In de serie ‘De impact van goud’ aandacht voor de gevolgen van een olympische titel. Deze keer: het verhaal van voormalig SCHC-keepster Maddie Hinch (36), die Groot-Brittannië in 2016 naar olympisch goud leidde. Zij slaagde erin om financieel de vruchten te plukken van haar gouden plak. ‘Dat ging echt om een aanzienlijk bedrag. Méér dan een modaal jaarsalaris.’
Eén blik op de website van de drievoudig Wereldkeepster van het Jaar zegt eigenlijk al genoeg. Maddie Hinch heeft een webshop vol met merchandise van Maddie Hinch. Te koop: een Maddie Hinch-pet (15 Britse pond), een Maddie Hinch-bidon (£ 10,00), een Maddie Hinch-muts (£ 20,00), een Maddie Hinch-trainingsjack (£ 42,00) en zelfs Maddie Hinch-sokken (£ 15,00).
Maar behalve met haar ‘MH1 merchandise’ komt er via haar website ook op allerlei andere manieren geld in het laatje. Hinch is bijvoorbeeld in te huren voor een online clinic waarin ze tips geeft hoe je een betere keeper wordt. Voor het bedrag van 100 Britse pond, omgerekend 120 euro, schuift ze aan voor een privé-videocall van 60 minuten. Deelnemen aan het zes uur durende ‘MH1 keeperskamp’ kost 110 Britse pond. Hinch is daar zelf overigens niet bij aanwezig. Het is de ‘door haar ontwikkelde trainingsmethode’ waarvoor je betaalt.
Er bestaat ook een ‘MH1 membership’ (£ 60,00), een lidmaatschap waarmee je in aanmerking komt voor allerlei kortingen op haar merchandise en haar keepersclinics. Bovendien krijg je daarmee volledige toegang tot de ‘MH1-app’, waarin ook weer allerlei tips en tricks staan. Voor degenen die op zoek zijn naar een leuk cadeau bestaat de ‘MH1 Gift Card’, een waardebon variërend van 15 tot 100 Britse pond. Uiteraard alleen te besteden op de website van Maddie Hinch.
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Hinch haalde haar geld niet zozeer bij SCHC, maar vooral in Engeland’
Het mag duidelijk zijn: Hinch kan niet alleen heel goed keepen, er schuilt ook een succesvol ondernemer in haar. Op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro in 2016 leidde zij Groot-Brittannië naar olympisch goud, door in de finale alle vier de Nederlandse shoot-outs te stoppen. Daarna begon de ‘BV Maddie Hinch’ op volle toeren te draaien. Ze werd een nationale ster.
Wie denkt dat Hinch als olympisch kampioen een astronomisch salaris bij haar club verdiende, heeft het mis. SCHC was nog geen 10.000 euro voor haar kwijt. Voor een heel jaar hockeyen. Voor dat bedrag moest ze bovendien ook nog training geven aan de jeugd.
‘Maddie had bij ons een relatief laag salaris. Ze verdiende minder dan onze internationals van het Nederlands elftal’, vertelt Willem Boot, bestuurslid Tophockey van SCHC. ‘Maar wat Maddie goed begreep, was dat ze haar geld niet bij ons moest halen. Als club hebben wij helemaal geen geld. We hebben geen transferinkomsten, we krijgen geen televisiegelden, er is geen ticketverkoop. Maddie snapte dat. Zij haalde haar geld heel ergens anders vandaan.’
Boot maakte een afspraak met haar. In ruil voor een relatief laag salaris kreeg ze de vrijheid om doordeweeks op en neer te reizen naar Engeland, om daar financieel de vruchten te plukken van haar gouden medaille. Boot: ‘Voor een trainer misschien niet ideaal. Maar het was part of the deal.’
Maddie Hinch droeg op het veld een helm van Red Bull. Foto: Joris Verwijst/Orange Pictures
Hinch maakte een klapper met Red Bull
Hinch nam de Engelsman Simon Bayliff in de arm, de manager van enkele van de grootste sportlegendes van dat moment, onder wie Formule 1-coureur Daniel Ricciardo en wielrenner Mark Cavendish. Iemand die blindelings de weg weet in de wereld van het grote geld en de vette sponsordeals. ‘We kijken ernaar uit om van Maddie een merk te maken’, legde Bayliff uit in het persbericht waarmee hun samenwerking naar buiten werd gebracht. Hinch: ‘Ik zocht een managementbureau om mijn loopbaan naar een hoger niveau te tillen.’
Bayliff regelde een prachtig bedrag aan inkomsten voor haar, zegt Boot. ‘Veel meer dan ze bij ons verdiende. Het ging echt om een aanzienlijk bedrag. Méér dan een modaal jaarsalaris.’
De grootste klapper maakte hij voor Hinch met het afsluiten van een lucratieve sponsordeal. Waar veel Nederlandse internationals hooguit een leuk zakcentje bijverdienen met relatief kleine sponsoren, zoals een stickmerk, sloot Bayliff een contract voor haar af met Red Bull. De Britse tak van Red Bull welteverstaan, waar de afzetmarkt natuurlijk veel groter is dan in Nederland. En de sponsorgelden dus ook hoger zijn.
In ruil voor een zak geld droeg Hinch op het veld bijvoorbeeld een helm waarop het logo stond van Red Bull. Het energiedrankjesconcern liet actiefoto’s van haar maken, die ze verspreidde op haar social media. Samen met vijf andere Britse sporters was Hinch ook de hoofdrolspeler van een grote campagne die door Red Bull op touw werd gezet. Haar gezicht stond zodoende afgebeeld op een speciale editie van een blikje Red Bull, dat verspreid over Engeland in de schappen lag.
Haar gezicht stond afgebeeld op een speciale editie van een blikje Red Bull, dat verspreid over heel Engeland in de schappen lag.
Ze kreeg betaald voor tv-shows
Hinch ging zelfs zo ver dat ze in interviews beweerde dat het drinken van Red Bull haar hielp bij haar sportieve prestaties. ‘Mijn blikje Red Bull is belangrijk voor me. Mensen denken dat ik dit alleen maar zeg omdat ik gesponsord word door Red Bull. Maar zij waren degenen die mij benaderden omdat zij mij tijdens wedstrijden een blikje zagen drinken. Ik open er meestal één tijdens de warming-up. Dan drink ik de helft op. De rest in de rust. Het is al jarenlang onderdeel van mijn routine en het heeft me altijd goed gedaan.’
Een andere inkomstenbron regelde Bayliff via de Engelse televisiewereld. Maddie werd na de Olympische Spelen zó populair in Engeland dat ze regelmatig te gast was in spelshows en andere televisieprogramma’s. Daar kreeg ze voor betaald, vertelt Boot. En dan niet alleen haar reis- en verblijfskosten. Boot: ‘Maddie bleek gemaakt voor de spotlights. Wanneer zij aanschoof in een tv-show, werd het één groot feest. Tv-makers vochten bij wijze van spreken om haar.’
Hinch verdient nog steeds aan haar keeperskampen
Als klap op de vuurpijl stampte Hinch ook nog haar keeperskampen uit de grond. Een concept waarvan de aanmeldingen al snel door het dak vlogen. Honderden, zo niet duizenden kinderen schreven zich in voor een clinic van hun grote held. Twee jaar geleden namen er zelfs 140 keepers deel aan haar clinic die helemaal aan de andere kant van de wereld was, in het Amerikaanse Boston, schreef Hinch destijds op Instagram.
Zelfs nu Hinch al is gestopt met keepen, vormen haar kampen nog steeds een bron van inkomsten voor haar. Wanneer je een kijkje neemt op de pagina van haar website waarop je als club kunt aangeven dat je een ‘MH1 kamp’ wilt organiseren, lees je dat er zoveel aanvragen binnenkomen dat niet alle verzoeken kunnen worden gehonoreerd.
Boot: ‘Wat Maddie heeft gedaan en wat ze nu nog steeds doet in het Verenigd Koninkrijk, zou in Nederland niet kunnen. Nederland is voor hockeyinternationals een moeilijk land om geld te maken. In Engeland is de markt oneindig veel groter. Daarnaast is Maddie echt een ondernemer. Ze heeft het slim gedaan. Zij heeft op financieel gebied echt de vruchten geplukt van haar gouden medaille.’
Ideeën voor deze serie? Mail naar redactie@hockey.nl.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.