De tranen van Yibbi: ‘Voelt oneerlijk alle credits te krijgen’

Het was een bijzonder tafereel, direct na de gewonnen EK-finale van de Oranjevrouwen tegen Duitsland. Yibbi Jansen stond al te glimmen met de prijs voor topscorer van het toernooi in haar handen, toen ze onverwacht opnieuw naar voren werd geroepen. Dit keer voor de eretitel van beste speelster van het EK. De 25-jarige strafcornerspecialist slikte, nam de prijs in ontvangst en voegde zich zichtbaar geëmotioneerd weer bij haar ploeggenoten.

Juist dat tweede loopje, in haar eentje naar het podium en terug, maakte het moment beladen. Alleen, los van de hechte groep, en in de volle schijnwerpers. Dat ze topscorer zou worden, was geen verrassing meer na haar hattrick tegen Spanje in de halve finale. Maar de persoonlijke uitverkiezing tot beste speelster had ze niet zien aankomen. In de nasleep van zo’n collectieve prestatie voelde dat voor haar eerder ongemakkelijk richting haar ploeggenoten dan eervol.

Zichtbaar geëmotioneerd zoekt Yibbi Jansen haar ploeggenoten op na de prijsuitreiking. Foto: Willem Vernes

‘Het is soms lastig dat ik in de volle aandacht sta’, zegt ze openhartig. ‘Er zijn zoveel goede meiden in ons team die goed en mooi hockey laten zien. Zij krijgen niet altijd de aandacht die ze verdienen. Dan voelt het een beetje oneerlijk en ongemakkelijk dat ik op zo’n moment vlak na de finale de credits krijg. We doen het namelijk echt als team.’

Cocktail aan gevoelens

Een huilende Jansen, dat is een zeldzaamheid. Niet na een glansrijke overwinning met Oranje, en ook niet na een verloren finale bij SCHC. Maar zondag was anders. Alle spanning van de zenuwslopende eindstrijd tegen Duitsland – waarin Oranje met alle macht een 2-1 voorsprong verdedigde – de frustratie over haar groene en gele kaart en de uitgelaten titelviering met haar ploeggenoten. Het vormde het een cocktail van emoties die zich niet langer liet wegstoppen.

‘Het is weleens lekker om je emoties de vrije loop te laten’, zegt ze. ‘Dat gebeurt bij mij inderdaad niet zo vaak. Soms wil ik het wel, maar komt het gewoon niet. Nu kwam er de ontlading uit. Ik baalde van mijn kaarten. De scheidsrechters floten heel streng. Het gaf een rotgevoel, richting mijn teamgenoten. Ik ben dolblij hoe de ploeg dat heeft opgevangen. De meiden waren daarin ook heel lief voor me, namen me niks kwalijk en zeiden meteen dat ze het voor me zouden oplossen.’

Yibbi Jansen gaat verbaasd naar de kant na haar tweede groene – en dus een gele kaart – tegen Duitsland. Foto: Willem Vernes

In de finale kon Jansen haar gevreesde strafcorner slechts twee keer inzetten – zonder doelpunt dit keer. Maar ze zag met eigen ogen hoe anderen het verschil maakten. ‘Als je ziet hoe bijvoorbeeld Sanne [Koolen] en Renée [van Laarhoven] het achterin neerzetten, hoe een Lisa Post op allerlei verschillende posities steeds weer voortreffelijk speelt, hoe Xan [de Waard] voorop ging in de strijd en het team op sleeptouw nam, dat is zo ontzettend waardevol. Ik waarder dit team zo erg en dat wil ik ook zoveel mogelijk laten blijken.’

Team boven alles

De waardering binnen de groep zal omgekeerd ook groot zijn. Want wie voor de zesde keer op rij (!) topscorer wordt op een internationaal eindtoernooi, heeft zichzelf onmiskenbaar tussen de grootheden van het mondiale vrouwenhockey gespeeld.

Klik op de afbeelding voor een grotere weergave.