Het was een hoofdstuk dat hij niet meer voor mogelijk had gehouden. Dennis Warmerdam werd in het tweede deel van zijn bijzondere loopbaan geselecteerd voor Oranje. Dat was twee jaar geleden. Nu besluit de 29-jarige spits zelf dat hij niet terugkeert als international.
‘Het is goed om soms even stil te staan. Jezelf een spiegel voor te houden. Eerlijk te zijn. Wil ik nog wat ik doe? Word ik nog gelukkig van hoe het gaat? Krijg ik evenveel terug als ik ervoor geef? En wat zijn mijn kansen?’
Die vragen spookten afgelopen zomer tijdens zijn vakantie in Italië door het hoofd van Warmerdam. Hij verliet wegens privé-omstandigheden al voortijdig de trainingsgroep voor het Europees kampioenschap. ‘Dat was een goede beslissing. Ook eentje die mij nog meer aan het denken zette.’
Over die persoonlijke beslissing, die los staat van zijn eigen gezondheid, wil de 27-voudig international niet verder uitweiden. Behalve dat het een element is dat mee heeft gespeeld in zijn beslissing om een punt te zetten achter Oranje. ‘Eigenlijk is het een combinatie van drie factoren geweest die ertoe hebben geleid dat ik deze keuze heb gemaakt: mijn privésituatie, kansen op maatschappelijk vlak én mijn sportieve mogelijkheden.’
De balans
Terwijl zijn ploeggenoten de Europese titel vierden in Mönchengladbach, dacht Warmerdam na over zijn toekomst. ‘En ik kwam steeds uit bij het woord ‘balans’. Het schema van Oranje voor het komende jaar is intens. Terecht natuurlijk. De Olympische Spelen komen eraan. Natuurlijk wordt het druk. Maar ik moet ook eerlijk naar mijzelf zijn. Naar mijn mogelijkheden op een goede uitkomst van het traject richting Parijs.’
De aanvaller van Bloemendaal vertelt zijn verhaal doordacht. Kiest zijn woorden zorgvuldig. ‘Er mogen maar zestien man mee naar de Spelen, twee minder dan op het EK. Dan moet ik er wel een heleboel voorbijgaan, wil ik daar terechtkomen. Ik wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Maar dat zou wel heel erg lastig worden. Ik ben relatief oud en ben niet zo onomstreden als mijn leeftijdsgenoten Lars Balk en Thierry Brinkman. Als ervaren speler wil je het team leiden. Zo’n rol had ik niet bij Oranje, omdat mijn eigen positie onzeker was.’
Bovendien zijn er maatschappelijk kansen voor Warmerdam. ‘Vorig seizoen heb ik me fulltime gefocust op alle hockeyverplichtingen. Vanaf oktober ga ik weer aan het werk bij een bedrijf waar ik mensen uit de topsport en het bedrijfsleven coach. Daarnaast geef ik workshops en presentaties. Daar wil ik mee verder. Daar liggen mogelijkheden. Die heb ook weer te danken aan het hockey. Maar op een gegeven moment moet de schakel worden omgezet. Neem ik liever zelf afscheid. Nu houd ik een trots en dankbaar gevoel over aan mijn Oranje-periode.’
De bizarre en unieke route
En dat gevoel is meer dan logisch en volkomen verklaarbaar. Warmerdam zijn route naar Oranje is uniek en ronduit bizar. Hij doorliep als talent alle nationale jeugdselecties. Won het EK met Jong Oranje. Hij was uitgegroeid tot een steady speler in de Hoofdklasse toen in 2017 het noodlot toesloeg. Er werd een tumor in zijn arm ontdekt. Einde carrière, zo leek het. In 2018 werd hij op de armen genomen door zijn teamgenoten van Pinoké. Huilend nam hij afscheid van het tophockey.
Maar een jaar later was hij opeens terug. Zijn arm bleek veel sterker dan gedacht. Via Heren 2 kwam Warmerdam terug in de selectie van Pinoké en haalde via deze onwaarschijnlijke omweg alsnog Oranje. ‘Ongelooflijk dat het zo is gelopen’, stelt Hoofddorper. ‘Het Nederlands elftal was zo ontzettend ver weg voor mij. Het heeft dan ook helemaal geen zin voor me om ergens teleurgesteld op terug te kijken. Ik wil vooral blij en dankbaar zijn voor alles wat me gegeven is. Het klinkt cliché, maar voor mij is het echt waar: ik had er nooit meer op gerekend om in Oranje te komen.’
Een verhaal dat een boek waard is. ‘Nou, dat komt er ook. In het voorjaar van 2024 ligt-ie in de winkels’, vertelt Warmerdam, wiens contract bij Bloemendaal nog twee jaar doorloopt. ‘In het boek vertel ik uitgebreid over mijn leven voor, tijdens en na mijn ziekte en over de lessen die ik daaruit getrokken heb. Ik heb gemerkt dat het delen van je verhaal veel impact kan hebben en hoop dat anderen er iets aan hebben. Het boek gaat over tegenslagen, kwetsbaarheid en jezelf leren kennen. Mijn ziekte, hockey en alles daaromheen. Een inkijk wat er achter de schermen allemaal is gebeurd en wat dat met mij en mijn omgeving heeft gedaan.’
1 Reactie
Mark Bouwman
Alleen maarcrespect, Dennis