Eigenlijk zou ze nog in New York zitten. Het ticket omboeken kostte namelijk 2500 euro. Net te veel voor een bekerfinale. Maar het lukte DES-spits Sanne Ketelaars tóch om bij de Silver Cup-finale te zijn, een paar uur na haar landing op Schiphol. En niet voor niets. DES won zaterdag van Maastricht en nam de beker mee naar Kaatsheuvel. ‘Dit is het allemaal meer dan waard geweest.’
Onder de champagne en met een glimlach van oor tot oor onttrok Ketelaars zich vlak na de 5-3 winst op Maastricht even uit het feestgedruis. Aan haar gezicht was geen spoortje van slaapgebrek te zien. En dat terwijl Keet de nacht ervoor bijna geen oog dicht had gedaan.
Omdat de reguliere competitie het afgelopen weekend stillag vanwege Pinksteren, had Ketelaars een tijd geleden een stedentrip naar New York geboekt met haar vriend. Geen seconde hield de spits rekening met een Silver Cup-finale. Maar DES, momenteel derde in de Eerste Klasse B, vocht zich door alle rondes van de Silver Cup heen. Onder meer top-eersteklasser Oss en oud-winnaar GHBS – drie uur rijden vanuit Kaatsheuvel – waren niet opgewassen tegen het Brabantse team.
Toch gelukt, dankzij de trimmers
Met de finale in zicht deed Ketelaars er alles aan om haar ticket om te boeken. ‘Maar dat lukte niet. Of ik moest 2500 euro betalen. Dat had ik er niet voor over. Maar terwijl ik al in New York zat, ging mijn vader afgelopen maandagavond hockeyen bij de trimmers van DES. Iemand uit het bestuur kwam naar hem toe. Gefeliciteerd met je dochter; ze staat in de finale!, zei ze. Daarop reageerde mijn vader: Ze kan niet gaan, want ze zit in New York en het lukte niet om de vlucht om te boeken. Toevallig bleek dit bestuurslid bij de vliegmaatschappij te werken. Zij heeft toen geregeld dat ik er toch zonder extra kosten een eerdere vlucht kreeg.’
Gespannen kijkt Sanne Ketelaars toe. DES moest een 1-3 achterstand goedmaken. Foto: Willem Vernes
Zo zat Ketelaars het ene moment nog tussen de wolkenkrabbers en toeristische trekpleisters als het Empire State Building, het Central Park en Times Square om zich nog geen tien uur later bij haar teamgenoten in Kaatsheuvel te voegen. ‘Vanmorgen kwam ik om kwart voor acht aan. In het vliegtuig heb ik amper geslapen. Bij aankomst ben ik direct doorgegaan naar DES. Het was even doorbijten.’
Tijdens de grande finale leek DES haar meerdere te moeten erkennen in Maastricht, de ploeg die het hele seizoen nog niet had verloren. Bij rust stond de ploeg 1-3 achter. Geen schande, maar niet waarvoor Ketelaars terug uit New York was gekomen. ‘In de rust hebben we elkaar opgepept. Laten we de eerste zijn die Maastricht verslaan, bleven we zeggen. Dat dit het gelukt is, zegt iets over de positieve sfeer in het team. We zijn echt vriendinnen, die met elkaar zijn opgegroeid. Dorpse gezelligheid en hard werken voor elkaar. Daardoor flikten we het om terug te komen en zelfs te winnen.’
Slaap moet nog even wachten
Terwijl haar vriendinnen ‘Wij zijn kampioen’ scanderen, springen en zwaaien naar het publiek was de lach op het gezicht bij Ketelaars niet weg te krijgen. ‘Dit is geweldig. Al die supporters langs de lijn. Dit maak je nooit meer mee. Het is het allemaal meer dan waard geweest.’
Een beetje bijslapen was niet bepaald het eerste waaraan ze dacht. ‘We hebben een partybus gehuurd, zonder zitplekken en met veel muziek, en gaan zeker een feestje vieren. Die slaap komt nog wel.’
Dit bericht op Instagram bekijken
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.