De Oranje-rentree van Bouwens: ‘Onderbuikgevoel zegt: ga ervoor’

Erik Bouwens debuteerde op zijn negentiende voor het Nederlands elftal, speelde in 2007 een EK, maar viel vervolgens af voor de grote toernooien en raakte geblesseerd. Tien jaar later, op zijn 29ste, zit hij opnieuw bij de trainingsgroep en gaat hij mee op stage naar Zuid-Afrika. In zijn hoofd was hij al niet meer met Oranje bezig, maar toch is hij bereid er alles voor aan de kant te zetten. ‘Door mijn rugblessure ging mijn vorige Oranje-avontuur uit als een nachtkaars. Er zijn nu genoeg redenen te verzinnen om niet voor Oranje je kiezen, maar mijn onderbuikgevoel zegt dat ik ervoor moet gaan.’

Bouwens had het belletje van Max Caldas, of hij mee wilde komen trainen met de Hoofdklasse-trainingsgroep, niet verwacht. ‘Het feit dat ik nog een kans kreeg was überhaupt een verrassing. Ik was er eigenlijk niet meer actief mee bezig in mijn hoofd. Maar door de uitnodiging ging ik er weer over nadenken. En ik dacht wel: als ik nu met die Hoofdklasse-trainingsgroep meedoe heb ik een reële kans om bij de trainingsgroep te komen.’

Bouwens debuteerde op zijn negentiende bij het Nederlands elftal. Daarna volgde een periode waarin hij soms bij de trainingsgroep zat en soms niet, maar ook geplaagd werd door blessures. Inmiddels is hij 29. In die afgelopen jaren zijn er periodes geweest waarin Bouwens droomde van Oranje, maar ook periodes waarin hij er niet zo mee bezig was.

Oranje-carrière

Hij beschrijft zijn geschiedenis met Oranje. ‘Het EK van 2007 heb ik gespeeld. Dat was nog met Taeke Taekema en Teun de Nooijer en dat soort spelers. Toen heb ik er in aanloop naar Beijing driekwart jaar bij gezeten en vervolgens onder Van Ass in aanloop naar het EK. Toen raakte ik geblesseerd. Slechts voor twee weken, maar wel in een selectieperiode, dus toen viel ik af. Daarna heb ik ervoor gekozen mijn bachelor af te maken en een half jaar te gaan reizen. De laatste keer dat ik bij de trainingsgroep heb gezeten was in 2014 onder Caldas.’

Al met al een Oranje-carrière met een paar ups, maar meer downs. En of je geselecteerd wordt op je 19de of op je 29ste, dat is natuurlijk ook een ander verhaal. Bouwens: ‘Er zijn nu genoeg redenen te verzinnen om niet voor Oranje je kiezen. Mijn werk bijvoorbeeld, of je zou je ook kunnen bedenken dat ik er wel klaar mee ben.’

Zware blessure

Toch is dat laatste juist niet het geval. ‘Weet je wat het is? Ik heb door een rugblessure een heel seizoen aan de kant gezeten. En toen realiseerde ik me pas hoeveel hockey eigenlijk voor me betekent. Afgelopen seizoen en dit seizoen sta ik met hernieuwd plezier op het veld. En daardoor werd ook mijn interesse in het Nederlands team weer geprikkeld.’

Bij de laatste keer dat Bouwens afviel bij Oranje, in 2014, raakte hij zwaar geblesseerd aan zijn rug. ‘In eerste instantie wilde ik toen koste wat kost snel terugkomen. Zowel bij Kampong als bij Oranje, in aanloop naar Rio. Dat bleek niet reëel omdat die blessure het hele seizoen duurde. Ik heb denk ik maar twee wedstrijden gespeeld. Daarna heb ik Oranje een beetje uit mijn hoofd gezet.’

Ronaldo-pose

Toen Bouwens afgelopen seizoen zijn rentree maakte bij Kampong en ook nog scoorde, was de ontlading groot. Hij trok zijn shirt uit en deed de bekende Ronaldo-pose. Hij lacht even. ‘Ik vind het wel grappig als er een keer iets geks gebeurt. Het was inderdaad ontlading. Het team leefde ook zo met me mee. Quirijn (Caspers, red.) zei voor de grap: als je nu scoort moet je echt je shirt uittrekken. In alle gekte deed ik dat nog ook. Ik kan er nog steeds wel om lachen.’

Compliment

Die goal was niet het enige hoogtepunt. Bouwens speelde een goed seizoen bij de Utrechtse club. ‘Dat het zo goed ging in mijn eerste jaar na die grote blessure, was al uitzonderlijk. En dat ik dan nu wordt uitgenodigd voor de trainingsgroep van Oranje, dat vind ik echt een compliment en daar ben ik heel trots op.’ Maar, zo stelt hij, je haakt natuurlijk niet aan zomaar omdat het leuk is. Al is Tokio 2020 nog wel erg ver weg. ‘Het beste werkt voor mij om het stap voor stap te bekijken. Ik wil het goed doen in Zuid-Afrika en als dat lukt me gaan richten op het EK.’

Onderbuikgevoel

‘Ik heb het gevoel dat ik het avontuur niet aan heb kunnen gaan door die rugblessure destijds. Mijn Oranje-avontuur is toen als een nachtkaars uitgegaan. Het is een onderbuikgevoel dat ik die uitdaging nu wél vol wil aangaan. Dat is dus niet gebaseerd op rationele keuzes. Want dan zou je kunnen zeggen: dat is niet zo slim vanwege je werk.’

Bouwens besprak zijn gevoel met ploeggenoot Constantijn Jonker. ‘Hij stond ook midden in zijn carrière, maar koos ervoor om een mooie ervaring te hebben in het hockey. En vervolgens speelde hij het WK en was reserve in Rio. Hij heeft zichzelf in het hockey echt opnieuw uitgevonden.’ Net als Jonker wil Bouwens nu gaan voor die mooie ervaring. ‘Op je werk doe je concessies, maar je krijgt er ook veel voor terug. Of ik nu snel afval of ver kom, het wordt sowieso mooi.’ Feit is in ieder geval dat Bouwens zijn tas kan gaan pakken om in januari te vertrekken naar Zuid-Afrika voor de trainingsstage met Oranje. ‘Dat is op zichzelf al spannend. Echt een nieuw avontuur.’