Ze gaven elkaar het ja-woord op het hoofdveld. Het feest werd gehouden in het clubhuis. En speelsters van de Onder 14-1 liepen mee als bruidsmeisjes. Lianne Plessius (42) en Teun van Maurik (31) trouwden deze maand op hun Wageningen. De plek waar het sprookje van de spits uit Heren 2 en de bardame ook begon.
‘We konden pas om half vijf trouwen. Want eerst moesten alle wedstrijden gespeeld worden. Het was een gewone hockeyzaterdag, waarop alles door moest gaan. Ik heb zelfs nog gewoon bardienst gedraaid, voordat ik de make-up inging.’
Ze lachen door elkaar aan de telefoon, die op de speaker staat. Ze zijn samen op de club. Hoe kan het ook anders. In het gesprek vullen zij elkaar aan, maken elkaars zinnen en herinneringen af. Lianne en Teun zweven een paar weken na hun trouwdag – 2 november – nog op een heerlijke roze wolk. ‘Het mooiste is dat het echt een feest van de hele club is geworden’, vertelt Lianne. ‘Uit alle hoeken en gaten kwam hulp. Heren 1 en Dames 1 hebben binnen alles voor ons versierd. Heren 2 barbecuede voor alle gasten en onze nieuwe voorzitter heeft ons getrouwd bij een versierd doel, midden op het veld. Het was echt een perfecte dag voor ons.’
Een dag die er nooit was gekomen, als er vijf jaar geleden op een zondagmiddag geen après-skifeest was gehouden op Wageningen. Ze weten het nog als de dag van gisteren.
Het interessante Heidi-pakje
Lianne: ‘Ik was natuurlijk helemaal gekleed in het thema. Had een prachtig Alpenjurkje aan. Ik was bloednerveus die dag, omdat ik voor het eerst achter de bar stond. Normaal gesproken hielp ik alleen in de keuken. Van nature ben ik heel verlegen, dus ik zag eigenlijk enorm op tegen dat feestje.’
Teun: ‘Ik was helemaal niet verkleed. Had gewoon gehockeyd. Liep daar in mijn trainingspakkie rond.’
Lianne: ‘Hij kwam wel heel vaak bier halen. Op een gegeven moment bleef Teun aan de bar hangen. Ging-ie niet eens meer naar zijn teamgenoten toe.’
Teun: ‘Tsja, dat Heidi-pakje vond ik wel interessant. Het was echt liefde op het eerste gezicht.’
Ergens wel bijzonder, want ze waren elkaar nog nooit eerder opgevallen. Teun: ‘Ik loop hier meer dan twintig jaar rond. Ben af en toe een seizoen gestopt geweest, maar ik ben altijd teruggekomen bij Wageningen. Tot dat ene feestje had ik Lianne nog nooit gezien.’
Lianne: ‘Door die verlegenheid hield ik me altijd op de achtergrond. Maar ook ik kom alweer sinds 2016 op WMHC. Eerst als schoonmaakster, daarna werd ik vrijwilliger in de keuken. Ik heb nooit gehockeyd. Ja, ik heb twee keer in het veld gestaan bij de trimmers. Maar ik kan eigenlijk geen stick vasthouden. Laat dat maar aan Teun over. Na die eerste avond hebben we elkaar vaak stiekem eventjes gezien op de club. We wilden eerst nog niet dat het bekend werd, dat er iets speelde tussen ons.’
De grap die werkelijkheid werd
In de coronatijd bekoelde de liefde een beetje. De club zat op slot, waardoor ze elkaar niet meer spontaan tegenkwamen. Teun: ‘Maar ik was haar niet vergeten hoor.’ Lianne: ‘En ik jou ook niet. Toen we elkaar weer zagen, hoopte ik dat-ie ’s avonds aan de bar bleef hangen. Dat gebeurde, gelukkig. Vlak daarna kregen we écht wat. Iedereen had het er al over op de club. Als ze er bij mij naar vroegen, zei ik altijd: klopt en we gaan later trouwen op veld 1. Dat was eigenlijk als grap.’
Die grap werd een paar weken geleden dus werkelijkheid. ‘Ik schiet vol als ik eraan terugdenk’, vertelt Lianne. ‘Zo bijzonder dat dit allemaal kon. Op onze club. Mijn derde liefde van mijn leven, naast Teun en mijn zoontje. En dat terwijl ik daarvoor echt helemaal niets met hockey had. In het clubhuis stond de taart al voor ons klaar. Natuurlijk met een hockeystick erop. En een pollepel, voor de barvrouw die ook vaak in de keuken stond.’
Ze kunnen zich al verheugen op de huwelijksreis. ‘We gaan naar Parijs. Het spreekt voor zich dat we dat in de winterstop doen, in de periode dat het clubhuis dicht is. Daar hebben we natuurlijk rekening mee gehouden.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.