Hij heeft de 35 inmiddels al aangetikt, maar desalniettemin maakte voormalig Duits international Marco Miltkau (160 interlands, 73 doelpunten) deze zomer een droomtransfer: van middenmoter Klein Zwitserland naar 22-voudig landskampioen Bloemendaal. Nog één keer het gaspedaal intrappen, in de herfst van zijn carrière, zo luidt het voornemen van de koelbloedige afmaker, die van een hockeypensioen nog lang niets wil weten. ‘Om alles te kunnen geven, ben ik deze zomer gelijk van Den Haag naar Amsterdam verhuisd.’
Leeftijd is uiteindelijk maar een getal, beseffen ze maar al te goed bij Bloemendaal. In 2018 maakte de Australische hockeylegende Jamie Dwyer als vader van 38 zijn comeback bij zijn oude liefde op ‘t Kopje. Het werd een groot succes. Het leek wel alsof de jaren geen vat hadden op de vijfvoudig beste speler van de wereld, die zelfs kon uitblinken in de belangrijkste fase van het seizoen. Zo scoorde hij in de halve finale van de play-offs tegen Amsterdam, als routinier van 39. Ook in de EHL-finale tegen Kampong maakte Dwyer een doelpunt. Zelfs met de veertig in het vizier kun je nog schitteren op het allerhoogste niveau.
Desondanks kwam het voor velen als een verrassing dat Bloemendaal komend seizoen de jacht opent op landskampioen Amsterdam met een 35-jarige vedette als aanvalsleider. Niet in de laatste plaats voor hemzelf. ‘Ik zag het telefoontje totaal niet aankomen, nee’, lacht regerend wereldkampioen Miltkau. ‘Maar ik was meteen benieuwd naar wat ze precies met me voor ogen hadden. Bloemendaal is zo’n grote club, wereldwijd gezien, daar had ik meteen wel oren naar.’
Marco Miltkau viert als speler van Klein Zwitserland weer een doelpunt, zoals alleen hij dat kan. Foto: Willem Vernes
Winnende goal op de Spelen
Scoren is voor Miltkau zijn tweede natuur. Zijn laatste doelpunt voor het nationale team van Duitsland, waarvoor hij twaalf jaar speelde, draagt onmiskenbaar zijn handtekening. In de halve finale van de Olympische Spelen van Parijs, tegen India, loerde de sluwe vos op zijn kans, toen hij vijf minuten voor tijd zijn stick op de grond legde en uit een voorzet de bevrijdende 3-2 binnen tipte, die Duitsland naar de finale bracht. Het verraadt wat Bloemendaal komend seizoen van hem kan verwachten.
‘Ik ben niet de meest technische speler, ook niet de snelste. Maar ik weet wél heel goed waar ik moet staan in de cirkel. Ik ben scherp op rebounds en tip-ins. Ik ben een afmaker’, vat Miltkau zijn eigen spel treffend samen.
‘Das Phantom’ moet Bloemendaal aan goals helpen
De bijnaam die Bloemendaal hem gaf in het persbericht over zijn komst – Das Phantom – was nieuw voor hem. Hij moest er wel om glimlachen. Het is dezelfde bijnaam als die van oud-voetballer Roy Makaay, die bij Bayern München ook vaak 89 minuten lang onzichtbaar was, om vervolgens in de laatste minuut de wedstrijd toch te beslissen. De verwachtingen rondom Miltkau zijn hooggespannen in de rijkste gemeente van Nederland. Het wordt hoog tijd om weer eens prijzen te pakken, vinden ze in Bloemendaal. Na het gouden tijdperk met drie landstitels en drie EHL’s is er een nieuw hoofdstuk aangebroken, eentje waarin al twee jaar lang niets meer is gewonnen.
Ondertussen is er na vorig seizoen, dat wisselend verliep met de vroege uitschakeling in de play-offs én de nederlaag in de finale van de Euro Hockey League, afscheid genomen van zo’n beetje de halve voorhoede. Dennis Warmerdam is gestopt. Nathan Ephraums keerde terug naar Australië en Yannick van der Drift maakte verrassend de overstap naar buurman HBS. Om de aanval van nieuw vuur te voorzien, werden het 18-jarige Belgische talent Max Langer en de 24-jarige Duitse spits Elian Mazkour binnengehaald. Maar grote toernooien voor hun nationale ploeg speelden zij nog niet. De ervaring van Miltkau, die onder meer WK-goud (2023, Bhubaneswar) en olympisch zilver (2024, Parijs) op zak heeft, kan Bloemendaal dus goed gebruiken.
In de WK-finale van 2023, in Bhubaneswar, neemt Marco Miltkau een shoot-out tegen de Belgische keeper Vincent Vanasch. Foto: Willem Vernes
‘Ik kan die jongens helpen met het lezen van het spel’
Nog voor het seizoen goed en wel begonnen is, groeit de Duitser al in de rol die van hem wordt verwacht: die van ervaren gids voor zijn teamgenoten. ‘Ik probeer anderen beter te maken. Daar ben ik op de eerste training gelijk mee begonnen. Vooral met de aanvallers. Ik loop naar spelers toe, spreek ze aan en geef ze persoonlijke tips. Technisch hoef ik ze niks uit te leggen, die gasten hebben zóveel talent. Maar ik kan ze wel helpen met het lezen van het spel. Bijvoorbeeld over waar je moet staan, hoe je je moet positioneren. Of welke opties je hebt als je aan de bal bent. Kleine dingen, maar die maken vaak wel het verschil.’
De verloren olympische finale tegen Nederland was zijn laatste wedstrijd in het shirt van het Duitse nationale team. Na twaalf jaar internationaal tophockey was het tijd voor een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Samen met zijn zwager begon hij een bedrijf in e-marketing. Op clubniveau bleef hij actief in de grijze middenmoot bij Klein Zwitserland, de ploeg die hem in 2020 naar de Hoofdklasse haalde.
Ik heb gelijk gezegd: als ik ervoor ga, dan doe ik dat voor honderd procent. Niet voor tachtig procent. Ik ben dan wel 35, maar ik wil dit seizoen echt het beste uit mezelf halen. Marco Miltkau
Des te onverwachter kwam het telefoontje van Bloemendaal enkele maanden geleden. Maar voordat er ook maar iets werd getekend, wilde trainer Michel van den Heuvel zijn nieuwe aanwinst wel eerst recht in de ogen kijken. Was hij van plan rustig mee te hobbelen bij Bloemendaal, of ging hij dit seizoen vol gas geven? Want anders hoefde hij niet te komen. Zo duidelijk was Van den Heuvel wel.
Miltkau: ‘Maar zo dacht ik er zelf ook meteen over. Ik heb gelijk gezegd: als ik ervoor ga, dan doe ik dat voor honderd procent. Niet voor tachtig procent. Deze zomer ben ik gelijk van Den Haag naar Amsterdam verhuisd, zodat ik minder ver hoef te reizen naar Bloemendaal. Ik ben dan wel 35, maar ik wil dit seizoen echt het beste uit mezelf halen. Ik wil knallen.’
Met Duitsland verovert Marco Miltkau in 2023 de wereldtitel in India. Foto: Willem Vernes
Bij Bloemendaal staat hij weer waar hij hoort: dicht bij de goal
Of hij de ontbrekende schakel is waar Bloemendaal naar zocht, moet natuurlijk nog blijken. Ook voor hem beginnen de jaren te tellen. Geen enkel velddoelpunt – wel drie goals uit strafballen – maakte hij vorig seizoen bij Klein Zwitserland. Maar als spits van de Steenbokken stond hij vaak laag op het veld, ver van zijn jachtterrein: de cirkel. Bij Bloemendaal staat hij weer waar hij hoort: dicht bij de goal. Hij kan bij wijze van spreken het net weer ruiken. Het schudt de doelpuntenmaker in hem onmiddellijk weer wakker.
‘We hebben zóveel jongens die de bal in de cirkel kunnen afleveren. Dan is het aan mij om daar vanuit het niets toe te slaan. Tenminste, dat is het idee. Maar ik ben ervan overtuigd dat het ook echt zo gaat gebeuren.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.