Mikki Roolaart dacht aan stoppen, maar is nu Hoofdklasse-target

Als een duveltje uit een doosje was Mikki Roolaart vorig seizoen opeens een van de uitblinkers in de Promotieklasse. Opmerkelijk, want de spits was pas bezig aan haar tweede jaar bij Leonidas na haar overstap van derdeklasser Barendrecht. Meerdere clubs uit de Hoofdklasse wilden haar al strikken en dat terwijl ze bijna gestopt was met hockeyen. 

Niet alleen stadsgenoot Rotterdam hing het afgelopen voorjaar bij aan de lijn, maar ook HGC, Oranje-Rood en Huizen. Stuk voor stuk hadden ze Roolaart in het vizier. De frêle aanvalster valt op door haar techniek gecombineerd met balvastheid, behendigheid om ballen af te pakken en – steeds meer – haar scorend vermogen. Het maakt(e) haar een gewilde speelster.

Roolaart trainde mee met Rotterdam, maar besloot toch af te zien van een overstap. ‘Het was leuk om weer op een stapje hoger niveau te trainen. Nog harder te werken. Maar ik voelde ook dat ik nog niet klaar was in de Promotieklasse. Naar de Hoofdklasse gaan en laten zien dat je er thuis hoort, kan maar één keer. Die ene keer wil ik dat het goed gaat. Ik kan mij nog veel ontwikkelen, bijvoorbeeld als het gaat om doelpunten maken. Bij Leonidas ben ik nog niet uitgeleerd.’

Mikki Roolaart (rechts) probeert Groningen-speelster Charlotte Idema van de bal af te krijgen. Foto: Jannes Veenstra/Orange Pictures

Bijna gestopt

En dus bleef – de inmiddels in Rotterdam wonende – Roolaart bij Leo. Dat de aanvalster nog hockeyt en zelfs rook aan de Hoofdklasse is niet verre van vanzelfsprekend. Het scheelde niet veel of Roolaart was een paar jaar geleden gestopt met hockeyen.

‘Mijn hele jeugd speelde ik bij Barendrecht. Ik was altijd supergedreven en vond het ook heel leuk om met vriendinnen op het veld te staan. Het niveau was best prima. Geen Landelijk, maar net daaronder. Stiekem droomde ik ervan ooit in de Hoofdklasse te spelen, maar daarvoor hoefde ik niet meteen weg bij Barendrecht, vond ik. Mijn tweede jaar in de A sloeg ik over. Dames 1 was enerzijds een gezellig team, maar in mijn tweede seizoen daar werd ik weinig uitgedaagd, terwijl ik bloedfanatiek ben. Door die mismatch vond ik hockey steeds minder leuk. Ik dacht er serieus over na om te stoppen.’

Dat veranderde toen Roolaart op een dag langs de lijn stond bij Leonidas. ‘Met mijn vader ging ik wel vaker naar promotieklassewedstrijden kijken bij Leonidas en Rotterdam, dat toen nog geen Hoofdklasse speelde. Tijdens een van die wedstrijden aan het einde van het seizoen, langs de lijn bij Leonidas, appte ik uit het niets aan mijn moeder: hier wil ik spelen. Het was een gevoel. Ik kende niemand uit het team. Het had net zo goed Rotterdam of Victoria kunnen zijn, maar dit voelde goed. Misschien dat ook meespeelde dat Leo zich plaatste voor de play-offs. Die leken mij ook heel vet.’

Leonidas viert feest nadat de play-offs van de Promotieklasse Dames zijn bereikt. Foto: Jan Lelieveldt

Meteen stuurde Roolaart een appje naar Jordy van der Waart, de toenmalige coach. ‘Hij had wel even zijn bedenkingen. Ik kwam uit de Derde Klasse: kon ik het niveau wel aan? Maar ik mocht meetrainen. Gelijk op de eerste training was iedereen open en aardig. En iedereen was net zo fanatiek als ik en deed z’n best. Mijn hockeyplezier was in no-time terug.’

Het juiste moment

Roolaart veroverde haar plekje in de selectie en maakt sindsdien grote stappen. De play-offs bleven daarentegen ver uit zicht in de laatste twee seizoenen. Toch viel Roolaart in het loodzware afgelopen seizoen, waarin resultaten er niet meer toe deden, op. ‘Ik verwacht steeds meer van mijzelf. Het eerste seizoen mocht ik wennen. Vorig jaar was vreselijk, maar vormde hockey een uitlaatklep waarin ik alles gaf in de duels. Nu richt ik mij dus extra op scoren. Eis ik van mijzelf dat ik meer goals maak in de trainingen.’

Menig verdediger moet alles op alles zetten om Roolaart af te stoppen. Foto: Jannes Veenstra/Orange Pictures

Het betaalt zich uit. De teller bij Roolaart staat tot nu tot op vijf goals na negen wedstrijden. Daarmee ligt haar gemiddelde hoger dan vorig seizoen, toen ze negen treffers op haar naam zette.

Is het na dit seizoen dan wel tijd voor die stap omhoog? ‘Ik weet het nog niet’, antwoordt ze voorzichtig. ‘Bij Barendrecht ben ik weggegaan toen ik er ver bovenuit stak. Het is nog steeds een droom om in de Hoofdklasse te spelen. Maar wel op het moment dat ik voel dat ik er echt helemaal klaar voor ben.’