Schopman: ‘Wil hockey in Duitsland een beetje populairder maken’

Een Nederlandse bondscoach die tegenover Oranje staat, is op zich geen bijzonderheid meer. Maar voor Janneke Schopman had het duel op het EK toch extra lading. Haar Duitsland kreeg maandag in Mönchengladbach een harde les van Nederland, maar de coach ziet vooral potentie na de 5-1 nederlaag. ‘Dit was een oorwassing.’

In een hoek van het veld in het HockeyPark van Mönchengladbach staat Janneke Schopman in een kring Duitse journalisten. In het zwart-rood-geel van haar nieuwe werkgever praat de 48-jarige coach in vloeiend Duits over de 5-1 nederlaag tegen Nederland. Geen spoor van haar moedertaal, geen Engelse tussenzinnen. Schopman is volledig in Duitse dienst. Zelfs op live televisie doet ze haar woordje in het Duits.

Dat gaat haar prima af. Maar dat ze het moet doen, is überhaupt een klein wonder. Dat Schopman op het EK zou staan als Duitse bondscoach, was eind vorig jaar nog nauwelijks voorstelbaar. In oktober werd ze aangesteld als technisch directeur, met een rol achter de schermen. Drie weken later vertrok vrouwenbondscoach Valentin Altenburg plotseling. De Duitse bond keek om zich heen en kwam vanzelf uit bij de voormalige international die al in het gebouw zat.

Altijd een kriebel tegen Nederland

Ervaring had ze genoeg. Schopman was eerder bondscoach van India (met wie ze vierde werd op de Spelen van Tokio) en van de Verenigde Staten. Met beide landen speelde ze al eens tegen Nederland, maar dat voelde toch anders. ‘Nu sta ik weer in Europa, met een team dat in de top-5 van de wereld wil meedoen. Dat zorgt toch voor een kriebel’, zegt de coach van Die Danas, zoals de bijnaam van de nationale ploeg luidt.

Foto: Willem Vernes

De kriebel verdween snel toen de bal eenmaal rolde. Nederland haalde in de eerste helft elke illusie genadeloos onderuit. Binnen tien minuten stond het 0-2, bij rust 1-4. Schopman zag het vanaf de zijlijn gebeuren. Haar ploeg, nog volop in ontwikkeling, werd in de opbouwfase hard aangepakt.

Om die reden was een woede-uitbarsting ook niet op zijn plek. ‘Ze doen het niet bewust. Ze willen ook winnen. Het was geen onwil. Er waren er gewoon een aantal niet klaar voor. Er niet bij met hun hoofd. Het was een oorwassing vandaag. En we zijn met onze neus op de feiten gedrukt’, vertelt Schopman. ‘We stonden al 1-0 achter en hadden de bal niet eens aangeraakt. Tegen Nederland moet je minimaal allemaal een zes halen. Maar dat was het eerste kwartier gewoon echt niet het geval. Er waren er een paar bij ons echt heel slecht. Maar ik ben blij dat we uiteindelijk wel weer zijn gaan hockeyen. Het derde kwart was best goed.’

Duitsland heeft nog wat stappen te zetten

Maar Schopman keek verder dan de score. In haar analyse klonk ook bewondering voor de precisie van Oranje. ‘Je ziet waar wij naartoe willen, maar ook hoeveel tijd dat kost. Tegen topploegen als Nederland wordt elk foutje afgestraft. Dat is hard, maar ook leerzaam.’

Foto: Willem Vernes

Hoe ver Duitsland nog te gaan heeft, werd in Mönchengladbach pijnlijk duidelijk. Maar wie Schopman kent, weet dat ze niet snel bij de pakken neerzit. Ze heeft in India gewerkt met een ploeg die nauwelijks faciliteiten had, in de VS met een team dat moest vechten om überhaupt mee te doen in de mondiale top. In beide gevallen wist ze stappen te zetten. Het Duitse project is van een andere orde: de basis is breder, maar de aansluiting met de absolute wereldtop is fragiel. Dat gat moet in de komende maanden kleiner worden.

‘We willen the best of the rest worden, maar ook gewoon ons eigen spel spelen. Ongeacht tegen wie. Dominant zijn, ook tegen Nederland. Zoveel teams gaan tegen Oranje alleen maar verdedigen. En spelen op de counter, maar ik vind dat wij daar te goed voor zijn. En wellicht is het raar om dat nu te zeggen, na deze oorwassing, maar ik meen het wel. We zijn wat te naïef geweest. Dat kan tegen bijvoorbeeld een ploeg als Frankrijk, maar niet tegen Nederland.’ 

De nieuwe Danas

Die mentaliteit wordt op de tribune ook flink aangemoedigd. ‘Ik geloof dat deze groep echt potentie heeft. Je merkt het ook aan het publiek. De nieuwe Danas, zo worden we genoemd. We krijgen best positieve pers. Ze vinden het leuk dat we agressief spelen. Druk zetten, veel rennen en niet opgeven. Dat wordt hier natuurlijk enorm gewaardeerd. Ik hoop echt dat we het hockey in Duitsland een beetje populairder kunnen maken.’

De ochtend van de wedstrijd kreeg Schopman berichtjes binnen. ‘Mensen sturen me appjes met: we zijn voor Nederland, maar vinden het wel leuk om je op televisie te zien. Dat vind ik grappig. Mijn directe familieleden niet hoor, die zijn gewoon voor Duitsland. Mijn neefjes en nichtjes ook. Al denk ik nu ze de uitslag weten, ze toch ineens voor Nederland waren.’

Foto: Willem Vernes

Toen het volkslied klonk, zong Schopman niet mee. ‘Ik heb mijn mond gewoon gehouden. Ik heb het al uitgelegd aan de groep. Ik ben Nederlands, dus ik zing geen ander volkslied mee. Dat deed ik niet bij Amerika en niet bij India. Ik ben Nederlander, ik heb een Nederlands paspoort, ik geef alles aan het team, maar het volkslied zul je me nooit horen zingen.’

Natuurlijk, de nederlaag was pijnlijk, maar toch was de dag een bijzondere voor Schopman. Die sluit veelzeggend af. ‘Ik hoop dat we Oranje dit toernooi nog een keer tegenkomen. En ik denk dat we dat kunnen’, zegt ze. De enige mogelijkheid? De EK-finale.