Koning: ‘Gaat niet om het tijdstip, maar om gelijke behandeling’

Vrouwenteams in de Tulp Hoofdklasse spelen het restant van dit seizoen niet meer op het primetime van 14.45 uur. Dat maakte de hockeybond eind vorige week bekend. Het brengt een einde aan het initiatief dat mede tot stand kwam door ‘actievoerders’ Josine Koning en Maria Verschoor, die zich sterk maken voor gelijkheid in de hoogste competitie.

‘Ik heb in het verleden al gezegd dat het omwisselen van de tijdstippen op zondag, geen zoethoudertje moet zijn. Daar sta ik nu nog steeds achter. Dat is nooit het einddoel geweest. Daarmee zijn we er nog niet. Nog lang niet.’ 

Den Bosch-keeper Josine Koning doet haar verhaal vlak na de gewonnen topper met SCHC. Ze klinkt strijdbaar. En is trots op wat zij, samen met Maria Verschoor, bereikt heeft. Ze wilden samen beweging creëren. Zorgen dat het thema gelijkheid bespreekbaar gemaakt zou worden. Op de agenda’s zou verschijnen. Ze voelden zich gehoord. Een jaar geleden greep het duo internationale vrouwendag aan als moment om van zich te laten horen. Samen pleitten ze voor gelijke betalingen voor mannen- en vrouwen-teams in de Hoofdklasse. Afgelopen week kroop Koning weer in de pen, exact een jaar later. 

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave

Het salaris-taboe

‘Vorig jaar was ik boos. Gefrustreerd. Dit jaar ben ik dat veel minder. Ik heb het idee dat het onderwerp besproken wordt. Maar het is nu tijd voor echte stappen.’ Ze praat over het maken van toekomstplannen. Vindt dat er vooruit gedacht moet worden. ‘Het gaat niet om het tijdstip, maar om gelijke behandeling’, vertelt ze. ‘Hoe kunnen we ervoor zorgen dat mannen en vrouwen meer gelijk getrokken worden? Het gaat meer over tijdstippen dan over budgetten. En dat vind ik jammer.’ 

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat mannen en vrouwen meer gelijk getrokken worden? Het gaat meer over tijdstippen dan over budgetten. En dat vind ik jammer.

Ze vindt dat het taboe doorbroken moet worden. Wil dat mensen over hun salaris gaan praten, hoewel ze ook snapt dat dit gevoelig ligt. ‘Als ik naar mijn eigen team kijk, weet ik ongeveer wat iedereen verdient. Ik hoef het ook niet precies te weten. Ook niet van de mannen. Maar ik vind wel dat er transparantie moet komen. Dat moet op een bepaalde manier gegeven en gewaarborgd worden. Niet alleen voor mij, maar voor iedereen. Anders ga je het nooit op kunnen lossen. Dan vecht je tegen iets, waarvan je niet weet hoe groot het is.’

Het afgelopen half jaar hield de KNHB een pilot met spelen op primetime. De aanvangstijden van de zondagmiddagen (12.45 uur voor de dames en 14.45 uur voor de heren) waren vanaf toen niet meer in beton gegoten. Maar na een evaluatie van de HHcv (het vertegenwoordigende orgaan van de hoofdklasseclubs) bleek dat daar geen behoefte aan was voor de tweede helft van het seizoen. Er was juist vraag naar vastigheid. En daar legt Koning zich bij neer. Het is volgens haar ook tijd voor de volgende stap. 

Josine Koning. Foto: Bart Scheulderman

‘Kritische vragen over komend seizoen’

‘Ik wil ergens aan tafel komen. Gesprekken voeren. Om te beginnen met mijn club Den Bosch. Ik wil hier ook al meer transparantie krijgen. Ik ben benieuwd hoe het hier zit. Heb wel wat kritische vragen over bijvoorbeeld de budgetten van de mannen en de vrouwen voor komend seizoen. Daar wil ik graag eerlijk antwoord op. Het gaat me niet om dat ik vind dat de mannen te veel krijgen, maar ik vind dat de vrouwen te weinig krijgen.’

Het gaat me niet om dat ik vind dat de mannen te veel krijgen, maar ik vind dat de vrouwen te weinig krijgen.

Maar ze focust zich niet alleen op haar eigen club. Met kleine stapjes wil ze richting het uiteindelijke doel: budgetten dichter bij elkaar krijgen. Ze heeft wel wat ideeën. Bijvoorbeeld een atletencommissie in de hoofdklasse-organisatie. ‘Zij kunnen kijken naar gelijke budgetten, maar bijvoorbeeld ook naar drukke speelschema’s. Dat zijn dingen waar wij als spelers invloed op moeten kunnen hebben.’ Of een cao, waar vaste afspraken in gemaakt worden, die voor elke hockeyer gelden. ‘Maar dat moet wel bij de HHcv beginnen. Dat kan je als club alleen niet oplossen.’

‘Ik stop niet met geluid maken, totdat er werkelijk verbetering komt’, vertelt ze. ‘Ik blijf roepen, maar uiteindelijk moeten andere mensen ook meedoen. Ik heb me zeker wel eens afgevraagd waar ik aan begonnen ben. Het gaat met ups en downs. Maar ik ben er absoluut bereid toe om hiervoor te blijven strijden.’

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave