Van EHL-plak naar Promotieklasse: het verhaal van Jori van Calcar

De dames in de Promotieklasse hebben een nieuwe koploper. In het knalroze wonnen de Delftse dames uit bij directe concurrent Nijmegen met 0-1. Een kleur die nieuwkomer Jori van Calcar al vaker droeg: afgelopen jaar werd ze met Gantoise nog derde in de EHL. 

Nog geen vier maanden geleden beleefde ze een van haar mooiste hockeyweekenden van haar leven. Met het Belgische Gantoise kwam ze ver in de EHL. Heel ver. Bijna kreeg de Belgische kampioen het grote Den Bosch – nota bene voor eigen publiek – op de knieën. Pas na shoot-outs verloor de ploeg uit Gent de halve finales. In de strijd om het brons won ze samen met Belgische internationals als Ambre Ballenghien en Alix Gerniers van Düsseldorf.

Het contrast mag er zijn. Van een volgepakte Oosterplas naar de Promotieklasse. Al was het zondag op Nijmegen ook ouderwets druk. Er stond dan ook een topper op het menu.  ‘Het was een zware pot’, puft de 26-jarige Van Calcar nog uit, kort na het eindsignaal. Ring Pass kwam al in het eerste kwart op voorsprong door een schitterende tip-in van Yara L’amira Bavelaar. Het bleek de winnende.

Jori van Calcar in het roze tegen Nijmegen. Foto: Frank Uijlenbroek/Worldsportpics

‘We begonnen heel goed. In het tweede kwart werden we meer naar achter gedrukt en zeker ook in het laatste kwart, toen wilden zij de gelijkmaker nog maken.’ Nijmegen kreeg haast, te veel haast. En Ring Pass liep de strafcorners telkens sterk uit. ‘We wilden wel uitbouwen naar de 2-0, maar ik denk dat we uiteindelijk hier blij mee kunnen zijn.’

Door het verlies van Leiden, 0-1 tegen Were Di, levert de overwinning Ring Pass de koppositie op. ‘Natuurlijk kijken wij even wat Leiden aan het doen is. Ik begreep al dat ze achter stonden. Ik probeer ook weer niet te veel met die ranglijst bezig te zijn, maar we houden het wel in de gaten.’

Tweeënhalf jaar geblesseerd

Van Calcar verhuisde in de zomer vanuit België terug naar Nederland, naar Den Haag. Vier jaar lang speelde ze – tijdens haar studie psychologie in Gent – bij Gantoise. Daarvoor speelde ze bij Rotterdam.‘Nu ben ik begonnen met mijn master in Rotterdam. Met de stage, scriptie is het fijn dat we bij Ring Pass in de avond trainen.’

Da’s natuurlijk een verschil met Gantoise, waarmee ze twee keer landskampioen werd. ‘Ja, ook in het roze,’ lacht Van Calcar. ‘Ik denk dat wit toch te veel op lichtblauw leek. En we hebben deze shirts, dus waarom zouden we ze niet een keer aan doen?’ Dan, serieuzer: ‘Ik ben lang geblesseerd geweest, was er tweeëneenhalf jaar uit. Ik heb allebei mijn kruisbanden gescheurd. Eerst mijn rechterknie, waarvan ik een jaar gerevalideerd heb. Ik stond ongeveer een maand op het veld, toen mijn linkerkruisband kapot ging. Afgelopen seizoen heb ik wel volledig mee kunnen draaien. Ik zal het eerste landskampioenschap bij Gent, ook al stond ik niet op het veld, nooit vergeten. Maar het mooiste was de EHL. Het was een bijzonder jaar na een zware periode. En derde van Europa worden, daar ben ik erg trots op.’

Van Calcar plukt knap een bal uit de lucht. Foto: Frank Uijlenbroek / Worldsportpics

In haar zoektocht naar een nieuwe club kwam ze via-via bij Ring Pass uit, vertelt coach Eelko van Roon. ‘Tessa van Haaster, die vorig jaar nog bij ons speelde en nu naar Spanje is geëmigreerd, kende haar nog van Rotterdam. Zo hoorde ik over Jori en toen ben ik voorzichtig eens gaan bellen, beelden bekijken. Na tien minuten dacht ik, dit is een verdediger die we moeten hebben.’

‘Ze staat niet vooraan om het bier uit te delen’

Van Roon ging op en neer naar Antwerpen om bij de play-offs te kijken. ‘Maar bij ons staat ze nu in het midden. Ze is tactisch superslim.’ Precies het type dat hij zocht. ‘Ring Pass is een gekke club. Voor hoog niveau hebben we eigenlijk de faciliteiten en de financiën niet. We doen het met een kerngroep van meiden die van jongs af aan hier spelen, en een beetje slim scouten. Je moet soms een beetje geluk hebben.’ Hij grijnst: ‘Jori is zéker geluk hebben. Ze is geen schreeuwer, ze zal niet vooraan staan om het bier uit te delen. Maar ze past er precies tussen.’

Dat hechte had Van Calcar al snel door bij haar nieuwe elftal. ‘De kern speelt al jaren met elkaar, sommigen hun hele leven al bij Ring Pass. Dat merk je wel, maar ze zijn net zo goed open naar mij en de andere nieuwe speelsters.’ Dat blijkt uit het kleine rode pepertje dat al aan een ringetje in haar linkeroor hangt: ‘Die heb ik vorige week gekregen, het symbool van het team. Aan dat soort kleine dingen merk je dat het een hechte ploeg is, echt goede vriendinnen van elkaar. Dat voel je, ook in het veld.’

Jori van Calcar in het roze tegen Nijmegen. Foto: Frank Uijlenbroek / Worldsportpics

Tijdens de wedstrijd in Nijmegen valt ze op door haar steekpassjes, aanvalsdrift naar voren de hoge bal die ze verdedigend knap uit de lucht plukt. Daardoor is duidelijk dat Van Calcar tot een dragende speler in het team kan uitgroeien.

Van Roon: ‘Ze neemt natuurlijk dingen mee. Ze is stil, maar ook het type dat als ze wat zegt, dan moet je luisteren, als coach. Je kunt bijna blindelings op haar afgaan. Ze schermt er niet mee, vertelt ook niet over haar tijd bij Gantoise. Maar met haar in je ploeg heb je dat binnen twee weken door. En dat moet je benutten als coach, je zou stom zijn als je het niet doet.’

De reactie van Van Calcar zelf is zo timide als haar coach haar omschrijft: ‘Een dragende speler worden in dit nieuwe team… Nou ja, inderdaad. Als je kijkt naar het niveau van Gantoise, dan mag ik dat best van mezelf verwachten.’