Annan ontfermt zich als een moeder over Li Hong: ‘We eten samen Chinees’

De één is geboren in Australië en woont hier al 25 jaar, de ander komt uit China en is net twee weken in Amsterdam. Alyson Annan, bondscoach van de Chinese vrouwen, waakt als een zorgzame moeder over Li Hong, de nieuwe controlerende middenvelder van Amsterdam, voor wie Nederland een totaal vreemd land is. ‘Tussen ons is inmiddels een soort moeder-dochterrelatie ontstaan.’

Zij aan zij zitten ze aan tafel in het clubhuis van Amsterdam, zaterdagavond na de verrassende 2-3 nederlaag tegen Tilburg. Direct na afloop van de bespreking in de kleedkamer zochten ze elkaar op, op de hoofdtribune van het Wagener Stadion. Glunderend sloeg Annan een arm om haar heen, vol bewondering voor het spel van haar pupil. Zonder veel te zeggen, begrepen ze elkaar.

‘Alyson is heel belangrijk voor mij’, vertelt de international van China, in staccato Engels. ‘In het nationale team is ze vooral mijn coach. Maar hier, in Nederland, reikt onze band verder. Het betekent veel voor me dat ze naar mijn wedstrijden komt kijken.’ Dan, vol dankbaarheid: ‘Als een moeder die vanaf de tribune haar eigen kind volgt.’ Naast haar begint Annan te stralen, zichtbaar geraakt.

Engels spreken gaat Li Hong redelijk af, maar het vinden van de juiste woorden blijft voor haar af en toe een uitdaging. Annan, die een belangrijke rol speelde bij haar komst naar Amsterdam, fungeert daarom tijdens dit gesprek als tolk. In bijna vloeiend Mandarijn vertaalt ze moeiteloos zowel de vragen als de antwoorden. Slechts af en toe grijpt de voormalige bondscoach van de Nederlandse vrouwen naar een vertaalapp, maar meestal stromen de zinnen opvallend soepel uit haar mond. ‘We appen elkaar dagelijks. Ik help haar zo veel mogelijk’, vertelt Annan, die Li Hong al sinds medio 2022 persoonlijk kent, toen ze werd aangesteld als bondscoach van China.

Foto: Bart Scheulderman

Annan maakt Li Hong wegwijs in Nederland

Pas twee weken geleden – na afloop van het Aziatisch kampioenschap, dat door China glansrijk werd gewonnen – zette Li Hong voet op Amsterdamse bodem. Ze is de eerste Chinese speelster in de Nederlandse competitie sinds 2010. Het contrast met haar bestaan in China is levensgroot. Als speelster van de nationale ploeg én van het provincieteam van Tianjin is Li Hong vooral gewend aan het gestructureerde leven op een soort campus – een Chinese variant van Papendal — waar ze dag in, dag uit met haar hele team woont. Van jongs af aan is dat al haar dagelijkse werkelijkheid; als toptalent speelde ze op haar dertiende zelfs al de Jeugd Olympische Spelen, in Nanjing.

Voor het eerst in haar leven woont Li Hong nu helemaal op zichzelf, in een appartement op twintig minuten fietsen van de club. Er komt van alles op haar af. Niet alleen op het veld, maar juist ook daarbuiten, in het dagelijkse leven. Het inschrijven bij de gemeente, het aanvragen van een BSN-nummer, het openen van een bankrekening: het zijn allemaal zaken waarbij ze wel wat hulp kan gebruiken. Annan biedt die hulp, met liefde. Zij fungeert als gids die Li Hong wegwijs maakt in Nederland, voor haar een compleet nieuwe wereld.

‘Li Hong is hier niet alleen om te hockeyen, ze is hier ook om levenservaring op te doen. In China wordt haar leven tot in detail geregeld: elke dag heeft ze een strak programma. Nu staat ze er helemaal zelf voor en moet ze haar eigen keuzes maken. Carole [Thate, de partner van Annan] en ik staan klaar om haar daarbij te ondersteunen’, vertelt Annan, die Li Hong bijvoorbeeld een fiets heeft geleend. ‘De club regelt natuurlijk de grote lijnen, wij pakken vooral de kleinere zaken op. Zoals: zorgen dat ze in haar appartement alles heeft wat ze nodig heeft om te kunnen leven. We proberen er gewoon voor haar te zijn, door regelmatig te vragen wat ze nodig heeft.’

In Parijs verloor Li Hong met China de olympische finale van Nederland. Foto: Willem Vernes

‘We eten weleens Chinees samen’

De levensverhalen van Li Hong en Annan vertonen opvallend veel overeenkomsten. Ook Annan – geboren in Australië – kwam van de andere kant van de wereld naar Nederland, om haar hockeydromen na te jagen. In 2000 koos ze voor een avontuur bij Klein Zwitserland, waarna ze een nieuw leven opbouwde, een gezin stichtte en Nederland haar nieuwe thuisland werd.

Misschien verklaart dat waarom Annan zich zo warm en liefdevol over haar pupil ontfermt. Omdat zij bekend is met de Chinese cultuur fungeert zij in feite als brug tussen Li Hongs wereld in China en haar nieuwe leven in Nederland. ‘We eten weleens Chinees samen’, zegt Annan glimlachend. ‘We zien elkaar regelmatig. Tussen ons is inmiddels een soort moeder-dochterrelatie ontstaan.’ Het gezicht van Li Hong begint te stralen: ‘Ik ben heel blij met Alyson.’

Foto: Willem Vernes

Ook Amsterdam laat Li Hong niet in haar eentje verpieteren

Het was Jesse Mahieu, coach van Amsterdam, die Annan benaderde met de vraag of zij misschien nog een parel had rondlopen die bereid was om naar Amsterdam te komen, als kwaliteitsinjectie voor zijn ploeg. Omdat het provincieteam van Li Hong zich niet wist te plaatsen voor de National Games, stond zij open voor een buitenlands avontuur.

Om te voorkomen dat Li Hong in haar eentje tussen vier muren wegkwijnt, gaf Mahieu de speelsters van Amsterdam een zorgplicht mee, zegt hij. ‘Ze delen samen de verantwoordelijkheid om regelmatig met haar af te spreken. Dat betekent koffie drinken, lunchen of ’s avonds samen eten. Ze moeten het onderling verdelen, zodat zij haar allemaal leren kennen, maar Li Hong hen ook. We laten haar niet in haar eentje verpieteren.’

Hoewel haar ploeg zaterdag met 2-3 verloor van Tilburg, speelde Li Hong een uitstekende wedstrijd. Foto: Bart Scheulderman

Tegen Tilburg speelde ze uitstekend

Als je de winnares van olympisch zilver in Parijs ziet hockeyen in het Wagener Stadion, snap je meteen waarom Amsterdam alles op alles heeft gezet om haar naar Nederland te halen, ook al betekent het voor haar een cultuurshock.

Wanneer Amsterdam zaterdagmiddag tegen Tilburg bij een 0-1 achterstand jaagt op de gelijkmaker, laat ze zien uit welk hout ze gesneden is. Vanaf eigen helft geeft ze een pass over vijftig meter, perfect op maat. De bal blijft maar rollen tussen de speelsters van Tilburg door, helemaal naar spits Fay van der Elst, die de bal in de cirkel controleert, maar oog in oog met de keepster strandt. Niet veel later volgt het volgende hoogstandje al: met haar backhand schiet Li Hong de bal hard op de paal. Vanaf de tribune is het wel duidelijk: Amsterdam kan nog veel van haar verwachten.

‘Ik denk dat ik goed heb gespeeld’, blikt Li Hong tevreden terug. ‘Dit was mijn derde wedstrijd voor Amsterdam. Vandaag ging het al een stuk beter dan de eerste twee. Langzaam maar zeker begin ik mijn draai steeds beter te vinden. Hopelijk kan ik mijn invloed de komende weken nog verder vergroten. Ik ben in ieder geval blij dat Amsterdam mij deze kans heeft gegeven. Ik heb het in Nederland ontzettend naar mijn zin.’