De zeldzame mislukte shoot-out van Croon: ‘Was ik al aan de beurt?’

Bij hem begon zaterdag de shoot-outellende van Oranje in de EK-finale. Jorrit Croon miste oog in oog met Duitsland-goalie Jean-Paul Danneberg. Een tegenslag die Nederland niet meer te boven kwam. De middenvelder is normaal een zekerheidje, een echte specialist. Nu mislukte zijn poging al vanaf het begin, toen hij wat laat van start ging. 

Croon meldt zich zaterdagavond na de verloren EK-finale tegen Duitsland als een van de eersten bij de pers. Smalend reageert hij op een grapje. Dat hij deze EK-medaille nog niet in zijn verzameling had. ‘Deze hoef ik ook niet’, zegt de Bloemendaler ad rem.

Hij denkt natuurlijk direct terug aan het moment waarop hij Oranje op gelijke hoogte had kunnen schieten. De potentiële 1-1. Of moeten schieten, als je naar Croons cijfers kijkt. Hij benutte zestien van zijn negentien voorgaande pogingen. Maar nummer twintig is er dus een om snel te vergeten. ‘Zo zie je maar dat die statistieken geen garantie bieden. Ik moet eerlijk zeggen dat de shoot-out raar verliep. De zoemer ging. Maar de keeper stond nog niet klaar op zijn doellijn. En de scheidsrechter gaf ook niets aan, dat ik van start kon. Ik stond nog te wachten. Was toen een beetje verrast doordat we al begonnen. ‘Ben ik dan al aan de beurt?, vroeg ik mezelf af.’

Er was onduidelijkheid. Of ik stond niet op te letten. Maar voor mij was het niet helder dat de shoot-out kon beginnen. Jorrit Croon

‘Ik wilde me vooral niet gek laten maken. Direct door. Uiteindelijk kom ik iets van twee tienden van een seconde tekort. Ik heb ‘m nog niet teruggezien. Maar natuurlijk baal ik dat het op die manier gaat. Er was onduidelijkheid. Of ik stond niet op te letten. Maar voor mij was het niet helder dat de shoot-out kon beginnen. Als je die maakt, zit je lekker in de serie. Nu loop je meteen achter de feiten aan. Dat is ontzettend zuur.’ Samenvattend: ‘Het ging heel snel, die acht seconden.’

Foto: Willem Vernes

Oranje kilde de wedstrijd niet

De verloren shoot-outserie staat haaks op de wedstrijd, waarin Nederland domineerde. ‘Dat deden we. Maar het was niet genoeg in de reguliere speeltijd. We kunnen onszelf verwijten dat we het niet hebben afgemaakt. Dat we niet binnen zestig minuten gewonnen hebben. Verder denk ik dat we heel tevreden kunnen zijn. Hoe we onszelf presenteerden, waar Oranje voor staat. We renden de ballen uit onze broek. Hebben hoog druk gezet. Hielden Duitsland ver van onze goal. Aan de bal was het goed. We bleven ook in de laatste minuut jagen op een goal.’

Met een zucht. ‘Het is gewoon zonde dat we de wedstrijd niet kilden. Iedereen had dat terecht gevonden, denk ik. Maar zo werkt het niet in de topsport. Als je het dan niet doet, dan zijn de verschillen in de shoot-outs weer heel klein. En daarin deed Duitsland het simpelweg beter.’

Foto: Willem Vernes

Het einde aan die mooie reeks

Die shoot-outs waren recent juist een wapen geworden van Oranje. De laatste acht series werden gewonnen door Nederland. Een wereldrecord in shoot-outland. ‘Daar is genoeg over gezegd en geschreven’, verwijst Croon naar de artikelen die in aanloop en ook tijdens het toernooi hierover gemaakt zijn. ‘Ja, we gingen er met veel vertrouwen in. Maar we dachten natuurlijk niet dat we ‘m door het verleden automatisch zouden winnen. We hebben dezelfde aandacht erin gestopt. Uren gekeken naar laptops met beelden van Duitsland. Hebben er zelf veel op getraind, zelfs de afgelopen weken hier nog. Aan de voorbereiding lag het dus niet.’

Voor de eerste keer was Nederland op een toernooi de prooi in plaats van de jager. Uiteraard was dat een gevolg van de gewonnen Spelen van Parijs. ‘Maar we hebben geen seconde gedacht: we staan bovenaan, we hebben wat gewonnen, nu kunnen we verslappen. Nee, er is nog kritischer gekeken. Nog meer energie tegenaan gegooid. Dat moet ook als je bovenaan wil blijven. En zelfs dan kan je iets tekort komen.’

‘De verschillen zijn klein tussen ons en Duitsland. Dat was zo in Parijs, dat was nu ook zo. Maar het gevoel, wat hoort bij goud of zilver ligt weer heel ver van elkaar.’ Weer een zucht. ‘Volgens mij is het nog iets minder dan een jaar tot het WK in eigen land. Daar kijk ik nu al naar uit.’