Visser moet nu zijn plek delen: ‘Kreeg kippenvel in het stadion’

Het is een vertrouwd gezicht in het Hockeypark in Mönchengladbach: Maurits Visser in het doel van Oranje. Twee jaar geleden veroverde hij hier de Europese titel, met een glansrol in de finale tegen Engeland. Toen was hij de onbetwiste nummer één, nu deelt hij zijn plek met Derk Meijer.

‘Ik heb hier goede herinningen liggen. Ik niet alleen, dat heeft de hele ploeg. Maar voor mij persoonlijk voelt dit veld en dit stadion natuurlijk toch nog specialer. Het voelt sowieso goed om weer met Oranje op een eindtoernooi te staan.’

Iedereen die Maurits Visser een beetje kent of gevolgd heeft, begrijpt wat de keeper bedoelt. Want de afgelopen periode was een zware voor de sluitpost van Bloemendaal. Hij streed voor de Olympische Spelen, mikte zelfs op plek één, maar werd uiteindelijk keuze nummer drie. Werd gepasseerd door Pirmin Blaak en voorbijgestreefd door Derk Meijer. Waardoor er voor Visser niet eens een plek was als reserve in de Oranjeselectie in Parijs.

Foto: Willem Vernes

Het litteken van Parijs

‘Ik baal er nog steeds van. Het is en blijft een litteken’, vertelt Visser zaterdagmiddag aan de rand van het veld. ‘Ik ga het nooit meer vergeten’, gaat hij verder. Maar hij weet als geen ander dat stilstaan geen optie is. Even twijfelde hij of hij er nog wel voor wilde gaan. Maar hij koos opnieuw voor de strijd. ‘Er is weer een nieuw toernooi. Dus weer een nieuwe kans om voor die eerste plaats te strijden.’

Ik ga de pijn van de Spelen nooit meer vergeten, maar moet verder. Er is weer een nieuw toernooi. Dus een nieuwe kans om voor die eerste plaats te strijden. Maurits Visser

Maar ook dit toernooi bemachtigde hij niet de eerste plek onder de lat. Pakte hij weer niet de hoofdprijs. Want eerste keeper werd hij niet. Geen onbetwiste rol, omdat bondscoach Jeroen Delmée in aanloop naar het toernooi geen keuze maakte. Hij is dus geen eerste, maar ook geen tweede keuze. Een beetje anderhalf, zo noemt hij het zelf. ‘Het is het niet helemaal geworden, maar je mag wel keepen op een eindtoernooi. Dat maakt wel wat goed. Ik ben blij dat ik na de enorme teleurstelling toch de keuze heb gemaakt om door te gaan.’

Visser deelt dit EK zijn plek onder de lat met Meijer, de reserve in Parijs. Ze wisselen af, maar hoe dat precies gaat gebeuren, blijft een vraagteken. Visser opende het toernooi tegen Spanje. ‘De verdeling is gemaakt. Het maakte Jeroen niet uit wie er zou beginnen. Dat mochten we zelf bepalen. Daarom begon ik maar. Dat had vooral te maken met de Spanjaard Marc Miralles. Zijn corner ken ik natuurlijk van Bloemendaal.’

Foto: Willem Vernes

Het plan van Visser pakte goed uit. De keeper keerde een strafcorner of vijf en hield keurig stand op een paar andere schoten. ‘Ik vond het prima gaan. Ik heb een paar ballen gestopt en zat er wel lekker in. Het begin was wat rommelig en we kregen wat counters tegen. Het is lekker als je de nul kan houden.’

Verdeling tussen de keepers is duidelijk 

Ook de bondscoach is tevreden over het optreden van zijn keeper. ‘Maurits stond op scherp en was attent. Hij mag tevreden zijn’, deelt Delmée zijn complimenten. ‘We hebben twee goede keepers dit toernooi’, zegt hij. En vertelt dan wat Visser eerder ook al zei. ‘Derk en Maurits gaan allebei spelen, maar de verdeling delen we niet’, zegt hij. ‘Laat de tegenstander maar twee keepers analyseren in plaats van één. Wat extra werk. Het is voor mij in de basis duidelijk wie er wanneer keept. Ook wie een eventuele finale keept. De jongens weten waar ze aan toe zijn.’

Delmee wil na wat doorvragen nog net wat meer prijsgeven over zijn geheime plannen. Hij begint met uitleggen. ‘We spelen dit toernooi gewoon vier topwedstrijden, zo zie ik het’, zegt hij. Hij doelt op Spanje, België een halve finale en een eventuele finale. ‘En die verdelen we. En tegen Oostenrijk komen ze allebei in actie. Dus ze krijgen evenveel minuten en hetzelfde aantal topwedstrijden.’

Tijdens de eerste training ben ik meteen rond gaan kijken. Kreeg er een beetje kippenvel van om weer terug te zijn. Maurits Visser

Twee jaar geleden beleefde Visser een droomtoernooi. Op zijn eerste toernooi als eerste keuze – Pirmin Blaak ontbrak omdat hij vader werd – schitterde hij en greep hij in de finale een glansrol door twee strafballen te keren. ‘Tijdens de eerste training ben ik meteen rond gaan kijken. Kreeg er een beetje kippenvel van om weer terug te zijn. Dan denk je wel even terug aan twee jaar geleden. Maar ik blijf er niet in hangen, hoor. Want wat geweest is, is geweest. Ik moet ook door.’

Want Visser is vastberaden om meer mooie herinneringen te maken in het stadion waar hij zich zo goed voelt. Net als Delmee. ‘We zitten door deze overwinning goed in het toernooi en dat is het belangrijkste. We speelden vandaag sowieso een prima wedstrijd. Het spel was niet supergoed, maar het was wel een heel mooie uitslag die vertrouwen geeft. Maar we weten ook dat het beter zal moeten, want het was nog niet goed genoeg.’

Foto: Willem Vernes