Pieters zoekt naar plezier: ‘Oranje voelt nog onwennig’

Hij was de opvallendste afwezige afgelopen zomer tijdens de succesvolle olympische campagne van de Oranjemannen. Had het loodzwaar met de beslissing om hem te passeren voor Parijs. Zaterdag tegen Duitsland (1-1) stond Terrance Pieters er weer bij het Nederlands elftal, tijdens de start van het nieuwe interlandseizoen. Maar als vanouds voelt het nog niet voor de goudeerlijke spits.

Het was een vertrouwd gezicht. Pieters in zijn Oranje-pakkie. Hoe hij gewoon weer naast Koen Bijen en Derck de Vilder het Wilhelmus meezong. In het veld met zijn grote passen weer menig aanval op gang hielp. Een cornertje haalde. Lachend de goal vierde met aanvoerder Thierry Brinkman. Na afloop weer selfies maakte met z’n fans. Het was bijna alsof hij nooit was weggeweest. Er geen foto’s bestaan waarop hij ontbreekt.

‘Het is speciaal om hier weer te staan’, zegt Pieters terwijl hij om zich heen kijkt. Het Wagener Stadion zit vlak na afloop van Nederland-Duitsland nog lekker vol. Deint nog na van het lekkere shoot-out-toetje dat werd geserveerd. ‘Maar het voelt ook nog een beetje onwennig. Hoe dat komt? Nou, wat denk je?’, klinkt het met een glimlach.

Daar stond-ie, weer in de line-up, tijdens zijn 77ste interland. Foto: Willem Vernes

Hoe het grootste litteken uit zijn loopbaan ontstond

Heel even terug naar 19 juni van dit jaar. De dag dat Pieters het grootste litteken opliep in zijn carrière. Hij was destijds de speler die het vaakst werd opgesteld door bondscoach Jeroen Delmée. Was erbij op het afgelopen EK en WK. Maar op het allerbelangrijkste moment werd hij niet opgenomen in de selectie. Hij ging niet naar Parijs. Niet als een van de zestien, niet als reserve. Zijn wereld stortte even volledig in.

Ja natuurlijk was-ie lang geblesseerd geweest aan zijn knie. Maar hij won die race tegen de klok. Was fit genoeg om mee te gaan en viel daardoor verrassend buiten de boot. ‘Ik heb geen verwijten. Ik denk dat ik vooral verbaasd ben’, zei Pieters vlak na de bekendmaking van de olympische ploeg.

‘Het was afgelopen zomer een heel zware klap’, voegt de aanvaller daar na zijn 77ste interland aan toe. ‘Ik ben erg nog steeds mee bezig om dat een plekje te geven. De afgelopen tijd heb ik moeilijke momenten gehad. Dan is het ergens ook wat gek om weer voor Oranje te spelen. Niet dat het opeens minder speciaal is. Hier voor volle tribunes spelen is altijd supermooi. Maar ik ben nog wel bezig om de periode hiervoor af te sluiten.’

Pieters en zijn fans. Foto: Willem Vernes

Confronterende momenten

Het is Pieters ten voeten uit. Eerlijk en spontaan, zonder rancune. ‘Ik kan weinig anders antwoorden. Ik kan nu wel doen alsof alles weer normaal en alleen maar superleuk is. Maar zo zit ik niet in elkaar. Natuurlijk hoop ik heel erg dat ik dat gevoel weer krijg. Ik denk dat het ook kan, zeker weten. Maar ik zou liegen als ik zeg dat ik nu dezelfde beleving, spelplezier en focus heb als een half jaar geleden.’ 

‘De afgelopen jaren had ik een heel duidelijk doel. Dat was het halen van de Spelen. Dan heeft het stellen van een nieuw doel weer tijd nodig. Dat gevoel moet groeien. Ik merk het ook in aanloop naar deze wedstrijd toe. Zijn er confronterende momenten. Je weet dat je van iets heel belangrijks geen onderdeel was. Er is nu een herinnering die je niet kunt delen, terwijl je er daarvoor bijna altijd was.’

‘Het is op een dag als vandaag moeilijk om er niet aan te denken’, vertelt Pieters. ‘En nee, dat is me ook niet gelukt. Je denkt toch weer wanneer je laatste interland was. Dat was ook hier, vlak nadat ik hoorde dat ik niet meeging. Nou, dan ben je er alweer mee bezig. Een ander voorbeeld: we analyseren vooraf Duitsland. Natuurlijk de tegenstander in de olympische finale. Heb je het logischerwijs ook daar over. Is niet erg. Hoort er onvermijdelijk bij. Ik ga de confrontatie ook niet uit de weg. Dan is het maar even moeilijk. Ik wil door, dan moet ik hier doorheen.’

Ouderwets feest op het veld met Thierry Brinkman. Foto: Willem Vernes

‘Zie je nog perspectief in mij?’

Natuurlijk zette de bijna 28-jarige Pieters in die bittere zomer al zijn gedachten over Oranje wel op een rijtje. ‘Ik heb alles afgewogen’, vertelt de Kamponger. ‘In die tijd is door mijn hoofd gedaan, of dit het einde was bij Oranje. Maar ik heb nooit serieus getwijfeld. Ik wil nog veel te graag. Voor het Oranje-programma weer startte, had ik een goed gesprek met de bondscoach. Ik wilde het hem al vragen. Zie je nog perspectief in mij? Maar hij begon er uit zichzelf al over. Dat was al fijn. En het antwoord was dus ja. Dat gesprek was doorslaggevend voor mij.’

Is tijd het enige dat nodig is om het Oranje-vuur in Pieters weer volledig te laten ontbranden? ‘Moeilijke vraag, zeg’, reageert de spits. ‘Weet ik niet. Het ligt vooral aan mij. Ik moet er gericht aan werken om de afgelopen zomer te verwerken. In een zomervakantie van vijf weken lukte het mij niet. Maar mijzelf een half jaar niet beschikbaar stellen voor Oranje, wilde ik ook niet. Ik loop niet weg voor wat lastig is. Tijd helpt dus wel. Maar het is niet de enige factor.’

‘Mijn grootste doel voor dit seizoen is om het plezier in het hockey helemaal terug te krijgen. Dat is er soms zeker. En soms ook weer niet. Ik heb geaccepteerd dat die ups en downs erbij horen, zolang het uiteindelijk maar de goede kant opgaat. Ik wil deze interlandperiode met een fijner gevoel eindigen dan ik erin ging. Dan heb ik weer een belangrijke stap gezet.’

Pieters met een lach op het veld. Foto: Willem Vernes