Kubalski van EK naar PK: ‘Ik had mijn huldiging even gemist’

Een paar weken geleden stond ze nog in de EK-finale met het Duitse nationale team tegenover Oranje, dit weekend was Nathalie Kubalski weer als vanouds keepster bij Nijmegen. Een prominente international, maar wel in de Promotieklasse. ‘Ja, ik zou ook in de Hoofdklasse kunnen spelen, dat zou ik ook zeker leuk vinden.’

Er was bij de start van het seizoen in Nijmegen speciale aandacht voor ‘hun’ international. Kubalski kreeg bloemen en een paar badslippers met clublogo erop. De goalie had die cadeautjes bijna gemist. Ze liep aanvankelijk stug door in de line-up, tot ze werd tegengehouden door het bestuur. ‘Dat was een verrassing, ik wist niet dat ze iets georganiseerd hadden. Ik liep totaal gefocust het veld op en toen riepen ze dat ik even moest blijven staan. Ik heb die slippers ook even gemist, ik ging alweer de concentratie in.’

De interesse die er op haar club voor haar is, gaat wel vaker langs Kubalski heen, zegt ze. ‘Ik weet het soms niet zo goed, zeker met de jeugdspelers. Dat komt ook door de taalbarrière, ik heb nog heel weinig gedaan aan het leren van Nederlands. Het zou mooi zijn als dat komend jaar beter lukt, maar volgens mij ben ik voor de meeste kinderen hier ‘gewoon’ een speelster van Dames 1.’

Kubalski en haar bloemen. Foto: Jan-Willem de Venster

De moeizame start tegen Groningen

De openingswedstrijd tegen Groningen verloopt moeizaam voor Nijmegen. De thuisploeg was het grootste deel van de tijd op de Groninger helft te vinden, maar dat leverde nauwelijks gevaar op. Groningen was effectiever en kwam op voorsprong. Kubalski rekent dat zichzelf aan: ‘Een rebound, een goeie goal, maar ik baalde er wel van. En zei meteen tegen mezelf dat ik ook weer moest kalmeren, want ik wil de meiden voor me kunnen blijven coachen.’

Pas in het vierde kwart weet Nijmegen voor de gelijkmaker en even later ook de winnende te zorgen. Nieuwkomer Anna Nguyen maakt zeven minuten voor tijd de 2-1. Kubalski: ‘Het duurde langer dan ik zou willen. Zij lieten ons aan de bal en loerden zelf op de counter. Na die goals veranderde mijn rol. Meer praten en coachen, minder bewegen.’

De wedstrijd verloopt in eerste instantie moeizaam voor Nijmegen. Foto: Jan Willem de Venster.

Geen zekerheidje, door haar enkel

Dat Kubalski zondag meedeed was geen vanzelfsprekendheid. ‘Ik wist tot vanochtend niet zeker of ik mee kon doen. Al voor het EK had ik een enkelbandblessure. Daarom speelde ik daar de eerste wedstrijd ook niet. Maar de medische staf vond een manier om te zorgen dat ik in ieder geval pijnvrij kon spelen en net kon doen of er niets aan de hand was.’ Tussen de wedstrijden door en ook na het EK, was rust het devies. ‘Maar toen kwam ik dus hier terug, sowieso al drie weken later dan iedereen, en kon ik ook nog eens niet trainen door die blessure. Dat was niet makkelijk, om dan wel hier te zijn en toe te kijken.’

Met Noemi Nieveen haalde Nijmegen een tweede keeper, die de gehele voorbereiding onder de lat stond. Coach Martin van de Rakt: ‘Dat heeft ze goed gedaan, dus moesten we wel even kijken hoe zij en Nathalie zich tot elkaar verhouden, met die blessure in je achterhoofd. Het is niet dat we Nathalie gegarandeerd opstellen omdat ze Duits international is, ze moet wel kunnen performen. Dat heeft ze zeker gedaan vandaag.’

Van de Rakt zat op de tribune bij het EK. ‘We zijn trots op haar. Bijna iedereen van het team is er naartoe geweest. Dat is mooi, hè.’ Niet alle promotieklassers hebben zo’n topkeeper, realiseert hij zich. ‘Ze is echt heel goed, maakt het verschil met haar rust, ervaring en coaching, daar pak je in deze klasse zeker punten mee.’

Kubalski viert de 2-1 overwinning met teamgenoot Elena Vos. Foto: Jan Willem de Venster.

Ja, en dan sta je na de EK-finale weer op het veld in Nijmegen. Kubalski: ‘Het is hier in Nijmegen toch als thuiskomen, zélfs terwijl het EK voor mij in eigen land was. Ik ben daar dankbaar voor, niet iedereen krijgt de kans om een thuistoernooi te spelen. Die Danas zijn mijn tweede team, we hebben een goed feestje gevierd. En ja, internationaal hockey is echt wat anders dan clubhockey, maar ik keek er ook naar uit om hier weer terug te zijn.’

Het wordt Kubalski’s derde seizoen voor Nijmegen en de clubliefde zit nu al diep. ‘We hebben sindsdien een ontwikkeling doorgemaakt en zijn daar nog niet klaar mee. Ik heb wel eens met andere clubs gesproken, maar ik ben daar eigenlijk niet naar op zoek.’ Dat heeft vooral met de reistijd vanaf haar woonplaats Düsseldorf en haar fulltime baan daar te maken. ‘Ja, misschien zou ik met mijn statuur in de Hoofdklasse moeten spelen. Ik zou het zeker kunnen en ik zou het ook leuk vinden, maar in de Hoofdklasse moet je ook overdag trainen en soms meerdere keren per dag. Dat kan ik niet combineren met mijn werk.’

Misschien zou ik met mijn statuur in de Hoofdklasse moeten spelen. Ik zou het zeker kunnen en ik zou het ook leuk vinden, maar in de Hoofdklasse moet je ook overdag trainen en soms meerdere keren per dag. Dat kan ik niet combineren met mijn werk Nathalie Kubalski

En een eventuele overstap zou nog meer praktische problemen opleveren, want ook haar vriendin Emma-Sophie Hessler speelt voor Nijmegen. ‘Omdat we allebei zoveel werken, zien we elkaar niet vaak. Dan is het fijn dat we in de auto en op het veld nog een soort quality-time hebben.’

Maar de twee zijn geen package-deal, grijnst Kubalski. ‘Als iets zich voordoet, dan praten we erover. Op dit moment ben ik blij dat we dit samen kunnen doen. Ik ben een loyale speler, hiervoor speelde ik meer dan tien jaar voor Düsseldorf. Ik ben niet het type dat overal het meeste uit wil halen en achter kansen aan jaagt. Ik wil me op mijn plek voelen en samen iets ontwikkelen. Als je hier gelukkig bent, waarom zou je dan ergens anders heen willen?’