Billy Bakker is local hero in ‘zijn Bhubaneswar’ van de Kalinga Lancers

‘Billy Billy! Kalinga Kalinga!’ zeiden ze in het hotel in Bhubaneswar toen international Billy Bakker terugkeerde in de stad waar hij dit jaar kampioen van India werd. Het avontuur bij de Kalinga Lancers zorgde voor een ander perspectief op zijn leven. ‘Een teamgenoot van me gaf zijn bonussen altijd aan zijn dorp. Dan had dat dorp voor een half jaar weer elektriciteit.’

Je krijgt de ‘coole’ Amsterdammer Billy Bakker niet zo snel gek. Maar als je billboards van tien meter hoog neerzet met zijn foto en die elke paar meter neerzet bij het stadion van de Kalinga Lancers, waar de HWL Final wordt gespeeld, dan is zelfs Bakker onder de indruk. ‘Dat is toch supercool. Dit zijn enorme doeken. Dan zie je jezelf zo groot, dat geeft wel een bepaalde energie. Zelfs als je al acht jaar internationaal meeloopt, zoals ik. Maar het komt natuurlijk omdat ik hier gespeeld heb’, zegt Bakker, die nog steeds een held is in het hockeygekke Bhubaneswar, onderdeel van de trotse staat Odisha.

‘Toen we hier met de Kalinga Lancers speelden zag je elke vijftien meter een teamfoto in de stad en draaiden ze ons Kalinga-liedje. Odisha is een staat die bekend staat om hun verbondenheid met elkaar. En als je hier speelt als buitenlander ben je onderdeel van die staat. Het was ook gratis om in het stadion te zitten tijdens onze wedstrijden. Op één plek zaten altijd twee mensen. Dat is wat je bij ons nuchtere Nederlanders niet zo vaak zal zien.’

Billy Bakker komt zichzelf tegen op een enorm billboard in Bhubaneswar. Foto: Billy Bakker

Indiase teamgenoten hielpen hun dorp met de bonussen

Spelers die met Bakker hockeyen merkten dat de Nederlander veranderd was, toen hij terugkwam van zijn avontuur in Bhubaneswar. Zijn perspectief op het leven was veranderd, nadat hij zag dat teamgenoten het arme dorp waar ze vandaan kwamen, konden helpen met de bonussen die ze kregen na wedstrijden. Om eens in z’n eentje op avontuur te gaan hielp uiteindelijk ook, hoe moeizaam dat in het begin ook gevoeld moet hebben.

‘Ik kwam hier in m’n eentje heen. Er waren verder geen andere Nederlanders. Ik kon nauwelijks communiceren met sommige Indiase teamgenoten, maar ik probeerde het wel en dat ging goed. Sommige mensen zullen misschien het geld opgehaald hebben in India en dan de PC Hooftstraat leeggekocht hebben. Maar hier zag ik Indiërs die hun dorp hielpen. Dat was voor mij iets nieuws. De zes weken in Bhubaneswar hebben mij niet per se beïnvloed als hockeyer, maar wel als mens.’

Uiteindelijk merkte dat Bakker als vanzelf meeging met de Indiase manier van doen. ‘Het is onmogelijk om niet mee te doen als je teamgenoten weer een dansje beginnen. Je krijgt zoveel positiviteit van die mensen. Je hoeft maar een dansje voor de camera te doen en dan vinden ze het schitterend hier. Let maar op. Als wij straks op de HWL met het Nederlands elftal tegen India mogen spelen, dan wil je niet weten wat er gebeurt hier op de tribunes.’

https://www.instagram.com/p/BQmzx9ugqL6/?hl=en&taken-by=billybakker8