Half jaar sabbatical is genoeg voor hockeydier Marieke Dijkstra

Eigenlijk zou oud-international Marieke Dijkstra (38) dit jaar geen hockeyteam coachen op zondag. De assistent-bondscoach van de Oranje Dames genoot bewust van een jaar sabbatical. Toch zit ze sinds een paar weken weer op de bank bij de heren van Pinoké, als assistent van Jesse Mahieu.

Voor wie de sportieve Dijkstra een beetje kent lijken haar naam en het woord sabbatical een onverenigbare combinatie. Maar schijn bedreigt voor de superfanatieke hockeycoach, die graag zelf nog hockeyt en anders gaat squashen of tennissen. Niemand die daarom beter past bij omniclub Kampong – waar ze vroeger aanvoerder was van Dames 1 en al deze sporten kan beoefenen – dan Dijkstra. De voormalig verdedigster was voor het seizoen nog serieus in gesprek om een vrouwenteam te coachen, maar zag er op het laatste moment van af. Er was een stemmetje in haar hoofd, dat haar vertelde niet voor het zoveelste jaar weer door te denderen met doordeweekse training tet geven en elke zondag wedstrijden te coachen.

Marieke Dijkstra als coach van Voordaan met Daan Baron. Foto: Koen Suyk.

‘Veel theedrinken. Lunchen met mensen’

Het was tijd om de batterij even op te laden. Maar hoe zag die sabbatical eruit voor Dijkstra? ‘Veel theedrinken. Lunchen met mensen. Meer bezig zijn met m’n eigen bedrijf. ’s Avonds was het lekker om eens op de bank te zitten. Ik heb ook sinds een jaar een relatie, dus dan is het leuk met elkaar te zijn’, vertelt de coach, die de afgelopen jaren aan het roer stond bij de Heren van Voordaan in Groenekan en nog steeds bondscoach is van het Nederlands zaalteam. ‘Ik heb jaren in zo’n ritme gezeten van dinsdag, donderdag, vrijdag en zondag op de hockeyclub. Ik had besloten om dat een jaar niet te doen. Het was heerlijk om bij de veterinnnen van Kampong te spelen. Dat was alleen woensdag trainen en zondag spelen.’

Toen Jesse Mahieu – de nieuwe hoofdcoach van Pinoké na het vertrek in de winterstop van Hans Streeder – Dijkstra in de winterstop belde was ze al wat uitgerust. Ze bleek  weer open te staan voor iets nieuws. Dijkstra was alleen net geopereerd aan haar heup en liep op krukken. Ze was pas een maand later inzetbaar. Het aanbod van Mahieu leek eerst op het verkeerde moment te komen. Maar twee dagen later belde hij terug. ‘Iedereen wijst naar jou. Ik wil je erbij’, zei hij. Mahieu en Dijkstra kenden elkaar in eerste instantie niet. Maar na wat kennismakingsgesprekken klikte het toch snel, zoals ook zondag te zien was in de overwinning op Almere. Mahieu en Dijkstra maken samen een zeer succesvol debuut mee als duo. Zij loodsten Pinoké in vier wedstrijden van degradatieplek naar de middenmoot. Dat smaakt naar meer.

Marieke Dijkstra en Jesse Mahieu voor de wedstrijd tegen Qui Vive. Foto: Willem Vernes

‘In principe blijf ik tot het einde van het seizoen’

Dijkstra: ‘Ik vind het superleuk om te doen. Het is een leuke groep, waar veel potentie in zit. Jesse en ik vullen elkaar goed aan. We hebben mooie discussies over hockey. In principe blijf ik tot het einde van het seizoen. Jesse is nu in gesprek met de club hoe zij verder gaan. Ik wil me nog niet vastleggen, maar het zou kunnen dat ik zo doorga in Amstelveen. Het verschil met Voordaan is er zeker bij Pinoké. Bij Voordaan (afgelopen seizoen gedegradeerd uit de Hoofdklasse) is iedereen super enthousiast. Hier bij Pinoké wil de hele club toch weer meer topsport uitdragen met Heren 1. Die ambitie voel je. Dat is anders dan bij Voordaan. Bij Pinoké is het een hele jonge, talentvolle groep. Bij Voordaan waren er ook meer oudere spelers.’

In essentie is ze meer een hoofdcoach dan een assistent, vertelt ze. Ze acteert meer op de achtergrond bij Pinoké, dan ze gewend is. Maar ook daar probeert ze juist van te genieten. Nu ze zowel mannen als vrouwen coacht en traint, is het natuurlijk logisch om te vragen of haar benadering anders is naar de verschillende groepen. Ze denkt zelf van niet. ‘Ik communiceer altijd direct en open. Ik probeer gewoon altijd rekening te houden met de speler die ik voor me heb. Misschien dat ik iets directer ben bij de mannen. Die gebruiken ook iets meer humor in de communicatie.’