Hoeksche Waard: ‘De teamindeling zorgde voor te negatief gevoel’

Het is de moeilijkste hockeypuzzel van het jaar op iedere club. De teamindeling. Het zorgt voor grijze haren, teleurstellingen en verhitte gesprekken. Bij Hoeksche Waard pakken ze de samenstelling voor het nieuwe seizoen dit keer anders aan. ‘We willen niet dat het vierde team als het afvoerputje wordt gezien.’

Jaar in, jaar uit was het hetzelfde liedje bij Hoeksche Waard. De teamindeling voor de elftaljeugd ging volgens een patroon dat veel clubs zullen herkennen. Informatie inwinnen bij de coach en trainer, een mailtje in het voorjaar aan de leden met wat algemene vragen en de puzzel kon worden gelegd. Natuurlijk kwam het met wat wikken en wegen – en soms een emotioneel onderonsje – altijd wel goed.

Maar Bob Roos, hoofd van de technische commissie bij de Zuid-Hollanders hield er toch jaarlijks een zure nasmaak aan over. ‘Ik vond dat de teamindeling een te negatief gevoel met zich meebracht. Het werd te vaak een keuze tussen goed en slecht. Wel of niet gemotiveerd. Alsof de teams die minder hoog zijn ingedeeld er minder toe deden. Het vierde team moet niet het gevoel hebben dat ze het afvoerputje zijn. Dat zijn ze niet, dat willen we niet. Iedereen speelt bij ons voor z’n plezier. Alleen haalt iedereen dat plezier uit verschillende elementen.’

En dat kwam bij de indeling te weinig terug, constateerde Roos. ‘Het kon allemaal wel wat vriendelijker. We zijn geen club met teams die landelijk spelen. Hebben geen topjeugdlijn, of zoiets. En toch was de aanpak vrij kil. Eigenlijk paste het niet bij ons als regioclubje, met een stuk of 550 leden. Daarom vonden we dat het tijd was om iets nieuws te proberen. Meer gericht op de wensen van de leden, zonder dat het extreem tijdrovend was.’

Foto: Hoeksche Waard

Hoeksche Waard stuurde daarom begin vorige maand een mail. Daarin stonden vier teamprofielen beschreven, allemaal gekoppeld aan een kleur. ‘Oranje, geel, groen en blauw. Er is geen goed of fout in die profielen. Zo heb je een fanatiek en ambitieus team, dat het liefst zo vaak mogelijk per week traint. Eentje waar juist bijkletsen een belangrijke rol inneemt en beter worden er minder toe doet. Een derde groep die wat rustiger is en waar vooral aandacht is voor de basistechniek. En tot slot een groep die hard wil trainen, maar waar ook gezelligheid erg belangrijk is.’

‘Iedereen kon aangegeven welk team het meest passend was. Natuurlijk was er ruimte voor toelichting. We denken dat we hiermee de verschillende soorten teams bij ons op de club grofweg schetsen. Met als hoofdgedachte: alles is goed, iedereen doet ertoe. We sluiten hiermee aan bij een recent sportonderzoek van NOC*NSF, waaruit blijkt dat de jeugd via sport vooral op zoek is naar het maken van vrienden. Die gedachte staat bij ons ook centraal.’

Roos benadrukt dat het om een pilot gaat. ‘We weten nog niet of we hiermee doorgaan. Maar de eerste geluiden zijn positief. Tot dinsdag kon men reageren op deze opzet. En de respons is veel en veel beter dan voorheen. Daar zijn we natuurlijk heel blij mee. Bovendien kan er ook beter worden gekeken naar welk type coach er bij de groep past. Je hebt er niets aan om een druktemaker neer te zetten bij zo’n rustige groep.’

‘Ik heb geen cijfers paraat over de afgelopen jaren’, zegt Roos. ‘Maar ik weet vrij zeker dat deze aanpak ertoe leidt dat er nog meer spelers het nog leuker vinden om te gaan sporten. En dus minder snel zullen afhaken. Want ook bij ons is het verloop soms groot. We willen er alles aan doen om dat tegen te gaan. Hopelijk helpt dit.’

De clubman, die al zeventien jaar bij Hoeksche Waard is betrokken, heeft wel een disclaimer. ‘Ik wil nu niet beweren dat dit de nieuwe heilige graal is. Allereerst heb je wel een bepaalde massa nodig om dit uit te voeren. Bij ons is dat bij de meiden mogelijk. In de O12, O14 en O16 hebben we vier teams per lichting. Maar onze jongenslijn is veel dunner bezaaid. Dus daar hebben we niet zoveel te kiezen.’

Of deze veranderde aanpak een succes wordt? ‘Dat blijkt over een jaar. Laten we eerst maar kijken waar ieders voorkeur ligt en of we daarmee passende teams kunnen maken. Want dat blijft natuurlijk nog steeds een uitdaging. Maar ik vind het gaaf dat we niet bang zijn voor een verandering. Bij ons is de C4 net zo belangrijk als de B1. En dat zijn niet alleen maar mooie woorden.’