Familie De Sanders: ooit onbekend met hockey, nu totaal hockeygek

Vijf jaar geleden kon bijna niemand het zich voorstellen: hockey in buurten waar nog nooit een stick was gesignaleerd. Totdat de Hockey Foundation van start ging. In deze serie laten we zien wat er sindsdien allemaal in beweging is gebracht. In de tweede aflevering: Yoran de Sanders, vader van een gezin uit Tilburg-Noord, dat inmiddels helemaal hockeygek is.

‘Een paar jaar geleden had ik nog helemaal niets met hockey’, glimlacht Yoran de Sanders, zittend op een houten bankje in de kleedkamer van Polaris, de club die is opgericht met steun van de Hockey Foundation. ‘Ik kende de spelregels niet. Ik keek er nooit naar. Ik kende zelfs niet één hockeyer bij naam. Nee, ik had toen nooit gedacht dat hockey nu zó’n grote rol in ons leven zou spelen.’

Yoran woont met zijn vrouw, twee dochters en twee zoons in Tilburg-Noord, een wijk waarin hockey tot een paar jaar geleden volstrekt onbekend was. Voor de meeste kinderen in de wijk zou hockey nooit op hun pad zijn gekomen zonder de Hockey Foundation. Op het Cruyff Court in de wijk werd vooral gevoetbald, niet gehockeyd.

Toch draait veel in het gezin van Yoran nu om hockey. Zijn dochter Djinou (10) staat als keepster onder de lat bij Polaris Onder 11. Zijn zoontje Robin (8) speelt in Polaris Onder 9. Samen vormen zij het hockeyhart van het gezin. Zijn andere dochter, Jinthe (13), traint regelmatig mee, komt vrijwel elke zaterdag kijken en springt af en toe zelfs bij als assistent-coach. Zelf is Yoran ook actief in de club, als bestuurslid. Zijn andere zoontje, Jimmy, is geen lid van Polaris, maar hockeyt minstens zo fanatiek met de rest van het gezin mee in hun achtertuin. Ook staan de opa’s en oma tegenwoordig trouw langs de lijn, enthousiast hun kleinkinderen aan te moedigen.

Robin de Sanders tijdens de maandagmiddagtraining van Polaris. Foto: Willem Vernes

Doeltje van een houten plank in de tuin

‘In de achtertuin heb ik een goal in elkaar geknutseld van een houten plank’, vertelt Yoran lachend, alsof hij het zelf nog niet kan geloven. ‘We hadden nog een houten plank over van een kast die uit elkaar was gevallen, dus die heb ik gebruikt. Het doeltje is iets kleiner dan een echte goal, maar groot genoeg om er lekker op te oefenen.’

Niets wist hij een paar jaar geleden van hockey, maar nu kijkt hij regelmatig naar instructievideo’s op YouTube, om zijn kinderen te kunnen helpen bij het slaan van een backhand. ‘Dat heb ik ze in de tuin geleerd. Ik wist niet eens hoe ik een stick vast moest houden. Maar dankzij de filmpjes heb ik het geleerd en kan ik mijn kinderen erbij helpen.’

Djinou de Sanders was de allereerste in het gezin die werd gegrepen door het hockeyvirus. Foto: Willem Vernes

‘Hockey was voor Djinou helemaal nieuw’

Het begon allemaal in 2022, met zijn dochter Djinou. Zij was de allereerste in het gezin die werd gegrepen door het hockeyvirus. In groep 4 van de basisschool De Stelaertshoeve kreeg ze tijdens de gymlessen ineens hockeyles, dankzij een initiatief van de Hockey Foundation. Zes weken lang ontdekte ze tijdens gym hoe ontzettend leuk ze hockey vindt.

‘Hockey was voor haar helemaal nieuw’, vertelt Yoran. ‘Ze had tijdens gym weleens met een knots tegen een bal geslagen, maar dat is natuurlijk heel iets anders dan hockey. Die sport kende ze nog helemaal niet. Ze was er meteen helemaal weg van.’

Daarna begon Djinou aan haar route door de hockeywereld. Eerst deed ze mee aan de naschoolse hockeylessen, in dezelfde gymzaal, die na de zes weken werden aangeboden. Samen met een vaste groep enthousiaste kinderen vormde ze vervolgens een heus team, dat wekelijks op het Cruyff Court in de wijk ging trainen. Niet veel later begonnen ze ook met het spelen van wedstrijden. Sinds dit seizoen gebeurt dat officieel onder de vlag van Polaris.

Jinthe de Sanders traint mee bij Polaris en moedigt haar broertje en zusje regelmatig aan langs de lijn. Foto: Willem Vernes

Met z’n allen naar de Pro League

Later volgde Robin, het broertje van Djinou, hetzelfde pad als zijn zus. ‘Mijn oudste dochter, Jinthe, kon helaas niet meedoen aan de gymlessen van de Hockey Foundation op school. Ze was daar al te oud voor. Maar inmiddels is ze door haar zusje en broertje aangestoken en staat ze net zo vaak in de tuin te hockeyen als de rest van het gezin. Dat vind ik prachtig om te zien. Polaris heeft helaas geen Onder 14-team, dus wedstrijden spelen zit er voor haar niet in. Toch traint ze gewoon mee en leert ze de andere kinderen steeds beter kennen. Ze is op die manier dus net zo goed onderdeel van de club geworden.’

Op het houten bankje in de kleedkamer grijpt hij naar zijn telefoon. Trots laat hij een foto zien van Robin, afgelopen zomer in het Wagener Stadion, tijdens de Pro League-wedstrijd van de Nederlandse vrouwen tegen China. Op de foto staat zijn zoontje in de catacomben van het stadion, oog in oog met international Rosa Fernig. Die dag liepen zijn kinderen hand in hand met een Oranje-speelster het veld op, een onvergetelijk uitje georganiseerd door de Hockey Foundation.

‘Ze vonden het fantastisch. Het zien van de internationals van Oranje heeft veel impact op ze gemaakt. Dat is denk ik ook de kracht van de Hockey Foundation: impact maken. Bij ons gezin is dat in ieder geval heel goed gelukt.’

Ter gelegenheid van het vijfjarig bestaan lanceert de Hockey Foundation een speciale videoserie. Hierin staan de persoonlijke verhalen van kinderen, ouders en verenigingsmanagers centraal. De video’s zijn te zien op www.hockeyfoundation.nl.

Lees uit deze serie ook:

• Vijf jaar Hockey Foundation: ‘Langzaam veranderde het straatbeeld’