Nunnink plots in de spotlights: ‘Zelfs Caribische tv wilde interview’

Niemand had nog van het corona-virus gehoord. Alyson Annan was  bondscoach van Nederland. En The Weekend voerde de hitlijsten aan met Blinding Lights. Zo zag de wereld eruit toen Laura Nunnink voor het laatst scoorde in Oranje. Woensdag maakte de middenvelder voor het eerst in meer dan 4,5 jaar weer een treffer als international. Nota bene in de olympische halve finale.

Ze kon het zelf ook bijna niet geloven. Dat uitgerekend Nunnink de kapitale 2-0 maakte tegen Argentinië, dat uiteindelijk met 3-0 werd verslagen. ‘Ik denk altijd dat iemand anders er beter voor staat. Daarom scoor ik niet vaak. Ik heb best een prima slag. Maar meestal is er nog iemand dichter bij de goal dan ik. Nu niet. Ik was blij dat ik ‘m raakte.’

Het kan zomaar de verklaring zijn voor het inderdaad vrij bijzondere moyenne van Nunnink. Die speelde woensdag alweer haar 196ste interland. En daarin maakte ze haar derde goal en haar eerste op een eindtoernooi. Op de tribune werd ze al vergeleken met Lilian Thuram, de legendarische rechtsback van het Franse voetbalteam, die zijn eerste goals maakte in de halve finales van het gewonnen WK van 1998.

Nunnink het stralende middelpunt bij Oranje. Foto: Willem Vernes

Nunnink en de Caribische tv

Nunninks spitsengoaltje – een bekeken intikker op aangeven van Luna Fokke – trok de aandacht. Want Nunnink stond ineens in het middelpunt van de belangstelling. En ja, die was ongekend groot in die halve finale. Nunnink werd ineens geposteerd voor de ene na de andere camera. ‘Eentje was volgens mij van de Caribische tv, haha. Ze vroegen me waarom we al zo lang de nummer een van de wereld zijn.’

Nunnink had niet meteen een panklaar antwoord voor de kijkers op de Antillen en de Bahama’s. ‘Dat was geen simpele vraag, haha. Het is gewoon absurd dat we het voor elkaar krijgen om weer de finale te bereiken. Iedereen wil van ons winnen. Maar uiteindelijk staan wij er. Ik heb daarna gezegd dat ik vooral supertrots ben. Vandaag ging het echt heel goed. Iedereen haalde z’n niveau. Dat probeerde ik zo’n beetje uit te leggen, in het Engels.’

De Eindhovense moet tijdens het interview steeds harder praten. Dat komt vooral door een groep Argentijnse supporters dat nog niet helemaal klaar was met aanmoedigen. De ‘ole-ole-ola’s’ waren intenser dan het spel van de tegenvallende Las Leonas. Nunnink was vooral onder de indruk van de zee aan oranjefans, die het Yves-du-Manoir omdoopten in een feestelijke Hollandse hockeytempel. ‘Toen we het veld opkwamen, hoorde ik alleen maar ‘Holland, Holland’. Heel vet. Ik hoorde zelfs een blaasband Nederlandse feestnummers spelen. Dit is misschien wel het volste stadion waarin ik ooit heb gepeeld.’

Foto: Willem Vernes

Het gratis kettinkje

Het bruggetje ligt voor het oprapen, vlak voor de olympische finale van vrijdag. De tweede van Nunnink, die er dus drie jaar geleden ook bij was in Tokio. Toen waren er ook 15.000 plaatsen in het hockeystadion. Maar behalve de plekken voor de pers en de organisatie waren alle stoeltjes hartstikke leeg. ‘Dit geeft echt een compleet ander gevoel. De groepswedstrijd (tegen China, red.) waar geen publiek bij mocht zijn, deed me heel even denken aan de vorige Spelen. Maar verder is het niet met elkaar te vergelijken. Het publiek, de belangstelling, de grootheid.’ Rond haar nek bungelt een kettinkje met ‘Parijs 24’ erop. ‘Kregen we toegestuurd van een sieradenmerk als support. Grappig toch? Dat maak je nu ineens mee.’

Nog twee dagen en een klein beetje moet ze wachten. Want vrijdag om acht uur is het zover. Haar tweede olympische finale. ‘Ik denk dat we nog een tandje erbij kunnen zetten. Ik hoop dat we dat bewaard hebben voor de finale. Vandaag hadden we de controle, maar ik denk dat er wel meer tempo-aanvallen inzitten.’

En dan wederom met Nunnink als eindstation? ‘Nou…ik vind een voorzet geven ook nog steeds prima.’