Haar geduld was immens. En dat werd woensdag beloond. Iza Osborne stond tegen Japan onder de lat bij Jong Oranje (8-0). De tweede keeper van Nederland kreeg haar eerste minuten tijdens het WK. Het resultaat van de bizarre route die ze aflegde om in Santiago te komen.
We draaien de klok heel even terug. Het is de eerste seizoenshelft van het hockeyjaar 2023/2024. Keeperstalent Osborne is doorgeschoven vanuit de jeugd naar Dames 1 van HGC. Ze hoort al even bij de nationale selecties. Speelde veel toernooien en werd in 2022 met veel meiden van het huidige Jong Oranje Europees kampioen Onder 18.
Dat klinkt goed en veelbelovend. Maar Osborne heeft pech. Dubbel pech, eigenlijk. Allereerst omdat ze bij HGC een hele goede keepster voor zich heeft zitten, Sofie ter Kuile. Ook een jeugdinternational, die net een paar jaar ouder is. Bovendien heeft de Wassenaarse club geen Dames 2. Osborne traint op dat moment al mee met Jong Oranje, maar heeft geen team om wedstrijden voor te spelen. Alle mooie plekken onder de lat zijn vergeven. Via een teamgenoot hoort ze over een keepster van Leonidas, die op wereldreis gaat.
Iza Osborne tijdens een van haar drie balcontacten. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo
400 euro om te keepen in de Reserve Overgangsklasse
Addertje onder het gras: het gaat niet om het eerste team, maar om Dames 4. De Reserve Overgangsklasse is daardoor het nieuwe podium voor een van de grootste keeperstalenten van het land. Osborne twijfelt of ze het niveau wel leuk vindt. Maar de speelminuten geven de doorslag. Daardoor staat ze niet op zondag tegenover Kampong of SCHC, maar tegen Zoetermeer Dames 2. Zes wedstrijden doet ze mee bij de Rotterdamse club, in haar Jong Oranje-spullen. Het grootste deel van de verplichte contributie van 400 euro wordt door haar teamgenoten betaald, die natuurlijk geweldig blij zijn met zo’n speciale invaller.
Na die parttime-klus bij Leonidas volgde in hetzelfde seizoen nog een zaalavontuur bij Den Bosch, waarvoor ze 2,5 uur per training moest reizen. Enkele reis. Ook vorig seizoen had Osborne het niet makkelijk. Bij Huizen kreeg ze 74 goals om haar oren en degradeerde ze uit de Hoofdklasse.
Vlak na haar Jong Oranje-debuut gaat het natuurlijk ook over dat kronkelige pad richting de top. ‘Ik heb alles gedaan om hier te staan’, zegt Osborne, vol trots aan de rand van het veld. ‘Als het dan zover is, denk je wel: wat is het een lange weg geweest. Geen Dames 2 bij HGC, vorig seizoen alleen maar ballen vissen… Voor de warming-up kwam dat nog wel eventjes voorbij.’
Osborne viert samen met Veere ter Horst en Brechtje van Santbrink de derde goal van Jong Oranje. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo
Niet twee, maar drie ballen
De keepster van Huizen – de enige uit de Promotieklasse bij Jong Oranje – haalt het moment terug. ‘Ik zag het veld en de die bergen die zo mooi hierachter liggen. Dan besef je dat het toch wel heel speciaal is, dat ik hier sta. Ik geniet er onwijs van, ondanks dat ik baalde dat ik geen eerste keeper was. Dat is nu oké, hoor. We helpen elkaar. Leggen elkaars spullen klaar. Phileine [Hazen] vulde vandaag zelfs mijn bidon.’
Een paar minuten daarvoor vertelde bondscoach Kai de Jager over de verdeling tussen zijn twee keepers. Hazen is zijn eerste keus, maar Osborne zou in de poulefase ook sowieso spelen. Terwijl De Jager dat uitlegde, kwam Osborne langsgelopen. ‘Iza, hoeveel ballen heb je gehad? Twee?’ De keepster reageert heel ad rem. ‘Nee, nee. Drie ballen. Ho ho’, klinkt het met gespeelde verontwaardiging.
Ze liet zich wel gelden tijdens haar eerste optreden bij Jong Oranje. In de slotfase kwam er eindelijk een keer een bal bij haar in de buurt. En dat wilde Osborne weten ook. Ze kwam pijlsnel uit haar doel en ging vol het duel in met een verblufte Japanse spits, die deze felheid van de goalie totaal niet had verwacht. Op de tribune werd al geopperd dat ze een strafbal tegen moest krijgen.
Osborne keept dit seizoen in de Promotieklasse bij Huizen. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo
Van chaos naar trots
Osborne kan er wel om lachen na afloop. ‘Je bedoelt dat moment waarin ik dat meisje van Japan onderuit schopte? Ik kwam inderdaad stevig in. De bal kwam eraan en ik wilde ‘m eerst gewoon wegschoppen. Maar ze was best dichtbij. Ik wilde niet te laat zijn, waardoor ik ook haar stick meenam.’ Nog even met nadruk: ‘Ik speelde écht de bal hoor! Die raakte ik eerst. Dáárna vloog ze er overheen.’
Ze zou er nog uren over door kunnen praten. Zo aanstekelijk enthousiast was Osborne over haar eerste optreden tijdens dit toernooi. ‘Toen de selectie bekend werd, werd al gezegd dat we allebei aan de beurt zouden komen in de groepsfase. Op de wedstrijddag tegen Chili hebben we samen een verdeling gemaakt. Toen wist ik dat ik er vandaag mocht staan. Maandag was het voor mij ook mooi, hoor. Met de opening en de eerste keer het Wilhelmus. Maar natuurlijk is het anders als je zelf meedoet, zelfs als je weinig ballen krijgt.’
Tevreden kijkt ze om zich heen. Ziet de speelsters van Chili aankomen. De tribunes stromen weer wat voller in Santiago. Haar teamgenoten delen handtekeningen uit aan Chileense meisjes. Momenten waar ze twee jaar terug alleen maar van kon dromen. ‘Van chaos naar trots. Zullen we het zo noemen?’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.