Waarom Sanders de aanvoerdersband van Brinkman nooit meer teruggeeft

Tijdens je 150ste interland ook nog eens twee doelpunten maken. Aanvoerder Pien Sanders (27) beleefde een droomavond tijdens het tweede EK-duel, tegen Duitsland. Oranje won glansrijk met 5-1 en haar toch al speciale avond werd nóg specialer.

‘Ik ben vandaag een beetje terug gaan kijken op mijn carrière. Dacht er weer aan toen ik de warming-up deed. Schoot het door mijn hoofd dat ik dit nu al voor de honderdvijftigste keer doe. En ik vind het nog altijd een eer.’

Het zijn de woorden van aanvoerder Pien Sanders, die na het tweede pouleduel op het EK in Mönchengladbach veruit de populairste speelster is. Niet alleen bij het publiek, maar ook bij de pers. Iedereen wil een glimp opvangen of een mooi woord horen van de geboren Udenhoutse. Dat de wedstrijd in het teken stond van de verdedigende middenvelder was sowieso al een feit. Met haar 150 interlands voegt ze zich namelijk bij een select gezelschap van 28 andere internationals die deze mijlpaal al heeft bereikt. Maar dat ze ‘m zó onvergetelijk zou maken, zag niemand aankomen.

Spandoeken en gouden opblaas-cijfers 

‘Kunnen we het alsjeblieft kort houden, want ik wil supergraag even naar mijn familie en vrienden toe’, vraagt Sanders. Het plukje supporters liet de hele wedstrijd van zich horen met spandoeken – BOLLIE 150 CAPS – en drie gouden ballonnen in de getallen één, vijf en nul.

Foto: Willem Vernes

‘Ik heb er zo enorm van genoten’, grijnst ze. Die glimlach heeft zeker ook te maken met haar bijnaam Bollie, die ze al van kleins af aan in de familie heeft. ‘Ik kan echt niet vertellen waar dat over gaat. Dan staat het straks overal’, lacht ze. Wel wil ze vertellen over haar dag.

‘Ik stond normaal op, zoals je dat doet op een wedstrijddag’, beschrijft ze. ‘Er waren helemaal geen gekke dingen, alleen zeiden steeds meer teamgenoten tegen me: ja Pien, speciale dag vandaag hè’, vertelt ze. ‘En ik kreeg van mijn familie en vrienden veel berichtjes dat ik ervan moest gaan genieten. Van al die dingen krijg je toch een beetje kriebels. En dat heb ik echt niet zo snel.’

Niet genoeg kunnen krijgen van de spotlights 

Vlak voor het volkslied werd Sanders kort gehuldigd en kreeg ze bloemen van KNHB-voorzitter Erik Klein Nagelvoort. Na een foto en luid applaus was haar moment of fame voorbij. Maar alsof ze er geen genoeg van kon krijgen, besloot ze de spotlight zelf op te zoeken in de wedstrijd. Ze maakte in haar jubileumduel de 3-0 en de 4-1. Een prestatie van formaat, want in haar eerder 149 interlands scoorde ze pas tien keer.

‘Ik heb echt geen idee waar het vandaag door kwam’, lacht ze. ‘Misschien was het omdat het zo’n speciale dag was. Dat ik er maar meteen twee maak. Ik heb er nog nooit twee gescoord in een wedstrijd’, vertelt ze. Het heeft ook een beetje te maken met haar nieuwe rol in Oranje. Ze heeft als verdediger inmiddels een plek op het middenveld bemachtigd en moet van bondscoach Raoul Ehren aansluiten naar voren. ‘Dat moest ik nog wat beter doen, maar ik denk dat dat vandaag wel goed gelukt is.’

Foto: Willem Vernes

Ehren is natuurlijk tevreden over haar optreden en geniet van zijn aanvoerder, die hij ooit nog liet debuteren bij Den Bosch, toen hij daar nog actief was als clubcoach. ‘Ze was toen vijftien jaar. Ze is eigenlijk niet veel veranderd. Ze is dezelfde Pien als nu. Iemand die toen al ontzettend veel energie bracht. Sterk aan de bal was, acties kon maken. Een verdediger die op die jonge leeftijd bijna al haar duels won’, vertelt hij. 

Pien is een deugniet, op een leuke manier. Ze kan ook nu nog een grapje maken van: gaan we serieus nog een video kijken? Dat is Pien. Speels, met een glimlach. Raoul Ehren

‘Pien is nog steeds een deugniet’

De bondscoach moet lachen. Hij wilde gaan zeggen dat ze volwassen is geworden, maar slikt zijn woorden even in. ‘Dat is ook wel zo. Ze is slimmer gaan hockeyen. Loopt minder snel tegen een kaart aan dan vroeger. Maar ze is ook nog steeds een deugniet’, vertelt hij. ‘Op een leuke manier’, voegt hij snel toe. ‘Ze kan ook nu nog een grapje maken van: gaan we serieus nog een video kijken? Dat is Pien. Speels, met een glimlach. En dat is leuk. Ik heb het nog niet teruggezien maar ik denk dat de reacties in het team na haar goals wel mooi waren. Supergaaf om te zien, hoe dit vandaag loopt. Op het einde was ze wel stuk. Ik heb geen risico’s met haar genomen, iets langer op de bank laten zitten. De stand liet dat ook toe. Kon ze even extra genieten. Om de laatste drie minuten weer gewoon mee te doen.’

‘Ik heb me vandaag echt heel speciaal gevoeld’, gaat Sanders verder. Dat heeft ze ook een beetje te danken aan haar collega, Thierry Brinkman. De oranjeteams zitten dit EK in hetzelfde hotel in Venlo en lopen elkaar logischerwijs zo nu en dan tegen het lijf. ‘Onze aanvoerdersband is afgekeurd door de Europese hockeybond en er is een andere onderweg’, vertelt ze. Maar om op deze speciale dag toch goed voor de dag te komen, vroeg ze Brinkman of ze die van hem kon lenen. ‘Hij draagt er eentje met een Nederlandse vlag. Dat was beter dan de simpele witte die ik tijdens de eerste wedstrijd droeg’, vertelt ze. ‘Ik mocht ‘m lenen van Thierry. Ik zei nog tegen hem: je krijgt ‘m terug, tenzij ik vandaag twee keer scoor. Dan hou ik ‘m om. Zul je net zien… maak ik er twee. Dus ik ga ‘m zo even appen. Bedankt voor de band, Thierry. Deze houd ik.’

Ik mocht de aanvoerdersband lenen van Thierry. Ik zei nog tegen hem: je krijgt ‘m terug, tenzij ik vandaag twee keer scoor. Dan hou ik ‘m om. Pien Sanders

Het zou een mooi aandenken zijn aan een speciale dag. Die ze afsluit met een paar warme knuffels van iedereen die de vrolijke jubilaris lief heeft. Want vliegensvlug is ze aan de andere kant van de tribune te vinden. Tussen haar grootste supporters, sinds interland nummer één. 

Foto: Willem Vernes