Ze is fysiek sterk, razendsnel en heeft een actie waar tegenstanders hoofdpijn van krijgen. Roos Alkemade (17) is op het EK in Lille een opvallende verschijning bij Oranje U18. Met haar lengte, haar drang naar voren en haar zwerfdrang over het veld. ‘Als ik vertrouwen krijg, gaat het vanzelf.’
Het gebaande pad? Niks voor Roos Alkemade. Twee seizoenen geleden stapte ze in de winter over van MO16-1 naar O18, omdat dat beter was voor haar ontwikkeling. Daar geloofde ze zelf in. Afgelopen seizoen deed ze hetzelfde: haar laatste jeugdjaar leverde ze na een paar maanden al in voor een plek bij HDM Dames 1. Terwijl de titels in de jeugd voor het oprapen lagen, koos ze voor een team dat onderin de Tulp Hoofdklasse vocht. Voor lijfsbehoud, niet voor prijzen.
‘Ik twijfelde geen seconde’, vertelt ze, zittend op een stoel op het terras van het hotel in Lille. ‘Dit was wat ik wilde.’ Die keuze bleek bepalend. Niet alleen haar positie veranderde – van middenveld naar voorhoede – maar ook de dynamiek. In plaats van vrijheid en aanvallen, kwam ze terecht in een wereld waar de ruimte minimaal is en elke bal telt. ‘Alles gaat zoveel sneller dan in de jeugd. In de cirkel staan ze letterlijk op je tenen. Je scoort alleen als je het ook echt wil.’
Roos Alkemade wordt gefeliciteerd met haar eerste goal van het EK. Foto: WorldSportPics
Haar speelstijl werkt haar dit EK tegen
Maar dat spel ligt haar wel. Ze is voor haar zeventiende al fysiek sterk, lang en explosief. Maar juist dat werkt op dit EK soms tegen haar. Is het in Lille af en toe een valkuil. ‘Als ik op snelheid ben, kan een verdediger me snel omver halen, omdat het lastig te stoppen is. In de Hoofdklasse krijg je zoiets nooit tegen. Fluiten ze mee. Krijg je meestal gewoon een corner. Hier krijg ik ‘m tegen. Dat vind ik irritant.’
Toch overheerst de tevredenheid over haar spel. Ze haalt rendement, maar is kritisch: het mag scherper. Ze heeft volgens haarzelf nog te veel kansen nodig. ’Het valt nog net niet. Ik wil nog wel een goaltje meepikken in de halve finale’, grijnst ze. Die wedstrijd is tegen Spanje, vrijdagmiddag om 14.50 uur. ‘De Spaanse meiden zijn ook weer wat iel en klein, dus hopelijk krijg ik niet weer alles tegen.’
Roos Alkemade met een van haar typerende acties. Foto: WorldSportPics
Op de tribune zitten dan haar ouders, die er al het hele toernooi zijn. Dit keer niet om hun telg op en neer te rijden – de familie Alkemade woont in Noordwijk, wat op dertig minuten rijden van HDM ligt – maar gewoon als supporters. Ook haar zusje is inmiddels in Lille. ‘Morgen komt mijn oudere zus nog langs, samen met haar vriend. Dan zijn we bijna compleet. Alleen mijn broer is er niet, hij zit in Azië.’
Wellicht dat hij meekijkt via de livestream. Is het niet vrijdagmiddag, dan wel zaterdagavond. Want de tiener droomt al verder. Over de EK-finale. ‘Die is dan tegen Duitsland of België. Dan kan ik denk ik weer helemaal mezelf zijn. Stevig spelen. Ik hoop echt op een harde pot. Daar heb ik zin in.’
Acties maken en rondzwerven
Het liefst speelt ze lekker vrij. Om acties te maken, haar snelheid te benutten en te zwerven over het veld. ‘Als ik vertrouwen krijg, gaat het vanzelf. Dan denk ik niet na en ga ik gewoon. Ik wil geen druk voelen, maar gewoon genieten.’
Foto: WorldSportPics
Naast het hockey was er nog iets wat haar het afgelopen jaar bezighield: haar eindexamens. Ze haalde haar vwo, al geloofde ze daar zelf nauwelijks meer in. ‘Ik had mijn examens veel te streng nagekeken. Ik dacht echt dat ik zou zakken door de 5,5-regel. Ik was zo gespannen voor dat belletje. En toen bleek dat ik het gewoon prima had gedaan.’
Het tekent haar. Ze is kritisch. Op het veld én daarbuiten. Daarom kiest ze nu ook voor een tussenjaar. Geen studie. Wel Spaans leren in Costa Rica, samen met Oranje-ploeggenoot Merle Blaffert. ‘En mijn rijbewijs halen. Ik woon in Noordwijk. Nu rijden mijn ouders me vaak naar HDM. Of mijn opa en oma. Mijn oma woont praktisch naast het veld. Die zal wel balen straks, nu gaat pap vaak bij haar op bezoek als hij mij heeft afgezet’, lacht ze.
Focussen op het hockey
Maar de voornaamste reden voor het tussenjaar is niet vanwege haar rijbewijs of een cursus Spaans. Ze wil zich namelijk focussen op het hockey. Wil er zo ver mogelijk mee komen. Zo snel mogelijk aansluiten bij Jong Oranje en nog veel meer ervaring opdoen in de Tulp Hoofdklasse. Ze weet waarvoor ze het doet.
Want als ze ergens al ervaring in heeft, is het in het winnen van prijzen. Op haar slaapkamer hangen medailles van kampioenschappen met HDM. Een paar in de zaal, een paar op het veld. Hoeveel het er zijn, durft ze niet te zeggen. ‘Ze hebben wel allemaal een eigen verhaal’, verzekert ze. Nu jaagt ze op een nieuwe. Een plak met Oranje.
‘Of dat de mooiste zou zijn? Misschien wel.’ Ze stopt even met praten en tikt drie keer op de tafel. ‘Ik hoop er heel erg op, maar ik ga zeker niks jinxen.’
Foto: WorldSportPics
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.