Eva Zijlstra studeert in Nieuw-Zeeland, maar hockeyt bij Laren

Studeren in Nieuw-Zeeland en hockeyen voor Laren? Eva Zijlstra doet het. De speelster schuurde tegen het Nieuw-Zeelandse nationale elftal aan, maar koos voor een hockeyleven in Nederland. Nadat ze bij Hurley aan de Hoofdklasse rook, is Zijlstra nu een van de sterspeelsters van de Gooise formatie. ‘Ik heb soms middenin de nacht tentamens, maar verder is de combinatie perfect.’

Zijlstra (23) werd geboren in Heemstede, maar verhuisde als driejarige naar Nieuw-Zeeland. Ze kreeg een dubbele nationaliteit en speelde op clubniveau bij Hamilton, op het Noordereiland van het land. Via provinciale teams belandde Zijlstra in de nationale jeugdselecties, tot en met Nieuw-Zeeland U21. Haar coach Simon Child, oud-international en -speler van Rotterdam, stimuleerde haar om eens te kijken naar een Nederlands hockeyavontuur.

Dat avontuur werd hockeyen bij Alliance. Terug naar haar geboorteplaats Heemstede dus, al sprak Zijlstra op dat moment zelf bijna geen woord Nederlands. ‘Ik praatte altijd in het Engels tegen mijn ouders. Ondanks de taalbarrière vond ik het fantastisch om in Nederland te hockeyen. Alleen al vanwege de grote hoeveelheid clubs. In Nieuw-Zeeland heb je er maar een handjevol op redelijke afstand van elkaar. Daardoor speelden we altijd tegen dezelfde tegenstanders, die we door en door kenden.’

Eva Zijlstra in actie voor Nieuw-Zeeland U21. Foto: Planet Hockey

Dankzij de hockeycommunity naar Laren

De eerste kennismaking met het Nederlandse hockey bleek van korte duur. Covid goeide roet in het eten, waarna de toen pas achttienjarige Zijlstra terugkeerde naar haar ouders. Ze ging studeren in Auckland, maar Nederland bleef trekken, ondanks haar kansen bij de Black Sticks: het nationale team van Nieuw-Zeeland. Hoofdklasser Hurley had wel oren naar de middenvelder en dus maakte Zijlstra opnieuw de oversteek.

Zijlstra: ‘Bij Hurley had ik het enorm naar mijn zin. Ik leerde veel van ervaren speelsters als Marleen Jochems en Marente Barentsen. Ook qua sfeer had ik het mij niet beter kunnen wensen. Maar ik maakte weinig speelminuten. Daarvoor was ik natuurlijk niet naar Nederland gekomen.’

Via het Amsterdamse hockeynetwerk kwam Laren op het spoor van Zijlstra. ‘Dat vind ik een van de leukste dingen aan Nederland. Er is hier een hechte en sterke hockeycommunity. Iedereen kent elkaar en gaat goed met elkaar om. Via mijn teamgenootje Julia van den Heuvel leerde ik Laren-speelster Cécile Knuvers kennen. Zij vroeg of ik wilde meetrainen bij haar team.’

Middenin de nacht uit de veren voor tentamens

Dat was afgelopen mei. Intussen is het Promotieklasse-seizoen vijf speelrondes onderweg en draait Zijlstra volop mee bij de ploeg uit het Gooi.

‘Bij Laren ben ik volledig op mijn plek. Het is altijd wennen aan een nieuw team, maar ik maak graag contact met anderen en we trainen hard. Daardoor voel ik ook op het veld al een connectie. Het helpt ook dat we het heel goed met elkaar kunnen vinden. Veel speelsters wonen in dezelfde buurt in Amsterdam. We kijken vaak een film samen en drinken koffie met elkaar voordat we naar de club rijden.’

Mede dankzij Cécile Knuvers (midden, in het blauw) speelt Eva Zijlstra nu voor Laren. Foto: Jan Lelieveldt

Inmiddels spreekt Zijlstra ook vloeiend Nederlands. Studeren doet ze nog wel aan de Nieuw-Zeelandse universiteit. ‘Dat is soms schipperen, want de tijdszone is volledig omgekeerd. De meeste colleges kan ik online terugkijken, maar voor tentamens moet ik wel ’s nachts opstaan. Niet ideaal, maar ik vind mijn studies psychology en philosophy te interessant om op te geven.’

Toekomst in Nederland

Laren-coach Steven van Tijn is maar wat blij met de komst van Zijlstra. ‘Eva zorgt voor balans, rust en structuur op het middenveld. Door haar spelinzicht staat ze steeds vrij en geeft ze ruimte aan creativiteit voor anderen. Dat is precies wat we dit seizoen nodig hadden. Ondanks dat ze er nog maar kort bij ons zit, is ze daarmee nu al een van de dragende speelsters van het team.’

Met een verblijf in Nederland zijn de Black Sticks voorlopig uit zicht voor Zijlstra. ‘Ze willen je toch graag vaker live in actie zien. Toch heb ik spelen voor Nieuw-Zeeland niet opgegeven. Neem Simon Child, Frances Davies en Tarrryn Davey. Zij combineerden clubhockey in Nederland en het nationale team ook. Tarryn doet dat als ervaren speelster zelfs nog steeds. Maar voor nu ligt de focus op Laren en mijn leven verder opbouwen in Nederland. Hier zie ik mijn toekomst.’