Wimbledon schrijft geschiedenis: op shoot-outs in halve finale EHL

Beide ploegen waren voor aanvang van de wedstrijd al verder in het toernooi dan ze ooit waren, maar voor Wimbledon duurt het sprookje voort. De ploeg, met oud-Amsterdamspeler Steven Ebbers in de gelederen, won na een 2-2 eindstand op shoot-outs (5-3) van de Duitse ploeg Mannheim. Van de Brexit nr. 2, die de Duitse supporters al hoopvol op hun spandoeken hadden gespoten, is voorlopig dus geen sprake. Wimbledon treft in de halve finale de winnaar van het volgende duel (15.30): Oranje-Rood – Atletic Terrassa. 

Heel overtuigend was al het niet wat Mannheim in de openingsfase liet zien. De eerste kansen waren voor Wimbledon, maar een veldkans werd eruit gegleden en een strafcornervariant vloog over. Niet veel later mocht strafcornerspecialist van Mannheim Peillat voor het eerst aanleggen, na een hak op de stick. Hij bewees meteen zijn waarde en pushte snoeihard. ‘Zat ‘ie?’, was de eerste reactie op de tribune, maar het juichen van de spelers liet niets aan twijfel over en ook in de herhaling was te zien dat Peillat vlammend hard over de grond raak pushte.

Wimbledon komt terug

In het tweede kwart lieten de Duitsers de Engelsen aanvankelijk meer het spel maken. Een versnelling van captain John Kinder leverde een kansje op, maar werd naast getikt. Mannheim kwam niet tot veel veldkansen, maar de vraag is of je die nodig hebt met Peillat in de gelederen. Het antwoord bleek dit keer: ja. De tweede strafcorner die de Duitsers kregen kwam niet uit de verf en was een prooi voor Engelse keeper James Bailey. Wimbledon claimde drie minuten voor rust succesvol een strafbal bij de videoscheidsrechter, die Simon Mantell, weliswaar via keeper Andreas Späck, binnenpushte: 1-1. En de Engelsen deden de Duitsers voor rust nog een keer pijn: Ian Sloan maakte er met een geplaatst balletje 2-1 van.

Strafcorners niet genoeg voor Mannheim

John Kinder had even na de rust de kans om de voorsprong verder te vergroten, maar tipte net naast. Het derde kwart verliep verder zonder grote hoogtepunten. Wimbledon maakte kort in het vierde kwart nog protest, maar kon niet voorkomen dat Peillat nogmaals mocht aanleggen. Hard was hij wel, maar ook ver over. Buiten de strafcorners maakte Wimbledon een sterkere indruk dan Mannheim. De paar kansjes gingen echter zonder aangeraakt te worden voorlangs en een strafcornervariant werd er knap uitgehouden door de Duitse lijnstop. En zoals wel vaker: als je hem zelf niet maakt, dan valt hij aan de andere kant. Jonathan Ehling tipte een harde voorzet feilloos in de touwen in de 55e minuut: 2-2.

Beide ploegen kwamen vervolgens niet tot scoren, waardoor shoot-outs de beslissing moesten brengen. Daarin gingen de ploegen aanvankelijk gelijk op, maar bleek één misser van Mannheim voor Wimbledon, dat elke shoot-out scoorde, genoeg om de overwinning veilig te stellen.