De bizarre dag van Joep Troost: wereldgoals en een schorsing

Sinds Joep Troost begin januari in de Hoofdklasse Zaal zijn rentree maakte na een wekenlang herstel van een hersenschudding, vliegen de doelpunten van zijn stick. Zondag oogste de spits met twee prachtige treffers tegen Bloemendaal lof, maar liep hij ook tegen een tweede gele kaart aan. Zodoende miste hij op dezelfde dag de topper tegen HDM vanwege een schorsing. Desondanks won de glimlach het van het chagrijn. ‘Ik ben blij dat ik hier weer sta.’

De zondag van Troost was er een die qua emoties alle kanten op schoot. Allereerst vanwege de resultaten van zijn ploeg. De mannen van Pinoké hielden zondag in de jacht op deelname aan de play-offs voor het NK Zaal slechts één schamel puntje over aan hun twee wedstrijden in de Sporthallen Zuid in Amsterdam. Eerst verloren de Steekneuzen van Bloemendaal (3-4) en daarna volgde een spectaculair 5-5 gelijkspel tegen HDM, koploper in Poule A.

Die laatste wedstrijd moest Troost veertig minuten lang vanaf de bank aanschouwen. In het eerste duel van de dag met Bloemendaal speelde hij – weliswaar van een paar meter – een bal keihard in het blok dat Wiegert Schut had neergezet. De scheidsrechter was onverbiddelijk: een gele kaart en twee minuten naar de kant. Die kaart was al de tweede gele prent voor Troost in deze zaalcompetitie, waardoor de spits automatisch een wedstrijdje moest brommen.

Joep Troost op de bank bij Pinoké. Foto: Rob Römer

‘Wiegert kent mij nog goed van het Nederlands zaalteam. Hij stelde zich uitstekend op, trapte niet in mijn schijn. Ik stond redelijk ver van hem af, maar de snelheid van de bal heeft me genekt. Daardoor is het wel een terechte kaart hoor. Ik moet nu voor de rest van dit zaalseizoen oppassen, want elke nieuwe gele kaart is meteen wéér een schorsing.’

Doelpunt uit frustratie

Toen Troost na twee minuten op het strafbankje weer het veld in kwam, lanceerde hij niet veel later een raket vanaf de rand cirkel. Uit een strafcorner schoot hij snoeihard raak, nadat hij in de eerste helft al met een schitterend velddoelpunt had gescoord. Sowieso was de 23-jarige spits één van de smaakmakers tegen Bloemendaal, door enkele onnavolgbare acties en een salvo aan explosieve schoten op doel.

‘Bij die strafcorner kwam er wel wat los’, bekent Troost, die in vijf wedstrijden al elf keer scoorde. ‘Ik baalde van die kaart en heb al mijn frustratie in dat schot gelegd. Je voelt dat je je team in de steek laat door die schorsing. Daarom was het lekker dat die bal erin vloog, ook omdat we op dat moment met 4-1 achterstonden.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Scheve neus en hoofdpijn

Ondanks de schorsing bleef Troost niet te lang hangen in het chagrijn. De aanvaller is maar wat blij dat hij na maanden weer zijn geliefde hockeyspelletje mag spelen. Want eind oktober was het even goed mis, toen hij tijdens een training met de Oranjemannen hard in botsing kwam met ploeggenoot Teun Beins.

De eerste schade: een scheve en gebroken neus. Maar Troost bleek niet veel later ook een hersenschudding opgelopen te hebben. Pas sinds een paar weken is de aanvaller daar volledig van hersteld.

Troost: ‘Ik was vaak misselijk en bij alles wat ik deed had ik hoofdpijn. Ik kon daardoor niet sporten. Zelfs thuis op de bank had ik last. Heel vervelend, want ik wilde niets liever dan op het veld staan. Maar je moet geduld hebben en voorzichtig zijn: je kunt het herstel van een hersenschudding niet versnellen. Dat vond ik maar lastig.’

Joep Troost in duel met Wiegert Schut van Bloemendaal. Foto: Rob Römer

Jaloers op ploeggenoten

Door de hersenschudding, én door een knieblessure die hem daarvóór al parten speelde, kon Troost geen aansluiting houden bij de trainingsgroep van Oranje. Sinds zijn overstap van Almere naar Pinoké in de zomer van 2023 had hij zich nadrukkelijk in de kijker gespeeld van bondscoach Jeroen Delmée en mocht hij al twee keer opdraven in het grote Oranje, met een fraaie treffer in de Pro League-wedstrijd tegen Groot-Brittannië van december 2023 als bekroning. Nu ziet de wereld er even anders uit voor de ambitieuze spits.

‘Die twee blessures kwamen op een vervelend moment’, erkent Troost. ‘Ik ben nu gewoon niet fit genoeg om mee te kunnen doen bij Oranje. Het is volkomen logisch dat ik ben afgehaakt. Een paar jongens van Pinoké [Miles Bukkens, Daan Bonhof en Boris Aardenburg] gaan deze maand naar Australië voor een trainingskamp en Pro League-wedstrijden. Ik ben hartstikke blij voor ze en ik gun het ze heel erg. Maar stiekem ben ik natuurlijk ook jaloers op ze.’

Joep Troost baalt van zijn gele kaart in het duel met Bloemendaal. Foto: Rob Römer

Troost heeft er alles voor over om weer topfit te worden en zich zo weer in het vizier van Delmée te hockeyen. Hij is bezig met extra trainingen om zo snel mogelijk weer op topniveau te komen. ‘Ik train nu zes dagen in de week. Alleen op zaterdag neem ik rust. Ik moet nu extra werk leveren wil ik in maart bij de hervatting van de Hoofdklasse op mijn best zijn. Dat betekent extra rennen na trainingen en veel sessies in de gym. Ik moet gewoon topfit zijn wil ik op hetzelfde niveau als de andere jongens van Oranje komen. Gelukkig gaat het nu al beter dan verwacht. Ik vind het heerlijk om via het zaalhockey fit te worden. Ik hou echt van dit spelletje en ik ben blij dat ik hier weer sta.’

Weekend vol druk

Het zaalseizoen van Pinoké kan na volgend weekend ineens voorbij zijn, maar de ploeg heeft ook nog altijd kans om zich te plaatsen voor de play-offs om de landstitel, die op 1 en 2 februari op het menu staan. De Steekneuzen staan nu samen met Gooische op de derde plaats met dertien punten uit acht duels, één punt minder dan nummer twee Bloemendaal. Pinoké neemt het zaterdag op tegen HGC en Gooische, terwijl Bloemendaal de strijd aangaat met koploper HDM en Gooische. HDM is al zeker van deelname aan de play-offs.

Troost: ‘Het wordt een spannende dag, want we gaan met zijn drieën vechten om één playoff-ticket. Onze opdracht is helder: zes punten pakken. En dan maar afwachten hoe alles uitpakt. Ik vind het wel lekker dat er veel druk op staat en dat geldt ook voor mijn teamgenoten. Dat bleek tegen HDM, waar we ons terugknokten van een 5-3 achterstand en zelfs nog hadden kunnen winnen als we twee strafballen hadden benut. De onderlinge verschillen zijn klein, maar ik vind dat wij een ploeg hebben om echt voor de titel te gaan.’


Wat vind jij? Praat mee...