Kampioen met een zwarte rand: ‘Deze is voor Pep’

De heren van Wateringse Veld werden onlangs kampioen in de Vierde Klasse. Bijzonder, maar niet uniek. Dat deze ploeg onlangs een teamgenoot verloor, geeft hun kampioenschap daarentegen een wel heel speciale lading. ‘Pep is nog steeds onderdeel van ons team.’

‘Na een gewonnen wedstrijd op 2 april hadden we een td op de club’, blikt aanvoerder Douwe de Haan terug. ‘Dat was heel gezellig, met samen eten, drankjes en dansen op de muziek van een dj. Normaal gesproken fietsen we samen naar huis, maar nu was Pepijn iets eerder weggegaan. In de verte hoorden we wat sirenes, maar geen seconde dachten we op dat moment aan Pep.’

‘De ochtend erop kreeg ik om 7.58 uur een appje van onze coach. Daarin stond dat Pep was aangereden door een tram en was overleden. Ik schoot direct rechtop in mijn bed en schreeuwde naar mijn moeder. Ik kon het eigenlijk niet geloven.’

‘Die avond kwamen we direct samen in het clubhuis. Niet alleen ons team was er, maar nog veel meer leden van de club. Hij was echt een kind van de club; bijna iedereen kende hem. Bij de een was het besef dat hij was verongelukt er nog nauwelijks, de ander was totaal in shock. En er waren vooral heel veel tranen. Pepijn was pas negentien jaar. Zijn plotselinge wegvallen voelde zo onwerkelijk en ongelooflijk.’

Wateringse Veld staat stil bij het verlies van heren 1-teamlid Pepijn. Foto: Wateringse Veld

Hockey werd bijzaak

Trainer-coach Philippe van der Pal herinnert zich de eerste dagen na het ongeluk nog heel goed. ‘Het was heel mooi hoe de vereniging meteen in de regelmodus schoot en faciliteerde dat iedereen die daar behoefte aan had samen kon komen. Er werd een condoleancetafel in het clubhuis neergezet en op dinsdagavond, twee dagen nadat het gebeurde, liepen we met zo’n honderd leden naar de plek van het ongeval en legden we er bloemen neer.’

Hockey was in die dagen een bijzaak voor de mannen van Wateringse Veld. De Haan: ‘We zochten elkaar wel veel op. We praatten en er was ruimte voor emoties. En we dachten na over hoe we Pepijn onderdeel van ons team konden houden, al was hij er niet meer. Dat we elkaar letterlijk en figuurlijk hebben vastgehouden in die dagen heeft ons enorme steun gegeven.’

‘Vanwege Pasen hadden we die zondag geen wedstrijd. Er stond al wel een teamtrip naar Praag. Die hebben we door laten gaan. Daarna pakten we het trainen weer op. Dat was ook wel fijn. Even afleiding en de zinnen verzetten.’

De eerstvolgende wedstrijd, thuis tegen Alkemade, was uiteraard beladen. Van der Pal: ‘Er stonden honderden toeschouwers langs de lijn. Een ingelijst shirt van Pepijn ging mee in de line-up. Voorafgaand aan de wedstrijd hielden we een minuut stilte. En in de negende minuut applaudisseerde iedereen; Pep had rugnummer negen. Zijn grootste fan, een jongen uit O12, betrokken we ook bij de wedstrijd.’

Pepijns grootste fan kreeg een rol bij de herdenkingswedstrijd. Foto: Wateringse Veld

Ontlading

Intussen stond Wateringse Veld fier bovenaan in de Vierde Klasse B. De Haan: ‘Ons doel was al om als koploper te eindigen, maar vanaf toen waren we nog meer gemotiveerd om het kampioenschap binnen te halen. Ik merkte ook dat de focus binnen de groep toenam. Afspraken, zoals stipt op tijd komen, kwamen we veel beter na. In het veld hadden we een minder grote mond naar de scheidsrechters, gunden we elkaar meer en juichten we harder bij een doelpunt.’

Op 21 mei, zes weken na het fatale ongeluk, kon Wateringse Veld het kampioenschap al veiligstellen. De Haan: ‘Zoals iedere week hadden we weer een shirt van Pep mee. En ondanks dat we met nog vier wedstrijden te gaan in feite vier matchpoints hadden, wilden we het direct afmaken. We speelden uit tegen Mijdrecht, maar de hele club was meegereisd om ons aan te moedigen. De wedstrijd liep niet zoals gepland. We kwamen 3-1 achter. Maar verliezen of gelijk spelen, was gewoon geen optie. Nog nooit zijn we zo diep gegaan, maar we vochten ons terug tot 3-3 en scoorden in de dying seconds de winnende goal. Mooier kon niet.’

Van der Pal: ‘De ontlading was gigantisch. We hadden al een goed jaar gehad, met het behalen van de vierde ronde van de Silver Cup. En dat heren 1 kampioen werd, was nog nooit eerder gelukt in het twintigjarig bestaan van de club. Maar het verlies van Pepijn en de impact die dat op het team had, maakte deze titel extra intens.’ De  Haan: ‘Deze is voor Pep, zeiden we direct. We waren enorm blij en emotioneel tegelijkertijd.’

Vreugde om het kampioenschap met zwarte rand bij de mannen van Wateringse Veld. Foto: Wateringse Veld

Wat er veranderd is

Het verliezen van Pepijn heeft iets bij het team veranderd, stelt coach Van der Pal. ‘De spelers zijn ontzettend naar elkaar toegegroeid. Die verbondenheid was er al, maar is de afgelopen twee maanden nog veel sterker geworden. Ze geven elkaar de ruimte en zijn er voor elkaar. Buiten het veld, maar ook daarbinnen. Natuurlijk hadden we het liefst Pepijn nog in ons midden gehad. We missen hem als speler met de grootste longinhoud van de club, maar vooral als mens. Binnenkort sluiten we het seizoen af. Het ingelijste shirt krijgt een plek in het clubhuis. Maar vooral zit hij voor altijd in ons hart.’