Chronische ziekte MS houdt Belgische goalie D’Hooghe niet tegen

Op het EK is ze gewoon een van de twee keepers van België, die verwikkeld zijn in een hevige strijd onder de lat. Aan niets is te zien dat Aisling D’Hooghe (28) al vanaf haar jeugd lijdt aan multiple sclerose (MS). Ze stopt na de Olympische Spelen, maar naar eigen zeggen heeft de aandoening haar nooit belemmerd.

Twaalf jaar geleden liet haar lichaam haar keihard in de steek. D’Hooghe, toen dus pas zestien, raakte tijdelijk verlamd aan de rechterkant van haar lichaam. Ze stond op dat moment aan het begin van haar loopbaan als topkeeper. Haar talent werd namelijk snel opgemerkt in België, waar ze op die jonge leeftijd al meetrainde met de nationale ploeg.

De oorzaak van dat bizarre moment was dus multiple sclerose, kortweg MS. Een chronische ziekte, die het centrale zenuwstelsel aantast. Zenuwen kunnen hierdoor blijvend of tijdelijk beschadigd raken, waardoor lichaamsdelen niet meer goed functioneren. 

Die dramatische gebeurtenis liet geen grote littekens achter. ‘Het duurde niet zo lang voordat ik weer op het veld stond. Een paar weken, ofzo’, zegt D’Hooghe. ‘MS is iets wat bij mij hoort. Ik heb het al sinds mijn zesde. Ik weet niet beter. Ik heb geluk dat ik niet vaak écht iets heb.’

D’Hooghe keepte zondag tegen Nederland. Foto: Willem Vernes

Onvoorspelbaar, maar geen belemmering

Die tijdelijke uitval bleek geen barrière richting de top. Sterker nog: een jaar na die verlamming stond ze als zeventienjarige met België op de Olympische Spelen. Ze behoort sindsdien tot de internationale keeperstop. De Waalse is bezig aan haar vijfde EK en stond al op drie WK’s. Haar ziekte is onvoorspelbaar, maar heeft haar topsportloopbaan nooit belemmerd, stelt D’Hooghe, inmiddels goed voor 215 caps. Zelfs niet toen ze op haar 21ste ‘even’ geen gevoel meer had in haar rechterhand. Dit jaar nog gebeurde hetzelfde bij drie vingers. 

‘Het gaat goed’, stelt D’Hooghe. ‘Soms heb ik een kleine aanval. Het is het extra deel van mij. Op het hockey heeft het niet echt invloed gehad. Geen negatieve momenten opgeleverd, in ieder geval.’ Met een lach: ‘Ja, ik ben soms moe. Maar dat heeft elke topsporter weleens, toch?’

In eerder interviews vertelde D’Hooghe dat ze MS eerst niet ter sprake bracht in de media. Ze wilde geen sensatieverhalen. Een ontmoeting met een jong patiëntje die dezelfde ziekte had, veranderde dat. Het meisje had te horen gekregen van haar dokters dat ze het sporten kon vergeten. Toen besefte D’Hooghe dat ze een inspiratiebron kan zijn.

Natuurlijk denkt de goalie weleens na over de jaren die nog komen. Ze heeft geen idee hoe haar ziektebeeld eruit ziet als ze ouder is. ‘Het is een bijzondere ziekte. Niemand heeft dezelfde soort MS. Ik heb veel vraagtekens over mijn toekomst. Als je daar te lang over nadenkt, kan je beter meteen stoppen met topsport. We zien wel hoe het loopt. Ik heb het al lang en het zal er voor altijd zijn. Maar dat maakt mij niet anders.’

Foto: Willem Vernes

Dromen na het hockey

Ze heeft al bepaald dat ze na de Olympische Spelen stopt. ‘MS is niet de hoofdreden. Het is een van de redenen’, zegt D’Hooghe. Het gaat haar ook om haar baan als wethouder in Waterloo en haar gezinsleven. D’Hooghe en haar man hebben een zoontje van 2,5 jaar. Ze verwoordde het mooi in de Belgische krant Het Laatste Nieuws: ‘Ik stop omdat ik niet het risico wil nemen dat ik te veel vraag van mijn lichaam, wat je als topsporter per definitie al doet. Niet zo zeer voor mezelf, maar voor mijn zoon.’ 

Ze droomt verder dan het hockey. Hoopt in het najaar van 2024 herkozen te worden als gemeentelijk bestuurder. Ze zou graag nog een keer moeder worden. En, uiteraard, zo gezond mogelijk te blijven. ‘Maar geldt dat niet voor iedereen?’ 

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.