Jurre Bunte (18) zit eindelijk in Oranje, met hechtingen in z’n lip

Hij schitterde in bijna elke finale die hij speelde met Schaerweijde, maar werd nooit geselecteerd voor een jeugdinterland. Dus verschoof de focus van Jurre Bunte (18) naar de toekomst: geneeskunde in Groningen, hockeyen bij GCHC. Tot de verrassing alsnog kwam. Op de valreep mocht hij mee naar het EK U18.

Als Bunte richting de interviewtafel loopt in het clubhuis van Kampong, begint het geroep vanuit de hoek waar zijn teamgenoten lunchen. Oranje U18 heeft net de ochtendtraining afgerond.

‘Daar gaat-ie hoor, het goudhaantje’, klinkt het lachend. Bunte moet zelf ook grinniken. ‘Dat is een beetje mijn bijnaam geworden’, vertelt hij. De aanvaller uit Zeist presteerde het namelijk om doelpunten te maken in vrijwel elke jeugdfinale die hij speelde. En kreeg op deze site ooit het etiket ‘goudhaantje’ opgeplakt. Een naam die is blijven hangen bij zijn vrienden. Er zijn slechtere bijnamen. Sommige mensen zijn nou eenmaal geboren voor het geluk.

Misschien is Bunte er zo één. Want over een paar dagen speelt hij zijn eerste toernooi in het Oranje-shirt. Drie maanden geleden sloot hij voor het eerst aan bij een nationale jeugdselectie. Nog nooit was hij onderdeel van de allerbesten van zijn leeftijd, op een districtselectie na. Maar nu hoort hij er bij. Terwijl zijn gedachten eigenlijk al bij de toekomst lagen.

Jurre Bunte. Foto: Willem Vernes

‘Ik kreeg ‘m vol in mijn gezicht’

‘Ik heb er zo lang tegenaan gezeten. Dit pakt echt niemand me meer af’, is dan ook zo’n beetje de eerste zin die de lange, blonde spits uitspreekt. Hij zegt het met een grote grijns op zijn gezicht. Want anderhalve week geleden ging het nog bijna mis voor Bunte. ‘En het is niet eens een stoer verhaal’, lacht hij. Bunte kreeg in een oefenwedstrijd tegen Duitsland een helm naar zijn hoofd gesmeten. ‘Een van de verdedigers gooide zijn masker na een corner snoeihard richting de achterlijn. Bovenhands smeet hij dat ding weg. Precies waar ik stond. Ik kreeg ‘m vol in mijn gezicht’, beschrijft Bunte gedetailleerd. 

‘Alles bloedde. Mijn neus, mijn mond en mijn lip. Door de adrenaline had ik geen idee wat er nou pijn deed. Ik zag eigenlijk alleen maar bloed’, vertelt hij verder. Direct schoten de fysio van Oranje en de teamarts van Duitsland te hulp. Zijn bovenlip bleek stuk te zijn. ‘Ik was nog even bang voor mijn tanden. Maar vooral voor het EK. Dat schoot meteen door mijn hoofd. Zit ik er eindelijk bij, mis ik het door zoiets stoms. Door een masker in mijn gezicht.’

Gelukkig bleef het bij een opengesprongen bovenlip. Er was geen schade aan zijn tanden, kaak of neus. Na een uur in het ziekenhuis en een handje vol hechtingen was Bunte weer de oude. Vrijwel direct na het incident stond hij weer op het veld. ‘Ik ben die avond samen met mijn vader meteen gaan googelen. Naar iets van een lipbeschermer. Ik had geen idee of het bestond, maar we vonden een American football-bitje. Daar zit een soort mondstuk aan, die over je lip valt.’

Het specifieke bitje. Foto: Jurre Bunte/Pica4you

Hij kan er gewoon mee praten en ook ademen gaat moeiteloos, maar de schoonheidsprijs wint hij er niet mee. ‘Ik ben wel even flink uitgelachen’, vertelt de tiener, die daar ook alle begrip voor had. ‘Toen ik weer voor het eerst meedeed, heb ik het bitje maar meteen in de kleedkamer in gedaan. Dan kon iedereen daar vast lachen’, grapt hij. ‘Naar een paar grappen was het wel klaar. Die jongens hebben het ook allemaal mis zien gaan, dus ze waren vooral blij dat ik weer kon spelen.’

Dit seizoen moest het lukken voor de tiener 

Zo kwam het dus toch nog goed voor de aanvaller, die iedere vijf minuten een keer zegt hoe tof hij het allemaal vindt wat hij mee maakt. ‘Ik had me dit seizoen bij Schaerweijde voorgenomen om nog beter mijn best te doen. Dat het dan uiteindelijk lukt, is echt bijzonder’, vertelt hij. ‘Al mijn teamgenoten bij Schaerweijde zaten altijd bij zulke selecties. Ik moest altijd naar hun verhalen luisteren. Of ze zeiden tegen me: jij hoort er ook echt bij. Maar ja, dat zat ik niet.’

‘Ik weet niet of Oranje echt mijn droom was’, zegt hij dan eerlijk. ‘Maar ik wilde het gewoon een keer meemaken. Het voelen. Ik vond de afgelopen stages al prachtig. Ik krijg er zo’n enorme boost van als ik dit tenue aantrek. Ik zing het volkslied ook uit volle borst mee. Dat ben je ook verplicht, vind ik. Zodra je in Oranje staat, moet je overal, alles geven.’  

Van doelpunten naar doktersjas

Na het EK breekt er een nieuwe fase aan voor het talent. Een waar hij ook van gaat glunderen, maar ook eentje die voor mixed feelings zorgt. Bunte is namelijk ingeloot voor de studie Geneeskunde in Groningen. ‘Dat speelde allemaal nog voor ik bij Oranje zat’, vertelt hij. Een prestatie van jewelste, maar vooral een erg gelukkige samenkomst van omstandigheden. ‘Geneeskunde leek me wel leuk, maar ik wilde er geen toelatingstoets voor maken. Dat hoefde alleen in Groningen niet. Dus probeerde ik het alleen daar.’

Jurre Bunte en trainer Jeroen Groenheijde. Foto: Willem Vernes

De kans om toegelaten te worden, was dus nihil. De meeste studenten schrijven zich om die reden op meerdere plekken in, maar het goudhaantje maakte zijn bijnaam waar. Zat opeens bij de vierhonderd gelukkigen, van de 1600 inschrijvingen. ‘Ik had ook gekeken naar Technische Bedrijfskunde, want ik dacht dat Geneeskunde eigenlijk kansloos zou gaan worden’, is hij eerlijk. Na de zomer gooit hij zijn leven om. Verhuist hij naar Groningen, waar hij gaat hockeyen in de Overgangsklasse bij GCHC. ‘Ik kijk wel hoe het loopt. Hoe het gaat met de studie en met hockey. Ik weet dat dit mijn laatste moment wordt in Oranje. Daarom wil ik echt alles geven.’

Die conclusie kan zomaar de waarheid zijn. Noem het een luxeprobleem, maar wel een lastig te maken keuze voor de tiener. ‘Ik ga er volgende week gewoon enorm van genieten’,vertelt hij. Zijn ogen schitteren ervan. Een betere motivatie kan je Bunte niet geven. ‘Ik wil wel een paar goals maken. We gaan er ook niet voor niks heen’, grijnst hij.

‘De volgende keer tegen Duitsland buk ik meteen’

Een prachtige afsluiting van zijn jeugdhockeyjaren, een eerste toernooi met Oranje en een droomstudie. Of hij nou wil of niet: Bunte is voorlopig nog niet van zijn bijnaam af. En als hij straks op het EK in Lille weer tegen Duitsland speelt? ‘Geloof me, dan buk ik wel even als er weer zo’n verdediger voorbij komt’, lacht hij. 

De EK-selectie van U18. Foto: Koen Suyk