Een droomaffiche was Duitsland-Schotland (4-0) op de openingsavond van het EK in Mönchengladbach allerminst, maar de eerste kennismaking met het SparkassenPark was vanaf de tribune veelbelovend. Het stadion heeft alles in zich voor het creëren van een heerlijke sfeer, later in het toernooi. Ook tijdens wedstrijden van het Nederlands elftal.
Rond de klok van half acht, vlak voor de afslag van de openingswedstrijd van de Duitse vrouwen tegen Schotland, staarden de ogen van vrijwel alle toeschouwers verwachtingsvol naar de hemel. Uit een vliegtuig dat boven het SparkassenPark zweefde, sprongen drie waaghalzen naar beneden, ieder aan een eigen parachute. Bedoeling was dat zij op een kruis zouden landen dat midden op het veld was gelegd, maar ze dobberden kriskras door de lucht. Eén van hen toucheerde zelfs bijna een lichtmast. Gelukkig bleek het bij de show te horen en landden ze veilig op de blauwe mat. Weliswaar niet op het kruis, maar desondanks was het toch een vrij spectaculair begin van het EK, nadat Engeland-Ierland in dezelfde poule al was gespeeld (3-0).
Dat spectaculaire begin werd aanvankelijk nog eens opgerekt toen Sonja Zimmermann – volgend seizoen speelster van landskampioen Amsterdam – al na zeventien seconden Duitsland uit de eerste strafcorner van de wedstrijd op voorsprong sleepte. Er rolde een applaus vanaf de redelijk gevulde tribunes, waarop plek is voor ruim 9.000 toeschouwers. Maar van een spannende wedstrijd was nooit sprake, waardoor de sfeer al vrij snel oppervlakkig werd.
Het is nog niet het Kalinga Stadium in India, maar het SparkassenPark mag er best zijn
In Nederland hebben we de neiging om hockeycomplexen met één tribune direct een stadion te noemen. Dat slaat eigenlijk nergens op. Het SparkassenPark verdient wél de naam ‘stadion’. Dat voel je meteen bij binnenkomst, wanneer je voor het eerst een glimp van het stadion opvangt. De blauwe kunstgrasmat ligt allereerst prachtig gelegen in een kuil. Daarnaast wordt het niet alleen aan beide lange zijdes, maar ook aan beide korte zijdes omringd door tribunes. Eyecatcher is de mooie hoofdtribune van twee verdiepingen hoog. De gekleurde plastic stoeltjes geven een vrolijk karakter aan de Duitse hockeytempel. Het is nog niet het Kalinga Stadium in India, maar het SparkassenPark mag er best zijn.
Vrijdagavond was het er affiche niet naar om direct een heksenketel te creëren. Maar dit stadion kan weleens een plek zijn waar het Duitse publiek als een twaalfde man achter de thuisploeg gaat staan. Zeker wanneer het afgeladen vol zit. Wat dat betreft wordt het ook interessant hoe groot de stormloop wordt wanneer de Duitse mannen spelen, de regerend wereldkampioen. Nederland-Duitsland in de finale – of het nou bij de mannen of de vrouwen is – kan in het SparkassenPark gerust voor een elektrisch geladen sfeer zorgen.
Hier was het WK van 2006
Eigenlijk is het jammer dat het zo lang heeft geduurd tot het circus van het internationale hockey weer in Mönchengladbach is neergestreken. Het laatste grote toernooi was het WK onder 21 voor vrouwen, in 2013. Daarvoor was het SparkassenPark het decor van het WK voor mannen, in 2006. Ook de Champions Trophy van 2008 (vrouwen), 2010 (mannen) en het EK van 2011 werden hier gespeeld, pal naast Borussia-Park, de thuisstadion van de Duitse voetbalclub Borussia Mönchengladbach.
Duitsland-Schotland werd helaas nooit een spectaculaire wedstrijd. Dat de potentie van het SparkassenPark er daardoor nog niet voor de volle honderd procent uit kwam, was natuurlijk jammer, maar wel te verwachten. Daarvoor was het kwaliteitsverschil tussen Duitsland en de arme Schotten simpelweg te groot. Bij elke Duitse aanval zwengelde het thuispubliek wat aan, bij elk doelpunt rolde er een applaus vanaf de tribune, maar tot een ongekende vreugde-explosie kwam het nog niet. Wat dat betreft moet het stadion de hoge verwachtingen later tijdens het EK maar waarmaken.
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.