Aanvallen het nieuwe motto bij SCHC: ‘We spelen nu écht hockey’

Waar vorig seizoen de focus lag op verdedigen, is aanvallen nu het motto bij SCHC. Dat was in de topper tegen Amsterdam (2-2) vermakelijk, maar niet altijd even goed. Aanvoerder Xan de Waard was dan ook niet tevreden. ‘Het was veel te rommelig.’ 

Toen Maria Verschoor een minuut of vier voor tijd een Amsterdamse strafcorner de touwen in tipte, droop de teleurstelling van de Bilthovense gezichten af. SCHC was sterker in het topduel met Amsterdam, maar kwam zelf secondes voor tijd nog goed weg tijdens de eerste test van het seizoen, toen een ultralate Amsterdamse corner net geen treffer opleverde.

‘In de eerste 22 wedstrijden maakt het niet zoveel uit hoe je hockeyt’, stelt aanvoerder Xan de Waard vlak na afloop in het Wagener Stadion. Ze begint vrijwel direct over de play-offs. Pas in mei moet het allemaal precies kloppen in Bilthoven. Want De Waard won iedere prijs die er te winnen viel, maar de landstitel ontbreekt nog altijd. ‘We moeten tijdens de play-offs zo min mogelijk fouten maken. Op deze avonden gaat het om oefenen en testen. Allemaal voor dat ene moment.’

SCHC viert de treffer tegen Amsterdam. Foto: Rob Römer

‘We spelen nu écht hockey’

Coach Gilles van Hesteren veranderde afgelopen seizoen het motto in Bilthoven. Waar de vertrokken trainer Lucas Judge de afgelopen jaren – en vooral in zijn laatste seizoen – de focus legde op verdedigen, staat nu aanvallen op één. De Waard staat daarom ook niet meer verstopt vlak voor de eigen verdedigers, maar staat veel hoger op het middenveld. Dichterbij de aanval dus. Zo is ze ook veel vaker aan de bal. ‘We spelen nu écht hockey’, zegt de aanvoerder. Het zijn weinig woorden, maar ze wel zijn veelzeggend. ‘Er zit veel energie in het team. We willen ook echt graag aanvallen.’

Met de nieuwe tactiek lukte het haar ploeg dan ook om 26 keer te scoren in zes duels. Een meer dan prima gemiddelde. En wie denkt dat Yibbi Jansen met haar wereldcorner minimaal de helft van de productie voor haar rekening nam, heeft het mis. Haar teller staat dan wel op zeven, maar er waren nog zeven anderen die dit seizoen al scoorden. De Waard staat nog niet op dat lijstje, ze keek wegens een blessure aan haar voet veel toe na de gewonnen Spelen van Parijs. Afgelopen week maakte ze pas haar eerste seizoensminuutjes en inmiddels is ze weer fit. 

De Waard is enthousiast over de manier van spelen, maar er moeten nog veel dingen beter, verzekert ze. ‘We staan heel hoog, dus het is logisch dat we veel scoren. Vaak gaat het goed, maar vandaag was het veel te rommelig’, gaat de aanvoerder verder. ‘We geven veel te grote kansen weg. Maar uiteindelijk leren we alleen van deze wedstrijden. Vier keer in een seizoen treffen we een tegenstander die even goed is. Van die momenten moeten we iets opsteken.’

Alessia Norbiato en Xan de Waard vechten om de bal. Foto: Rob Römer

Het verdrietige nieuws

Het had de week van de waarheid had moeten worden voor SCHC – met in één week duels tegen Amsterdam en Den Bosch. Maar hockey was ineens even niet meer belangrijk, toen de ploeg vorig weekend hoorde dat de vader van Elzemiek Zandee plotseling was overleden. SCHC en Amsterdam speelden donderdagavond dan ook met rouwbanden en hielden een indrukwekkende minuut stilte. ‘Het was een heel zware week. Voor het team, maar al helemaal voor Elzemiek en haar familie. Het is tragisch, treurig en heel heftig. Als je zulke dingen meemaakt, boeit zo’n hele hockeywedstrijd niet meer’, weet De Waard.

Door de heftige week ging ook de Hockey India League wat aan haar voorbij. De Waard schreef zich net als Maria Verschoor, Freeke Moes, Yibbi Jansen en Michelle Fillet – die donderdagavond ook allemaal aanwezig waren in het Wagener Stadion – in voor de lucratieve competitie in het hockeygekke land. Zes weken bivakkeren in Azië voor de ervaring, maar zeker ook voor het salaris. ‘Ik heb even naar de veiling gekeken, maar we waren met z’n allen deze week veel meer met het verlies bezig’, vertelt ze. 

De regerend Wereldspeelster van het Jaar werd dinsdag uiteindelijk geveild voor zo’n 11.000 euro. Dat was het minimale bedrag van de international, waar secondenlang niet eens op geboden werd. Het was Dave Smolenaars (coach van Delhi SG Pipers) die zijn veilingstokje uiteindelijk de lucht in stook. Niemand ging over het bod van de Nederlandse coach heen. 

Een pijnlijk en vooral onbegrijpelijk moment, waar De Waard in alle eerlijkheid ook maar weinig van begrijpt. ‘Ik ben teleurgesteld over het bedrag’, zegt ze eerlijk. ‘En ik ben niet de enige. Het is echt zonde.’ Terwijl ze zich langzaam richting de kleedkamer begeeft besluit ze: ‘Ik denk dat het vrouwenhockey nog grote stappen moet zetten.’

Foto: Rob Römer