Opgekrabbelde Burg straalt weer: ‘Heb dit gevoel echt gemist’

Ze maakte de 1-0 tegen Ierland: Joosje Burg. Een wippertje waarbij je nou niet per se je vingers af hoeft te likken. Maar wel een doelpunt met een boodschap. Want de Brabantse aanvaller staat weer met een grote glimlach op het veld. En dat betaalt zich uit.

Ze is na afloop van het duel met Ierland de laatste die van de Oranje Dames het veld afloopt. Terwijl al haar teamgenoten al voorbij de pers in Mönchengladbach zijn gelopen, komt ook Burg eindelijk richting de hoek van het veld. Ze was druk met het uitdelen van handtekeningen en haar familie en vrienden begroeten.

‘Zelfs m’n tandarts uit Veghel was er. Het duurde even voordat ik ‘m herkende hoor, normaal heeft ‘ie altijd een mondkapje op’, lacht Joosje Burg.

Een stralende Joosje Burg

Aan alles is te zien dat de rappe spits lekker in haar vel zit. Ze straalt. Binnen en buiten de lijnen. Zelfs na een wat magere overwinning op Ierland. ‘Dit is een prima begin. Niks meer en niks minder’, is haar allereerste analyse. ‘En door, zeiden we net tegen elkaar. Je moet zo’n eerste wedstrijd altijd even inkomen. Natuurlijk kunnen er dingen beter. Hoe we met het rendement omgaan en hoe we bijvoorbeeld de press aanlopen. Maar dat komt helemaal goed, hoor.’

Joosje Burg. Foto: Willem Vernes

De wedstrijd tegen Ierland was ondanks het ontbreken van een doelpuntenfestijn niet spannend. Want na acht minuten liet Burg het – vooral in oranje geklede – publiek in het SparkassenhockeyPark in de Duitse stad al juichen. Sluw promoveerde ze bij de paal een bal van Lisa Post de touwen in. ‘Wat een lekkere actie was dat hè, van Post. Een verdediger die even een backhand richting de goal vlamt. Ze schrok er zelf van, zei ze.’

Natuurlijk is het lekker als je de eerste binnen hebt liggen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niks zou boeien. Joosje Burg

Het doelpunt kwam natuurlijk op de naam van Burg. En daar is de aanvaller blij mee. ‘Natuurlijk is het lekker als je de eerste binnen hebt liggen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me niks zou boeien. Het maakt natuurlijk geen reet uit wie er scoort, als je maar wint. Maar het is als spits echt wel lekker als je van de nul af bent.’

Exact een jaar na het olympisch goud

De negende augustus was voor Oranje niet alleen de startdatum van het EK, maar ook een flashback naar de olympische finale. Die precies een jaar geleden gewonnen werd. Ook Burg kent die datum nog uit haar hoofd. Ondanks dat zij de finale vanaf de zijlijn toekeek, omdat ze een wedstrijd eerder die veelbesproken bal in haar gezicht kreeg en haar neus brak. 

Burg samen met Luna Fokke en Lisa Post. Foto: Willem Vernes

‘Zo’n datum doet wel iets met me, hoor’, is ze eerlijk. ‘Een aantal meiden hebben gisteravond stukjes van die wedstrijd samen teruggekeken. Ik heb het niet gedaan. Ik voelde er niks bij’, vertelt ze. Dat had niks met haar blessure te maken, ze koos ervoor om op tijd te gaan slapen.

Ze pakte haar moment zaterdagmorgen. In bed bladerde ze door de foto’s op haar telefoon. ‘Dan geniet ik echt. Ook hoe het bij mij is gegaan’, zegt ze. ‘Dat ik mijn neus brak, doet niks af aan hoe prachtig het was. En hoe erg ik heb genoten van de Olympische Spelen. En hoe mooi die gouden medaille is. Daar stond ik vanmorgen echt even bij stil. Dan denk ik: wow. Hoe bijzonder en mooi is het dat je dit wint. Terwijl het een jaar geleden gewoon zo was. Rolde je weer je dagelijkse leven in. Wat ook logisch is. Want het leven gaat door.’

Een jaar geleden baalde ze nog zo. Wel meer dan dat. Ook van die foto’s. Platen die overal zouden verschijnen, maar zij stond daar met twee grote, blauwe ogen. Maar inmiddels geniet ze ervan. ‘Het is een mooi verhaal. Ook voor later. Ik kan er nu goed op terugkijken.’

‘Ik wilde er niet over praten’

Het is knap hoe ze er over praat. Aan alles zie je dat ze het incident een plekje gegeven heeft. ‘Dat was in het begin echt niet zo. Ik ontkende het.’ Ze creëerde een soort overlevingsstrategie. ‘Deed net of het me niks deed, terwijl het me zoveel pijn gedaan had. Ik wilde er niet over praten. Stopte het weg. En nu weet ik juist dat het heel veel pijn gedaan heeft. En dat praten helpt. Want ik heb het geaccepteerd. Duw het niet meer weg. En dat scheelt alles. Ben er luchtig over.’

Deed net of het me niks deed, terwijl het me zoveel pijn gedaan had. Ik wilde er niet over praten.

Foto: Willem Vernes

Dat ging echt niet eenvoudig. En kostte bakken met tijd. ‘Ik wilde niet meer het meisje van de neus zijn, maar dat was ik natuurijk wel. Ik was er echt helemaal klaar mee. Zat er echt niet lekker door in mijn vel. Het was pittig.’ Mentaal was het afgelopen jaar een flinke uitdaging voor Burg, en ook fysiek had ze het zwaar. Ze kampte met aanhoudende nekklachten, waarvan ze lange tijd niet begreep waar ze vandaan kwamen. Pas bij een manueel therapeut viel het kwartje: de klachten waren het gevolg van de impact van die ene bal tegen haar gezicht. Wéér dat moment dat haar dwarszat.

Weer fris, fruitig, gelukkig en happy

Toch staat Burg er nu een stuk beter voor, zowel in haar hoofd als fysiek. De nekpijn komt nog af en toe terug, maar ze weet precies hoe ze ermee om moet gaan. ‘Ik zit er de laatste weken echt lekker in, dat merk ik goed’, zegt ze zelfverzekerd. ‘Dit toernooi voelt als een nieuwe start. Ik ben weer fris, fruitig, gelukkig en happy.’ Privé gaat het ook voor de wind. Ze bracht weer tijd door met haar vriend Valentín Grille, die in Uruguay woont en rugby speelt. En ook actief was op de Olympische Spelen in Parijs. ‘Best handig, als je als topsporter een andere topsporter uitzoekt’, lacht ze. ‘Hij maakt me heel blij. Alle randzaken in mijn leven gaan gewoon goed, en daardoor sta ik ook lekkerder in het veld.’

Met die positieve mindset kijkt Burg vol vertrouwen vooruit. ‘Ik heb echt zin om te knallen. Dat gevoel heb ik wel even gemist. Ik ben niet meer het meisje van de neus, maar ik omarm het wel. Noem me maar gewoon Joosje Burg. Maar dan wel een gelukkige en vrolijke Joosje.’