Doorn MO18-1 zat vast in Valencia: ‘We zijn echt bang geweest’

Het moest een fantastische week worden, maar uiteindelijk liep het teamtripje van Doorn MO18-1 in Valencia uit op een fiasco. Ze zaten drie dagen vast in de Spaanse stad, die vorige week door noodweer werd getroffen. Nu zamelen ze geld in voor het rampgebied. ‘Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik mijn ouders weer zag op Schiphol.’

Meike Bagijn, Felien van Soest en Sophie Büttner (17 jaar) doen het woord namens hun team. Het trio is zaterdag eindelijk weer thuisgekomen. Drie dagen later dan dat de bedoeling was. Eigenlijk zouden ze van vrijdag tot en met woensdag in de Spaanse stad bivakkeren. Op die laatste dag brak de hel los in Spanje. 

‘Van maandag op dinsdag hadden we wel door dat het echt foute boel was’, begint Sophie. ‘In het weekend was het vooral slecht weer. Veel regen. Maar die nacht stormde het. Er vielen gigantische hagelstenen, het onweerde’, vertelt ze. ‘Het dak van ons tuinhuis was eraf gewaaid’, vult Felien aan.

Niks of niemand kon de ploeg naar het vliegveld brengen 

De ploeg uit Doorn zat plots middenin storm Dana. Ongekend noodweer in het oosten van Spanje, dat nu al ruim tweehonderd levens kostte. ‘Het was bizar’, vertelt Meike. ‘We hebben continu het nieuws gevolgd op onze telefoons. Gelukkig waren er in onze straat geen overstromingen. De echte ellende gebeurde net wat verderop.’

De eerste dagen in Valencia waren vooral erg nat.

Toch lukte het de ploeg niet om woensdag terug te vliegen. Hoewel de vluchten ‘gewoon’ doorgingen, kon de selectie met geen mogelijkheid het vliegveld bereiken. Het lukte de bestelde taxi’s niet om hun huis te bereiken en de treinsporen waren verwoest. ‘We konden geen kant meer op. Alle wegen waren overstroomd. We zaten echt opgesloten’, vertelt Sophie. ‘We hebben onze vlucht dus gemist.’

Massaal ging de groep, gesteund door hun bezorgde ouders vanuit Nederland, op zoek naar een andere terugvlucht. Maar dat ging nog niet zo eenvoudig. Alle vluchten zaten namelijk volgeboekt. En nieuwe vluchten zaten net zo snel ook helemaal vol. ’We hebben uiteindelijk twee vluchten gevonden op zaterdag. De ene helft kon in de ochtend vliegen, de andere helft in de middag. Bovendien waren de tickets ook veel duurder geworden, omdat er zoveel vraag was’, zegt Felien. 

‘Hadden zelfs geen water meer’

Ondertussen liet de Spaanse huisbaas weten dat de selectie van Doorn wel langer in het gehuurde huis kon blijven. Eigenlijk zou een Duits hockeyteam de Nederlandse meisjes opvolgen, maar hun trip werd gecanceld. Dat was het geluk voor Doorn, dat dus niet halsoverkop op zoek moest naar een hotel. ‘Maar we hadden het hele huis al opgeruimd’, vertelt Meike. ‘Alles was weggegooid. We hadden zelfs geen water meer. Toen we daarom naar de supermarkt gingen, die heel dichtbij zat, was het daar een complete chaos. Alle schappen waren leeg. Er was geen fles water meer te krijgen. Er was alleen nog wat rijst.’

In het weekend oefende Doorn MO18-1 nog tegen een Spaanse tegenstander.

In het huisje zelf was ook geen stromend water meer. Dat was door het noodweer afgesloten. De ploeg kon niet meer douchen en geen gebruik maken van de wc. ‘Toen zaten we wel behoorlijk in de stress. Onze twee coaches en begeleiders al helemaal. We zijn echt bang geweest’, legt Sophie uit. ‘We vonden wel nog een grote fles water, die hebben we verdeeld. Zo had iedereen een beetje.’

‘Omdat onze straten niet blank stonden, konden we in de avond nog naar een restaurantje lopen’, gaat ze verder. ‘Dat was de enige manier om wat te kunnen eten’, vertelt ze. ‘Tijdens het eten kregen we een melding op onze telefoon. We moesten direct naar huis. We mochten niet meer naar buiten. De stroom viel ook continu uit.’

Twintig paar sokken 

De pubers hadden hun koffer ook ingepakt voor vijf dagen in plaats van acht. ‘Dat was wel een beetje drama’, zegt Felien. ‘Een van de meiden is naar een winkeltje gegaan en heeft twintig paar sokken gekocht. Gelukkig hadden we een dag later weer water. Konden we de was doen.’

De akelig lege schappen.

Een aantal meiden had na de herfstvakantie direct een toetsweek. Maar leren in Valencia was geen optie. Bovendien was daar in Nederland nog voldoende tijd voor. ‘Dat was een tegenvaller’, grapt Meike. ‘Niemand had boeken meegenomen. Bovendien stond ons hoofd er in Spanje ook niet naar. We gaan het wel zien. Ik hoop dat iedereen gewoon voldoendes haalt.’

Geld inzamelen voor Valencia 

De meiden zaten de laatste drie dagen vooral in hun huis. Heel veel meer kon en mocht niet. ‘Je wilde graag helpen. Het is echt een gek idee dat een paar kilometer verderop de hele stad verwoest is. We hebben gegoogeld hoe we konden helpen, maar eigenlijk was niks mogelijk. Alleen geld inzamelen. Dus zijn we een actie gestart.’ De ploeg haalt geld op voor het Spaanse rode kruis, het Cruz Roja. ‘Dat leek ons een geschikt doel. Zij weten wel wat ze ermee moeten doen. We hopen veel geld op te halen. We hebben met twintigduizend euro een hoog doel, wat te hoog, maar we zijn met alles blij’, zegt Felien. 

Toen de meiden zaterdag aankwamen op Schiphol, werden ze opgewacht door hun ouders. ‘Toen kreeg ik de tranen in mijn ogen’, vertelt Sophie. ‘Het voelde echt als een opluchting. We zijn weer op een veilige plek. En er is met ons gelukkig niks gebeurd.’

Wil jij Doorn MO18-1 helpen met hun inzamelingsactie, dat kan! Bezoek dan deze site. 

De meiden werden opgewacht met bosjes bloemen op Schiphol.