In de trainingsgroep van de Oranje Dames prijkt een nieuwe naam: Guusje Moes (21). Hoewel ze afgelopen zomer al incidenteel meegetraind had, voelde de recente oproep van bondscoach Raoul Ehren als haar echte entree bij Oranje – en dat terwijl ze haar eerste EK zomaar al had kunnen beleven. Door een ongekende blessuregolf werd Moes plots en in de luwte opgeroepen als reserve.
Misschien viel het je op tijdens het EK in Mönchengladbach afgelopen zomer: olympisch kampioen Freeke Moes speelde niet met ‘Moes’ op haar rug, maar met ‘F. Moes’. Dat had alles te maken met haar zes jaar jongere zus. Omdat Guusje halsoverkop werd ingevlogen als mogelijke vervanger, moesten er ook shirts voor haar klaarliggen. En dus werd het onderscheid alvast gemaakt.
Die noodgreep kwam niet uit de lucht vallen. Felice Albers, Laura Nunnink, Emma Reijnen, Jip Dicke, Rosa Fernig, Eline Jansen, Freeke Moes, Marijn Veen, Mikki Roberts, Mette Winter en Marleen Jochems raakten in de maanden richting het EK geblesseerd. Sommigen herstelden op tijd, anderen beleefden een hockeyloze zomer. Danique van der Veerdonk en Pam van der Laan sloten in juni aan bij de trainingsgroep en speelden na enkele Pro League-duels al een eindtoernooi. Het zorgde voor een ongekende puzzel richting de zomer.
Plotseling een Oranje-reserve
Ook Guusje Moes kwam ineens in beeld voor haar allereerste interland. ‘Ik kreeg in juni een belletje, of ik voor de Pro League als reserve op de lijst wilde’, vertelt de Brabantse. Ze is samen met haar vriend Lucas Veen op vakantie in Curaçao, waar ze vanuit Chili – de plek waar Moes twee weken geleden wereldkampioen werd met U21 – in een keer naartoe gevlogen zijn. Terugblikken naar afgelopen zomer voelt als een eeuwigheid geleden, door al het moois wat ze de afgelopen tijd meemaakte. ‘Ik denk dat ik na dat belletje een keer meegetraind heb, dat was voor de Pro League’, herinnert ze zich. Maar minuten kwamen er niet, want de selectie was breed genoeg. Ze kreeg wel te horen dat ze ook aan mocht sluiten bij de voorbereiding op het EK. ‘Ik kreeg de vraag of ik de weken na de Pro League nog mee wilde doen. Het was eigenlijk heel gek, als je zo terugkijkt. Maar ook een heel toffe ervaring.’
Mea de Vries en Guusje Moes tijdens het WK in Chili. Foto: WorldSportPics
Als reserve moest Moes niet alleen zelf paraat staan, maar lag er ook een pakketje kleding klaar. Rugnummer 37 lag klaar, met daarboven ‘G. Moes’. Ze heeft het oranje- en witte setje nooit gezien. Maar daar baalt ze niet van.
‘Het voel nu of ik er echt bij zit. Dat vind ik fijn’, vertelt ze. Tijdens het WK U21 keek ze in haar vrije uren veel naar het grote Oranje, dat in Argentinië – in dezelfde tijdszone – de eerste Pro League-wedstrijden van het nieuwe seizoen afwerkte. De selectie waar ze net als generatiegenoten Eline Jansen, Trijntje Beljaars, Noor van den Nieuwenhof, Imke Verstraeten en Maud van den Heuvel, die al caps op hun naam hebben, weken later bij aan zou sluiten. ‘Ik was natuurlijk met mijn hoofd bij ons WK, maar als je die wedstrijden kijkt, ben je er wel mee bezig.’ Bovendien had ze veel contact met haar oudere zus. ‘Dat is niet alleen fijn, maar ook gewoon gezellig. Zij keek ook naar ons.’
Twee jaar geleden stond de jongste Moes ook in Chili op het WK met Jong Oranje, terwijl haar oudere zus Freeke tegelijkertijd Pro League-duels afwerkte. Destijds was het nog onwennig. ‘Als ik mezelf vergelijk met de Guusje van toen, is er wel veel veranderd’, lacht ze. ‘De avond voor onze finale heb ik die WK-finale van 2023 nog eens teruggekeken. We waren toen zo jong en hadden eigenlijk geen flauw idee wat zo’n finale inhield.’ Dit keer voelde het anders. ‘Ik was veel minder zenuwachtig. Het had meer het gevoel van: dit gaan we doen. Je leert volwassener spelen, je weet beter hoe je met zo’n drukmoment omgaat.’
De eerste training, voor het echie
Die ontwikkeling mag ze over een kleine drie weken weer laten zien, als ze weer aansluit bij de trainingsgroep van Oranje. ‘Ik kan niet wachten. Ik heb er echt veel zin in. Ik voel me nu niet zenuwachtig als ik erover denk, maar misschien is dat straks wel anders.’ Na de kerstvakantie begint Oranje, waar de focus vol richting het WK van aankomende zomer gaat. ‘Die training op 5 januari voelt wel echt als de eerste training. Als het eerste moment, dat ik er echt bij hoor. Ook al heb ik dat al gehad.’
Guusje Moes, Sam Luttmer en Eline Jansen op het WK U21. Foto: WorldSportPics
De voorpret is al in volle gang, terwijl ze met haar vriend iedere dag weer een nieuw stuk Caribische eiland ontdekt. ‘Lucas zat tijdens de finale van ons WK op de tribune. Nou, die hele wedstrijd hebben we al besproken’, grijnst Moes. ‘Maar echte Oranje-tips heb ik nog niet gekregen. Ik heb zijn debuut (Veen debuteerde in december 2024 en staat nu op 9 interlands) op de televisie gezien. Ik weet wat dat met hem deed. Als dat er voor mij ooit aan zit te komen, zal ik hem er zeker nog eens naar vragen.’
Voor het eerst samen in een team?
Met haar eventuele debuut is de jongste Moes nog niet bezig. Vast staat dat ze in januari meetraint met Oranje en voor het eerst kans maakt op een plek in de selectie tijdens de Pro League, wanneer Oranje in februari naar China reist. Mocht ze erbij zitten, zou dat bijzonder zijn — niet alleen voor haarzelf, maar ook voor haar oudere zus. Freeke en Guusje hebben in hun jeugd dezelfde route (via HOCO en Oranje Zwart/Oranje-Rood) gevolgd, maar stonden nooit samen op het veld, zelfs niet als invaller. Toen Guusje aansloot bij OR, vertrok Freeke net naar Amsterdam. ‘De enige keer dat ik samen met haar op het veld stond tijdens een wedstrijd was ik ballenmeisje bij Oranje-Rood’, lacht ze. ‘En afgelopen zomer deed Freeke mee bij Jong Oranje, toen ze herstellende was van haar hersenschudding. Toen speelden we samen in een oefenwedstrijd.’ Maar het mooiste moment kan nog komen. ‘Dat we ooit samenspelen in Oranje, zou echt supergaaf zijn. Onze ouders? Die zijn nu al supertrots.’
Guusje Moes gaat van het ene feest (wereldkampioen met U21) naar het andere hoogtepunt: trainen met Oranje. Foto: WorldSportPics
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.