Huizen naar de Hoofdklasse: ‘Wilden Roda-scenario voorkomen’

In de winterstop hadden ze nog een achterstand van zeven punten op MOP. Maar afgelopen zondagmiddag, drie wedstrijden voor het einde van het seizoen, kroonden de vrouwen van Huizen zich tot kampioen van de Promotieklasse. En dus speelt de ploeg van Donald Drost komend jaar op het hoogste niveau. ‘Anderen verklaren ons wel eens voor gek.’

Huizen had er zelf ook niet op gerekend dat het zondag al zover was. Door het verlies van de naaste concurrenten MOP en Ring Pass was Huizen na de 2-1 winst op Leiden ineens al zeker van het kampioenschap. Er waren geen bloemen. Geen kampioensshirts. Laat staan een huldiging. De club had alleen nog alcoholvrije champagne in huis. Maar de blijdschap bij de speelsters was er niet minder om.

‘Het duurde heel lang voordat we zeker wisten dat MOP en Ring Pass hadden verloren’, vertelt Huizen-aanvoerder Myrthe van Kesteren een dag nadat promotie een feit is. ‘We stonden min of meer in het potje balbezit van Heren 1 toen de uitslagen op hockey.nl bekend waren. Daardoor was het momentum een beetje weg, maar alsnog was het een ontlading. Donald stond met tranen op het veld – en dat waren geen subtiele Maxima-tranen. Sam [Luttmer] was helemaal door het dolle. Zij had meerdere aanbiedingen liggen van hoofdklasseclubs, maar heeft steeds gezegd: als we promoveren, dan blijf ik. Voor haar ben ik zo blij dat het gelukt is en dat we die duidelijkheid nu al hebben.’

Het was na de wedstrijd tegen Leiden nog even spannend of Huizen nu al kampioen is. Foto: Arvid Kastermans

Van rouw naar euforie

De middag begon in een rouwstemming – met een minuut stilte voor de vrijdag overleden groundsman Henk Veerman. Drost: ‘Hij was het meest bekende gezicht van de club. Ook veel van onze speelsters kenden hem. Ze waren aangeslagen, maar speelden daarna een fantastische eerste helft. Daarin kwamen we snel op 2-0. Na rust speelden we onrustiger en voerde Leiden de druk op. We misten zelf een strafbal. Kregen een paar corners tegen. Leiden haalde nog hun keepster eruit, dan weet je ook nooit wat er gebeurt.’

Huizen hield stand. Langs de kant waren ouders en andere supporters al druk in de weer met de uitslagen op de velden in Delft en Rotterdam. Drost: ‘Na de wedstrijd hoorden ze al dat Ring Pass en MOP verloren hadden, maar dit was nog niet bevestigd in het match center. Ik wilde een scenario als dat van Roda JC voorkomen. Daar riepen ze vorige week onterecht om dat ze waren gepromoveerd. Wacht nu even. Soms worden de scores verkeerd ingevoerd, zei ik voordat ze losgingen.’

Dat bleek niet het geval. De ploeg kon dus aan de (alcoholvrije) bubbels. Van Kesteren: ‘Het was stiekem wel jammer dat het voor iedereen zo onverwachts kwam. Bloemen, kampioensshirts en een huldiging waren leuk geweest. Maar hoe het nu ging, was ook mooi. Ouders die huilend langs de kant stonden, zelfs van speelsters die minder spelen. Donald die zich alleen terugtrok in de kleedkamer om het even te laten bezinken. Ik gun het hem minstens zoveel als ons als speelsters.’

Blijdschap bij de vrouwen van Huizen: promotie naar de Hoofdklasse is een feit. Foto: DFotografie

Een warming-up als van Dames 8

Ze hebben een manager en geen fysiotherapeut. In de warming-up doet iedereen zijn eigen ding. Er is geen wisselschema, het overgrote deel van het team speelt de hele wedstrijd. Van Kesteren en Luttmer doen zelf wekelijks de videoanalyses. In veel opzichten wijkt Huizen af van andere clubs in de Promotieklasse.

‘Als we ieder op onze eigen manier inlopen, verklaren anderen ons wel eens voor gek’, zegt Van Kesteren met zelfspot. ‘Het lijkt ook wel de warming-up van Dames 8. De een loopt een paar keer heen en weer. De ander rekt en strekt wat langer. Een paar rennen in door een voetbal over te passen. Het contrast met andere teams is gigantisch. Maar voor ons werkt het.’

Drost: ‘Ik geloof sterk in de eigen verantwoordelijkheid. Ik bied de kaders, maar het spel is van hen. Dat hebben ze fantastisch opgepakt dit seizoen. En niet wisselen kan op dit niveau makkelijk. Ik wil liever dat ze nadenken en het spel snappen dan dat ze dom lopen. Daardoor schiet de spelintelligentie omhoog. Bovendien zijn ze reuzefit. Hebben we geen blessures.’

‘Alleen als je ook bij ons past’

Over flinke budgetten heeft Huizen nooit beschikt en dat zal ook komend seizoen niet anders zijn. In hoeverre de groep bij elkaar blijft, is nog niet duidelijk. Supertalent Noor Knoop vertrekt naar SCHC. Keepster Robin van den Ende – met slechts negentien tegendoelpunten by far de minst gepasseerde doelvrouw van de Promotieklasse en al eerder actief in de Hoofdklasse – stopt na dit seizoen, net als (waarschijnlijk) spits Karlinde van Arendonk. Emily Bronckers gaat studeren in de VS. Ook tweede keepster Lieve Jansen vertrekt naar het buitenland.

De Zuid-Afrikaanse routinier Dirkie Chamberlain staat wel op de spelerslijst dit jaar, maar speelde maar zo’n zes wedstrijden mee. De kans dat zij terugkeert na de Olympische Spelen in Parijs is volgens Van Kesteren klein. ‘De klik was er niet. Ook omdat ze er zo weinig was. Haar focus lag op Parijs. Als ze er al was, trainde ze maar één keer per week mee. Daardoor zijn we nooit op elkaar ingespeeld, ook niet buiten de lijnen.’

Van Kesteren en verdedigster Daphne Koolhaas zijn de enige anderen die al eerder Hoofdklasse speelden. Met haar 28 jaar is de aanvoerder met het vertrek van Van den Ende bovendien verreweg de oudste van het team. Toch denkt Kes – zoals haar teamgenoten haar noemen – niet dat de samenstelling van de ploeg sterk gaat veranderen.

‘We hebben wel al veel aanmeldingen gekregen. Maar als het aan mij ligt, houden we de groep zoveel mogelijk intact, aangevuld met speelsters voor specifieke posities. Tegelijkertijd is het minstens zo belangrijk dat je als persoon bij ons past. We zijn een superhecht team. Ook buiten het veld spreken we veel af.  Daarom zijn we ook bereid op het veld alles voor elkaar te geven. We zullen meer en keihard moeten trainen. Maar ik geloof erin dat we met deze ploeg goed kunnen meedraaien in de Hoofdklasse.’

Als het aan Van Kesteren ligt, blijft haar ploeg zoveel mogelijk intact. Foto: DFotografie

Drost is behoudender. ‘Ik laat ook dit vooral aan de dames. Zij weten het beste wie er op de velden rondlopen. Wat voor speelsters er bij hen passen. Wat de ploeg nodig heeft, staat centraal. Dat geldt ook voor mijn eigen positie. Ik doe dit werk puur om te zorgen dat ik hen als talentvolle jeugd kan assisteren. De komende tijd gaan we rustig over komend seizoen nadenken. Kijken hoe we het als kleine club gaan regelen in de Hoofdklasse.’

Van Kesteren moet lachen als zij de woorden van haar coach hoort: ‘Dat is typisch Donald. Hij weet allang dat wij met hem verder willen. Hij raakt de juiste snaar bij ons. Op het veld vinden anderen ‘m wel eens een schreeuwerd, maar zodra de wedstrijd afgelopen is, is hij de eerste die je een knuffel geeft. En hij kan wel zeggen van niet, maar hij voelde de druk ook de laatste weken. We kwamen steeds dichterbij het kampioenschap. Dan wil je het ook afmaken.’