Kelly Jonker: ‘Gekraak in mijn schouder bleef maar aanhouden’

Nadat ze al twee keer eerder sukkelde met haar linkerschouder dacht Kelly Jonker klaar te zijn met de schouderblessures. Na een ‘tik’ in haar schouder bleek het nu echter aan de rechterkant raak. De gevolgen zijn niet mis. Jonker is inmiddels onder het mes geweest en heeft nu maanden revalidatie voor de boeg. ‘Mijn seizoen bij Amsterdam is klaar. Het EK hoop ik wel te halen. Dat is krap, maar dan heb ik in ieder geval een doel om voor te revalideren, dat scheelt een hoop.’

Een exact moment waarop het gebeurd moet zijn kan Jonker zich niet herinneren, vertelt ze. ‘De arts zei dat ik waarschijnlijk een keer heel hard gevallen ben. Tja, ik val wel vaker en ik krijg wel eens een beuk.’ Vlak voor de competitie voelde ze al een ‘tik’ in haar schouder zitten en kwam er wat vocht in. De impact leek niet groot te zijn, volgens de maatstaven van Jonker zelf althans. ‘Mijn linkerschouder schoot de vorige keer steeds uit de kom. Dat was nu niet het geval.’ Ze bleef echter last houden van gekraak – zo omschrijft ze het zelf – in haar schouder. Uit een MRI bleek uiteindelijk dat het labrum, een kraakbeenring tussen kop en kom van het schoudergewricht, was afgescheurd en er stukjes kraakbeen los zaten.

Opereren of hopen dat het goed gaat

‘De arts zei: je kunt heel hard gaan trainen en hopen dat het goed gaat. Maar gezien mijn historie met mijn andere schouder was de kans groot dat het wel mis zou gaan en hij toch ook uit de kom ging schieten.’ Jonker koos ervoor haar schouder te laten opereren, wat inmiddels al gebeurd is. ‘Fysiek is het beter als het helemaal goed zit, maar ook mentaal: nu weet ik dat het straks helemaal hersteld is.’

Het was wel even slikken voor de Oranje-spits: wéér een schouderkwetsuur. ‘Ik dacht dat die linkerschouder tot twee keer toe pech was, omdat ik er hard op was gevallen. Nu lijkt het meer iets genetisch te zijn, dat ik in beide schouders vrij hypermobiel ben. Dat was wel even pittig om te beseffen.’

‘Ik heb de play-offs nog nooit eerder gemist’

De komende maand loopt de spits van Amsterdam met een mitella en mag ze haar schouder niet bewegen. Vanaf dan is het een kwestie van langzaam aan opbouwen in kracht. ‘Gelukkig kan ik wel al redelijk snel weer rennen’, stelt ze. ‘Dus ik kan mijn conditie wel op peil houden.’ Voor de revalidatie staat in totaal vier maanden. De HWL en de play-offs van de competitie gaan dus aan haar neus voorbij. ‘In de twaalf jaar dat ik Hoofdklasse speel heb ik nog nooit de play-offs gemist. Heel gek. Het dringt nog niet helemaal tot me door denk ik.’

Jonker heeft wel een doel om te revalideren: het EK. Dat start op 18 augustus. Of het haar lukt op tijd fit en in vorm te zijn is de vraag, weet ze zelf ook. ‘Het doel is om na de HWL weer aan te sluiten bij Oranje, zodat ik nog een maand aan de voorbereiding op het EK mee kan doen. Alyson bepaalt uiteindelijk of ik hockeyend goed genoeg ben om het EK te spelen. Ik krijg in ieder geval de tijd en ruimte om te laten zien wat ik kan en vind het fijn om een doel te hebben om voor te revalideren. Of dat een reëel doel is of niet, dat moeten we tegen die tijd maar zien. Nu vind ik het in ieder geval nog wél reëel.’