‘Er gebeurde ineens heel veel’, lacht oud-international Janneke Schopman (47), wanneer zij over één van de meest hectische maanden uit haar leven vertelt. Toen ze daaraan begon, was ze nog werkloos. Vervolgens ging ze in zee met de Duitse hockeybond, vloog ze op en neer naar New Delhi voor de veiling van de Hockey India League en eindigde ze met wéér een nieuwe baan: bondscoach van de Duitse vrouwen.
Op het moment van dit interview verblijft Schopman in de Zuid-Duitse stad Ludwigsburg, het decor van de trainingsstage van Duitsland Jongens Onder 16. Het is een laatste stuiptrekking van haar rol als technisch directeur van de jeugdopleiding van de Duitse hockeybond. Een baan die ze amper drie weken heeft gehad. ‘Het is de eerste keer dat ik mee ben op trainingsstage. En ook meteen de laatste keer.’
Eigenlijk begint dit verhaal afgelopen februari al, in India. Schopman neemt na drieënhalf jaar ontslag als bondscoach van de Indiase vrouwen. Hoewel ze na de mislukte kwalificatie voor de Olympische Spelen van Parijs mag aanblijven, besluit ze haar functie neer te leggen. ‘Ik kom uit een cultuur waar vrouwen worden gerespecteerd en gewaardeerd. Dat gevoel heb ik hier niet,’ beargumenteerde ze haar beslissing aan de Indian Express.
In drie weken van assistent naar bondscoach
Na twee lange en zware avonturen aan de andere kant van de wereld – behalve van India was ze eerder bondscoach van de Verenigde Staten – zat globetrotter Schopman plotseling werkloos thuis, in Nederland. ‘Toen ik terugkwam uit India had ik een paar maanden de tijd om te besluiten wat ik wilde gaan doen. Ik kreeg meerdere aanbiedingen. Onder meer van Hoofdklasseclubs. Maar het liefst wilde ik internationaal actief blijven. Bij voorkeur in Europa, of in de buurt van de Verenigde Staten. Duitsland stond als top vijf-land hoog op mijn lijstje. Maar omdat Valentin Altenburg nog vóór de Olympische Spelen al bijtekende als bondscoach, viel die optie af. Dacht ik. Tot hij me in augustus plotseling belde.’
Altenburg deed haar een voorstel. Hij bood haar aan om zijn assistent te worden. Omdat dat geen fulltime functie betreft, stelde de Duitse hockeybond daarnaast voor om de rest van haar uren in te vullen als technisch directeur van de Duitse jeugdopleiding. Een ander takenpakket dan waar ze na haar vertrek uit India misschien op had gehoopt, maar wel één waarin ze meteen potentie zag. ‘Het naar een hoger niveau tillen van de jeugdopleiding leek mij een prachtige uitdaging. Dus daar hoefde ik niet lang over na te denken.’
Op en neer naar New Delhi
De hectiek moest toen nog losbarsten. Op donderdag 10 oktober trad Schopman officieel in dienst bij de Duitse hockeybond. Daarna ging het snel. Binnen twee dagen stapte ze al in het vliegtuig naar New Delhi. Ze werd geacht aanwezig te zijn bij de veiling van de Hockey India League. Schopman heeft deze winter de leiding over het vrouwenteam van de Odisha Warriors. Met goedkeuring van de Duitse hockeybond.
‘Voordat de Duitse hockeybond zich bij mij meldde, had ik mijn commitment al gegeven aan de Odisha Warriors. Ze wilden per se dat ik bij de veiling was. Dat hoorde ik pas heel laat. Niet ideaal natuurlijk. Zeker niet wanneer je net aan een nieuwe baan bent begonnen. Maar achteraf gezien snap ik wel dat ik daar nodig was. Gezien alle hectiek die daar plaatsvond’, zegt Schopman glimlachend over de gekte die losbarstte vanuit het Hyatt Hotel in New Delhi. Gretig boden de teams tegen elkaar op voor de speelsters van de nationale selectie van India. Schopman zelf deed er ook aan mee. Zij was het die het hoogste bod plaatste voor strafcornerfenomeen Yibbi Jansen. Een bedrag van 32.000 euro. Voor een paar weken hockeyen.
Hier kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Maar eerlijk gezegd dacht ik wel: wat nú? Janneke Schopman over het moment dat ze werd gevraagd bondscoach van Duitsland te worden
Terug op Duitse bodem hoopte Schopman in haar nieuwe rol bij de Duitse hockeybond eindelijk meters te kunnen maken. Maar ook nu liep het anders. Nog maar net terug uit India kreeg Schopman te horen dat Altenburg zijn ontslag had ingediend. Bij nader inzien vond hij zichzelf toch niet de juiste persoon om Die Danas naar de Olympische Spelen van 2028 te leiden, in Los Angeles.
Of zij hem misschien wilde opvolgen? ‘Tien dagen was ik in dienst. Toen kreeg ik die vraag al’, vertelt Schopman, die om wat bedenktijd vroeg, maar al snel op het aanbod inging en zodoende opeens bondscoach van Duitsland was. ‘Hier kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen. Maar eerlijk gezegd dacht ik wel: wat nú?’
Op zaterdag 2 november, de dag dat het papierwerk rond was, werd Schopman officieel in het diepe gegooid. Een trainingsgroep was er al, maar die is samengesteld door haar voorganger Altenburg. Datzelfde geldt voor de namen die in december afreizen naar Argentinië voor de eerste wedstrijden van het nieuwe Pro League-seizoen. Speelsters in actie zien in de Bundesliga, zit er voorlopig niet in. In Duitsland is de winterstop al begonnen.
‘Ik ga de komende tijd maar wat gesprekken voeren met coaches uit de Bundesliga. Zo van: zijn er speelsters die nu niet geselecteerd zijn, maar van wie jij vindt dat ze wel een kans verdienen? En zo ja, waar kan ik hen dan zien? Ik moet ergens beginnen.’
Van Argentinië vlug door naar India
Hoewel de grootste hectiek nu achter de rug is, zal de drukte ook de komende tijd nog wel even aanhouden. Deze week stapt Schopman op het vliegtuig naar de Verenigde Staten voor de winterstage met de nationale selectie. In december staan er vier Pro League-wedstrijden op het programma in Santiago del Estero, tegen thuisland Argentinië en tegen Nederland.
Daarna vertrekt ze vlug naar India om Yibbi Jansen, Freeke Moes, Michelle Fillet en de andere speelsters van de Odisha Warriors te coachen in de Hockey India League. Een avontuur dat ze niet gaat afzeggen nu ze bondscoach van Duitsland is geworden. Schopman is iemand die zich houdt aan haar woord. Ook al weet ze dat het hectisch gaat worden.
Schopman: ‘Het meeste stof is nu wel neergedaald. Het komt allemaal wel goed. Dat weet ik zeker.’
1 Reactie
Sjang Fijen
Janneke's gevleugelde uitspraak "niet lullen, maar poetsen en scoren ", niet vreemd voor een speelster van Rotterdam. In Den Bosch hebben we jarenlang mogen genieten van haar fanatieke ( wel sportief) veldspel in de achterhoede van D1. Ze was niet bang tijdens het spel een speelster de les te leren wanneer die een fout maakte. Gold ook voor Minke Booy, die er ook wel iets van kon. Hoe dan ook, de jonkies werden heel snel volwassen speelsters. Na de wedstrijd troostten beiden, mocht dat nodig zijn , de ongelukkige, ook dat was Janneke en Mink. Bij de jeugd was Janneke als een tweede moeder voor de jonkies, geduldig, liefdevol en begripsvol. In de periode Den Bosch was Janneke ook nog ingenieur bij Heymans Bouw. No dull moment. In al die jaren heb ik haar eenmaal door het lint zien gaan: de beslissingswedstrijd SCHC- DB 2014 , geloof ik. Zouden de Biltenaren gelijk spelen waren ze kampioen van Nederland, dit was zo dat jaar. Vijf minuten voor het einde van de wedstrijd stand 2-1 voor Den Bosch, toen aan bal in de cirkel door een Bossche stick gevaarlijk hoog werd gespeeld. De Bilthovense krullenbol spits Dorst? tikte de bal vanuit de hoogte in het doel, goal dus. Nee, de scheids floot op het moment van aantikken het doelpunt af. Geen goal, maar strafcorner en die ging er niet in. Den Bosch was weer kampioen van Nederland. Janneke was echt, echt ontroostbaar. Haar grootste en trouwste supporter al die jaren was haar moeder, zowel in de periode Oranje, DB alsook SCHC, een schat van een vrouw. NU, 10 jaar verder, gaat Schopman naar Duitsland. In denk dat ze daar geen betere keuze konden maken. Dat wordt dan een stevige tegenstander voor Oranje. Het adagio vanuit Rotterdam, niet lullen maar poetsen zal ze daar zeker meenemen. Succes Jan. Groet.....Sjang