Veel scheelde het niet of Kampong-talent Thies Bakker had de openingswedstrijd van Jong Oranje op het WK in India tegen Engeland (5-3 winst) helemaal niet gespeeld. In gedachten had de middenvelder het toernooi zelfs al vaarwel gezegd, nadat op de training in Chennai een bal keihard op zijn vinger was geklapt. ‘Ik dacht echt: ik heb hier maandenlang hard voor gewerkt en dan gebeurt dit ineens.’
Voorzichtig toont Bakker na de veldslag tegen Engeland zijn rechterhand, aan de rand van het veld in het Madurai International Hockey Stadium. Om zijn middelvinger is een oranje kapje gewikkeld, een herinnering aan een gebeurtenis die zijn WK-deelname in één klap op losse schroeven zette. ‘Gelukkig gaat het nu oké’, zegt hij, ‘maar ik zit wel flink aan de pijnstillers. Het is allesbehalve ideaal, maar ik sla me er wel doorheen.’ Hoewel hij de race tegen de klok heeft gewonnen, is hij duidelijk nog niet van al zijn zorgen verlost.
Vorige week zondag, slechts vijf dagen voor de start van het WK, leek Bakkers grootste nachtmerrie werkelijkheid te worden. Op de laatste training in Chennai, voordat Jong Oranje de volgende dag het vliegtuig zou instappen naar Madurai, ging het in één klap helemaal mis. Een bal die op heuphoogte de cirkel in werd geflatst, spatte uiteen recht op zijn middelvinger. De pijn gierde door zijn vinger heen. Einde oefening, vreesde hij. Het WK leek voor Bakker al voorbij voordat het überhaupt was begonnen.
Om de middelvinger van Thies Bakker is een oranje verbandje gewikkeld, een herinnering aan een gebeurtenis die zijn WK-deelname in één klap op losse schroeven zette. Foto: WorldSportPics/Raman Kant
Het deed pijn, ik dacht echt dat ik mijn vinger had gebroken Thies Bakker dacht dat zijn WK voorbij was
‘Ik was ervan overtuigd dat het WK voor mij voorbij was’, zegt hij. ‘Het deed pijn. Ik dacht echt dat ik mijn vinger had gebroken. Ik heb hier maandenlang hard voor gewerkt en dan gebeurt dit ineens. Twee minuten voor het einde van de training nota bene’, verzucht Bakker, die meteen kennismaakte met het warme, zorgzame karakter van de Indiase bevolking. ‘Binnen enkele seconden stond er al een ambulance op het veld, met vier Indiërs die onmiddellijk uit het stadion stormden om mij te komen helpen. Echt ongelooflijk hoe snel dat ging.’
Met het zwartste scenario in zijn hoofd stapte Bakker de ambulance in. Hij werd afgevoerd naar het ziekenhuis, de allerlaatste plek waar je in India wilt belanden. Zoals alles in het Aziatische land chaotischer en onvoorspelbaarder verloopt dan in Nederland, zo geldt dat ook voor ziekenhuizen. In elke hoek van het gebouw zag Bakker zieke mensen op brancards liggen, een harde confrontatie met de medische realiteit van India. Het maakte diepe indruk op de 20-jarige middenvelder. Hockey telde hier even niet meer.
‘Dan besef je ineens hoe goed wij het hebben in Nederland qua gezondheidszorg’, zegt Bakker. Aan zijn stem hoor je dat het hem echt geraakt heeft, zelfs nu de adrenaline van de wedstrijd nog door zijn lichaam raast. Nog altijd staan de beelden uit het ziekenhuis op zijn netvlies gebrand. ‘Het was een totale chaos. Iedereen was maar aan het rondrennen, compleet door elkaar heen. Maar toch, het zijn ontzettend zorgzame mensen. Ik werd met open armen ontvangen. Ze deden echt hun uiterste best om me te helpen.’
Op het vliegveld van Chennai krijgt Thies Bakker een traditionele sjaal omgehangen. Foto: Facebook Hockey India
‘Ik mocht niet eens hardlopen, ik mocht eigenlijk niks’
Drie lange uren lang had Bakker zich op het ergste voorbereid, tot eindelijk het verlossende nieuws kwam. Op de röntgenfoto van zijn middelvinger was geen breuk te zien. De schade viel mee, al had de bal wel een behoorlijk diepe wond geslagen. Gerustgesteld verliet Bakker het ziekenhuis en vertrok hij naar het spelershotel, waar hij zich liet hechten door teamarts Sophie Baart.
Desondanks was het op dat moment nog lang niet zeker of hij de start van het WK zou halen, vertelt hij. Twee dagen voor het begin van het toernooi, tijdens de laatste training voor de wedstrijd tegen Engeland, trainde hij nog eens niet mee. Het feit dat hij toekeek met zijn arm in een mitella, beloofde niet veel goeds.
‘Het was maar de vraag hoe mijn vinger op alles zou reageren. Na het voorval moest ik alle trainingen laten schieten. Ik mocht niet eens hardlopen. Ik mocht eigenlijk niks, omdat die wond niet mocht zweten. Het waren lange, saaie dagen. Ik moest mijn hand de hele tijd omhoog houden, in de hoop dat het vocht zou zakken en de zwelling zou afnemen. Ik ben blij dat de technische staf het vertrouwen in mij heeft gehouden, ondanks alles.’
Thies Bakker in actie tijdens de wedstrijd tegen Engeland. Foto: WorldSportPics/Raman Kant
Aan de rand van het veld werpt Bakker nog maar eens een blik op zijn vinger. Hij is opgelucht dat hij de wedstrijd tegen Engeland heeft gehaald. Toch is er nog twijfel in zijn ogen. Hij durft nog niet met zekerheid te zeggen of hij zondag ook zal spelen, tegen Maleisië (11.15 uur). Wel benadrukt hij dat hij een positief gevoel heeft. ‘Het is nog afwachten hoe mijn vinger zich na deze wedstrijd houdt. Sowieso mogen de hechtingen er pas over vier dagen uit. Dus de komende dagen blijven spannend.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.