Ondanks haar autisme schreef Loïs de Bont een boek over Overbos

‘Ik had er best wel moeite mee om de punten en komma’s op de juiste plek te zetten’, geeft de 22-jarige Loïs de Bont uit Castricum eerlijk toe. Door haar autisme liep ze soms vast op de grammaticaregels, maar ze liet zich niet uit het veld slaan. Haar doorzettingsvermogen resulteerde in het boek Hockeyafscheid van Heren één, over het vlaggenschip van Overbos.

Speciaal voor dit interview heeft Loïs haar werk een paar uur verzet. In plaats van ‘s ochtends begint ze nu ‘s middags bij de Oude Keuken in Bakkum, een restaurant waar het personeelsbestand deels bestaat uit mensen met een beperking. Al anderhalf jaar lang werkt Loïs er met plezier in de bediening.

Telefonisch vertelt ze enthousiast over hoe het idee ontstond om Overbos Heren 1 een jaar lang te volgen en hun avonturen vast te leggen in een boek. Haar hart gaat al jarenlang sneller kloppen van hockey. Zelf speelt ze bij Overbos al veertien seizoenen op rij parahockey. Maar de afgelopen jaren ging, naast haar stick, ook haar notitieblok steeds vaker mee naar de club.

‘Ik vond het altijd al leuk om te schrijven’, vertelt ze. ‘Op een dag zat ik langs de lijn bij een thuiswedstrijd van Heren 2, aantekeningen te maken in mijn schrift. Eén van de spelers zag me en vroeg wat ik aan het doen was. Toen ik hem vertelde dat ik een verslag van de wedstrijd schreef, reageerde hij enthousiast. Hij zei: Wat goed, dan hoef ik dat zelf niet meer te doen.’

De omslag van het boek Hockeyafscheid van Heren één.

Afscheid van de ‘Big Five’ bij Overbos Heren 1

Het waren dit soort enthousiaste reacties die haar aanspoorden om een boek te schrijven over hockey. Ze besloot zich te richten op Heren 1. Gedurende het hele seizoen 2022/2023 sloeg ze geen enkele thuiswedstrijd over.

Ze viel met haar neus in de boter: het bleek het laatste seizoen te zijn van de ‘Big Five’, de vijf oudste spelers van de selectie, die binnen de club een cultstatus hebben. Maar niet alleen zij namen afscheid, ook de volledige technische staf zwaaide af. Sportief gezien was het eveneens een seizoen om niet snel te vergeten: met de negende plaats werd degradatie uit de Eerste Klasse op het nippertje afgewend.

‘Het boek neemt de lezer mee door het hele seizoen’, vat Loïs de inhoud samen. Voor en na de wedstrijden sprak ze met de spelers, die haar gretig vertelden wat er speelde binnen het team. Ook hield ze de berichten op de social media van Heren 1 nauwlettend in de gaten. Het resultaat is een mix van non-fictie en fictie. ‘In de winterstop ging het team op trainingsstage, maar daar ben ik niet bij geweest. Dus heb ik geprobeerd om te schrijven hoe het er mogelijk aan toe is gegaan. Sommige dingen zijn dus verzonnen. Het is tenslotte een boek, dus ik dacht: dat mag toch wel?’ lacht ze.

Ondanks haar autisme schreef Loïs de Bont een boek over Overbos Heren 1.

De uitgever wilde steeds dat ik dingen aanpaste. Het was best lastig, maar met wat hulp is het me uiteindelijk toch gelukt Loïs de Bont

Haar aantekeningen liet Loïs na afloop van het seizoen bewust nog even liggen. Ze richtte zich eerst volledig op haar eerste boek: Gekkigheid bij IJSJE&ZO, een verhaal over een ijsjeszaak waar medewerkers met en zonder beperking allerlei avonturen beleven. Dit boek verscheen in november 2023. De eerste versie van Hockeyafscheid van Heren één leverde ze vorig jaar augustus in bij de uitgeverij.

Ze vertelt dat het een zware bevalling was. Door haar autisme liep ze tijdens het schrijfproces soms vast op de grammaticaregels. ‘Het scheelde niet veel of dit boek was er nooit gekomen. Het was kantje boord. De uitgever wilde steeds dat ik dingen aanpaste. Uiteindelijk kreeg ik nog één laatste kans om de verbeteringen door te voeren. Toen ben ik hard aan de slag gegaan om alle punten en komma’s op de juiste plek te zetten. Het was best lastig, maar met wat hulp is het me uiteindelijk toch gelukt.’

Het resultaat is vrijdag uitgekomen. Ze heeft het boek al in haar handen gehad. ‘Ik ben er supertrots op. Ik ben ook benieuwd wat de spelers van Heren 1 ervan vinden. De komende weken komt het leven op de club langzaam weer op gang, dus ik hoop het resultaat zo snel mogelijk aan ze te kunnen laten zien.’

Smaakt het schrijven over hockey nu naar meer? ‘Mijn derde boek zal over een ander onderwerp gaan. Maar ik heb ideeën genoeg. Hockey blijft me boeien. Dus wie weet.’