Terwijl de Indiase kranten moord en brand schreeuwen na de nederlagen tegen Engeland en Australië op de HWL Final, blijft coach Sjoerd Marijne (43) vooralsnog rustig. Hij is sinds drie maanden bondscoach van India en probeert elke dag te genieten, op het Indiase trainerskerkhof. Dat heeft hij wel geleerd na zijn korte en pijnlijke avontuur bij de Oranje Dames, toen hij snel het veld moest ruimen. ‘Dat gevoel van onrechtvaardigheid, dat blijft steken. Ik heb hierdoor beter geleerd te relativeren.’
Na de toernooizege van de Asia Cup was Marijne een ware volksheld, bij wijze van spreken de beste coach die ze ooit hadden gehad. Na één goede, één redelijke en één slechte wedstrijd is het sentiment omgeslagen. In The Times of India – de grootse krant van India – vergeleken ze de matige vertoning tegen Duitsland (0-2) en het hele verloop van het toernooi met een beurscrash. India eindigde met twee nederlagen en één gelijkspel als laatste in de poule en moet vanavond de moeilijke wedstrijd tegen het sterke België spelen, de poulewinnaar in de groep van Oranje, met drie zeges.
‘Heb je weleens de grafiek gezien van een beurscrash? Nou, zo kunnen de prestaties van India tijdens de Hockey World League worden verbeeld’. De krant vervolgt: ‘India briljant tegen Australië, maar verschrikkelijk tegen Duitsland.’
‘Ik geef hier elke dag interviews en er zijn twee persconferenties per week. Maar ik lees geen kranten. En ik weet tijdens interviews meestal toch wat ik wil zeggen’, zegt Marijne met een grote glimlach in het schitterende Trident Hotel. Zijn selectie doet wat rekoefeningen in het zwembad achter hem in een Indiaas zonnetje. Assistent Raoul Ehren zit er ontspannen bij met een laptop. Ze genieten zichtbaar. Marijne heeft een contract tot en met de Olympische Spelen in Tokio, maar weet dat het in het hockeygekke India elk moment voorbij kan zijn.
Raoul Ehren en Sjoerd Marijne in het Trident Hotel in Bhubaneswar.
Grote namen als Roelant Oltmans en Paul van Ass werden eerder op onnavolgbare wijze de wacht aangezegd als coach. Maar Marijne, die sinds februari de vrouwen van India coachte, heeft daar nu geen boodschap aan. Hij is blij en gelukkig met de kans die hij krijgt. Het nationale team van India heeft ook een fantastisch potentieel. Marijne kan bijna fulltime over de internationals beschikken.
‘Het Indiase team heeft zoveel potentie. Dat is zó leuk. Maar die potentie zie je niet als we te onrustig zijn in balbezit. Ik heb ze in mijn periode nog nooit zien spelen zoals ze écht kunnen.’ Het is ook lastig voor de Indiërs. Als je buiten het stadion staat als India speelt, lijkt het alsof er elke twee minuten gescoord wordt. In werkelijkheid is die orkaan van lawaai een Indiase speler die rond de middenlijn de aanraakt. Wat de speler vaak doet beslissen om zelf een actie te maken. Want de spelers willen zelf helden zijn. Dat is hun natuur, volgens Marijne, in het land dat per regio erg verschilt. Het is voor Marijne een verschrikkelijk moeilijke, maar ook mooie uitdaging om hier een team van te smeden.
Het enthousiaste Indiase publiek. Foto: Frank Uijlenbroek
De voormalig coach van onder meer het Nederlands elftal (dames), Jong Oranje Heren, Oranje-Zwart en Amsterdam is oud-speler van Den Bosch. Daar stond hij altijd vleugelverdediger. Hij speelde samen met Ehren – de succesvolle coach van de vrouwen van Den Bosch. Marijne tenniste in zijn jeugd ook op hoog niveau en haalde diploma’s (A en B) om tennistrainer te kunnen zijn. Hij vergelijkt hockey graag met die sport. ‘Als je naar tennis kijkt, heb je Roger Federer. Die scoort zelf heel veel punten, maar maakt ook weinig fouten. Hoe lager je op de wereldranglijst staat, hoe meer fouten spelers maken. Ik vind dat wij bij het hockeyteam van India heel goed kunnen aanvallen. Alleen moeten de unforced errors eruit. Dat is vooral een kwestie van mentaliteit. Dat proces gaat ons veel tijd kosten de komende jaren’, vervolgt hij. ‘Dus proberen we daarin elke keer stapjes te maken. We doen sommige dingen heel goed, zoals de interceptie en de strafcorner, We stáán vaak goed. Maar we moeten zorgen dat de jongens van stick naar stick blijven passen. Daar blijven we op hameren.’
Marijne weet dat ‘de mentaliteit’ veranderen het moeilijkste is wat er bestaat. Vraag dat maar aan alle toptennissers die zo graag in de top-100 willen staan, maar daarvoor mentaal stappen moeten maken. Slechts een enkeling kan die tennisdroom waarmaken.
Marijne als bondscoach van de Oranje Dames. Foto: Koen Suyk
Hoe lang het avontuur gaat duren voor Marijne, is onvoorspelbaar. Misschien is hij in 2020 in Tokyo wel een trotse coach, met zilverwerk in de hand en meer dan een miljard blije Indiërs. Misschien is hij na de HWL Finale al ontslagen. Niemand weet het, in Incredible India. Marijne wist wat hij kon verwachten, toen hij overstapte van de dames van India naar de heren en de functie van de Nederlandse coach Roelant Oltmans overnam. Als hij de komende jaren coach blijft, zal hij in ieder geval zijn kinderen van 17, 15, 12 en 6 jaar oud de komende tijd veel moeten missen. ‘Gelukkig bestaat er Facetime’, zegt Marijne tussendoor met een glimlach. Elke maand gaat hij minimaal een week terug naar Nederland.
De functie van bondscoach in het hockeygekke India kan de ultieme revanche voor Marijne worden. Hij strijdt voor eerherstel. In 2014 werd hij aangesteld als bondscoach van de Oranje Dames als opvolger Max Caldas, tot en met de Olympische Spelen van Rio. Het team met speelsters als Maartje Paumen, Ellen Hoog en Naomi van As. Een jaar later was hij na een tweede plaats op het EK al ontslagen. De vedettes van toen wilden in ieder geval niet met hem verder. De beslissing sneed door zijn ziel. Nog steeds. Het was ook de periode dat hij zijn beide ouders verloor. ‘Het is een litteken dat altijd zal blijven. Maar het is niet iets wat me dagelijks bezig houdt, zeker nu ik de heren doe. Als ik daar aan terug denk is onrechtvaardigheid het eerste gevoel wat naar boven komt. Ik wil hier misschien wel een boek over schrijven. Dat ga ik denk ik ook doen. Er is zoveel gebeurd. Maar ik ben nu op m’n plek in India. Kijk om je heen, het is hier toch fantastisch. Het boek heeft nu wel een begin, maar moet ook nog een mooi einde krijgen.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.