnen we nieuwe plannen maken. Komende week geef ik de speelsters in ieder geval vrij. Daarna kijken we weer vooruit. Ik heb onlangs een aantal van hen in de ogen gekeken. Gaan we door of niet? Ben ik nog de juiste persoon om jullie te prikkelen en laten ontwikkelen? Ontwikkel ik mijzelf nog? De antwoorden daarop waren stuk voor stuk ja.’