Duitsland over de EK-flater: ‘Het was een grote teleurstelling’

Het eerste EK in eigen land in twaalf jaar draaide voor de mannen van Duitsland uit op een pijnlijke teleurstelling. De formatie van bondscoach André Henning en zijn Nederlandse assistent Pasha Gademan was op het toernooi in Mönchengladbach geen schim van de ploeg die begin dit jaar in India nog verrassend wereldkampioen werd. ‘We hebben duidelijk ondergepresteerd.’

Duitsland haalde op het EK nog wel de halve finale na een valse start in de openingswedstrijd van de groepsfase (3-3 tegen Wales ondanks een 3-1 voorsprong), maar dat was ook meteen het eindstation voor Die Honamas. Engeland hield het gastland op 0-0 en plaatste zich vervolgens voor de finale via shoot-outs. In de altijd vervelende wedstrijd om brons hadden de Duitsers vervolgens het nakijken tegen België, dat met 0-2 zegevierde.

‘Voor ons was het toernooi een grote teleurstelling’, blikte Gademan terug. ‘We hebben het op te weinig momenten goed gedaan. Ik vond ons in de halve finale sterk spelen tegen Engeland, maar we creëerden te weinig om echt aanspraak op de zege te maken. We zijn aan de bal geen moment echt in het toernooi geweest.’

De Duitse internationals Johannes Grose (links) en Hannes Müller zoeken troost bij elkaar na de uitschakeling tegen Engeland. Foto: Willem Vernes

Nooit in een flow geraakt

Halverwege de groepsfase leek het erop alsof Duitsland zijn draai had gevonden. In de tweede groepswedstrijd tegen Nederland schoot de ploeg als een komeet uit de startblokken met twee treffers binnen vijf minuten. Het legde de basis voor een 3-0 zege die geen moment in gevaar kwam en de Duitse titelkansen weer nieuw leven inblies.

Gademan: ‘Na afloop hoorde ik via de media enthousiaste verhalen dat we de wedstrijd compleet gedomineerd hadden, maar niets was minder waar. Tegen Oranje zijn we furieus gestart, ook uit frustratie na het puntenverlies tegen Wales. Tactisch hebben we tegen Nederland een aantal dingen heel slim gedaan, waardoor we snel succes boekten. In de tweede helft hebben we onze voorsprong alleen maar verdedigd. Het is ons gewoon niet gelukt in een flow te komen. Controleren konden we wel, maar domineren in balbezit en toeslaan op momenten dat we dat wilden, dat lukte dit toernooi niet.’

Duits international Teo Hinrichs blokkeert een sleeppush van Jip Janssen in het groepsduel met Nederland (3-0 zege). Foto: Willem Vernes

Weinig onderlinge verbinding

De grote vraag is hoe het verval zo groot kan zijn tussen de ploeg die in januari de eerste wereldtitel in zeventien jaar veroverde en een half jaar later ideeënloos door het eigen toernooi zwalkte. Weliswaar ontbraken in vergelijking met het WK Marco Miltkau en Christopher Rühr in de EK-selectie, maar de matige prestaties kunnen niet volledig aan de afwezigheid van die twee ervaren internationals worden toegeschreven.

‘Pfff….hoe dat kan?’, herhaalt Gademan de vraag. ‘Het is nog te vroeg om dat te kunnen verklaren en het is ook geen absolute wetenschap. In de voorbereiding op het WK hebben we volop aan automatismen kunnen werken en is er veel geïnvesteerd in onderlinge relaties. De aanloop naar het EK was totaal anders. Onze Pro League-campagne verliep heel moeizaam en wisselvallig. Vier weken na het WK moesten we alweer naar India voor vier wedstrijden. Elk blok speelden we in een andere samenstelling. Daardoor was er op het EK veel minder sprake van een onderlinge verbinding tussen de spelers.’

Pasha Gademan tijdens het EK langs de lijn bij de Duitse ploeg. Foto: Willem Vernes

Ondergepresteerd

Dat Duitsland er uitgerekend voor eigen publiek – met veel familie en vrienden als ooggetuigen op de tribunes van het fraaie SparkassenPark – niet in slaagde minimaal de finale te bereiken, dreunt nog wel even na bij de spelers. Gademan: ‘We hebben duidelijk ondergepresteerd. Niemand in de ploeg heeft in Mönchengladbach zijn topniveau bereikt. En dan hadden we ook nog de pech dat we in de halve finale tegen Engeland met één man minder speelden door de blessure van Malte Hellwig. In de strijd om brons tegen België raakte ook Timur [Oruz] geblesseerd. We wilden mentaal wel, maar fysiek wordt het dan een lastig verhaal.’

De internationals en stafleden van Die Honamas zien elkaar pas weer ergens in oktober, als het eerste deel van de Bundesliga erop zit. Tot die tijd zullen Henning, Gademan en de andere specialisten in de begeleiding moeten broeden op plannen om de onderlinge verbinding tussen de spelers zo snel mogelijk te verbeteren. ‘We moeten redelijk snel schakelen’, weet Gademan. ‘Het is nog maar elf maanden tot Parijs. Daar zijn we één van de kanshebbers. Dit EK tast ons zelfvertrouwen niet aan. De potentie is er duidelijk, dat weten we van het WK. Ik denk wel dat iedereen zich nu meer bewust is van wat er nodig is om te presteren. Ons past nu nederigheid.’