Warmerdam: ‘Nooit gedacht dat ik bij zo veel mensen in het hart zit’

Op indrukwekkende wijze nam Pinoké-speler Dennis Warmerdam zondag 22 april afscheid van het tophockey. Een kwaadaardige tumor in zijn rechterarm is de oorzaak dat de spits zijn hockeycarrière al op 23-jarige leeftijd noodgedwongen moet staken. Voor zijn laatste thuiswedstrijd was de hele club uitgelopen. Ruim een week later, een paar dagen voor een handbesparende operatie in het AMC, spreken wij Dennis. Over zijn afscheid van het tophockey, de kanker en zijn toekomst.

‘Ik wist wel dat ik bij mensen in het hart zat, maar bij zo veel mensen had ik nooit gedacht’, straalt Warmerdam over de massale opkomst bij zijn afscheidswedstrijd. Ondanks de grote glimlach, ziet hij er moe uit na twee zware weken waarin hij te horen kreeg dat de chemobehandeling de tumor niet deed slinken en zijn onderarm derhalve geamputeerd moest worden én hij zijn laatste wedstrijd op topniveau speelde. Inmiddels is er beter nieuws: het Amsterdam Medisch Centrum (AMC) kan een handbesparende operatie uitvoeren. Vrijdag gaat Warmerdam onder het mes.

‘Het doel is dat ik al mijn vingers weer kan bewegen. Ik zal nooit meer de kracht in mijn arm krijgen die ik nu heb. Maar wie weet kan ik later voorzichtig een bal heen en weer halen. Waar ik nu op hoop is dat ik in het dagelijks leven niet beperkt word. Eigenlijk dat anderen niet aan mij merken dat er iets aan de hand is.’

Dennis Warmerdam wordt na zijn afscheidswedstrijd op de schouders van teamgenoten gehesen (c) Koen Suyk

Mentaal is de pijn het zwaarst

‘De pijn in mijn arm begon twee jaar geleden als een vervelende sportblessure, die veel pijn deed en waar ik van af wilde. Inmiddels zijn we veel operaties verder, maar zo zie ik het nog steeds. Die arm is geblesseerd en ik wil af van de pijn. De diagnose kanker zit in mijn hoofd. Als je die diagnose krijgt, ga je namelijk nadenken. Malen. Zijn er uitzaaiingen? Wat zijn de risico’s? Wat betekent dit? Die onzekerheid is zwaar.’ Om die reden zocht de aanvaller meteen na de diagnose onder andere professionele, mentale ondersteuning.

Want al heeft Warmerdam twee jaar lang de hele dag pijn, hij vertelt het mentaal het zwaarst te hebben. ‘Ik ben positief en daadkrachtig, maar ik word er heel onzeker van dat ik stil sta op maatschappelijk vlak. Normaal beukte ik altijd door. Hockey ging goed, mijn studie had ik afgerond, ik was aan het werk. Ik zei altijd overal ja op en zorgde ervoor dat het in mijn agenda paste. Nu kan ik niks plannen. Ik weet niet of ik over een paar maanden naar het ziekenhuis moet. Misschien heb ik wel geen arm meer. Ik ben tijdelijk gestopt met werk. Ik trok het niet. Het was te druk in mijn hoofd en al die ziekenhuisbezoeken moet je continu verwerken. Ik ben betrokken bij het team, maar zij gaan met een doel het veld in. Ik doe niet mee en sta stil. Daar heb ik het zwaar mee. Maar ik weet ook dankzij hockey: hoe hard ik ook word neergeslagen, ik sta altijd weer op. Ik kom er wel weer.’

WATERLOO (Belgie) – Thierry Brinkman en Dennis Warmerdam. Het Nederlands Jong Oranje -21 mannen winnen de EK finale van Duitsland met 5-2. COPYRIGHT KOEN SUYK

Openhartig

Warmerdam praat, net als in het afgelopen half jaar, openlijk over de tumor in zijn arm en wat dat voor hem betekent. Het was een bewuste keuze om in de openbaarheid te praten over de ziekte. ‘Ik kies ervoor om de ziekte te omarmen, in plaats van ertegen te vechten. Als je mij googelt, ben ik ziek. Dat realiseer ik me. Ik vind het fijn dat het voor iedereen duidelijk is wat er speelt. Iedereen hoort het verhaal dan van mij en ik krijg minder dezelfde vragen.’ Toen bekend werd dat Warmerdam zijn laatste wedstrijd zou spelen, besloot de gehele Hoofdklasse Heren die zondag met rugnummer 13 de warming up te doen. Een prachtig spontane en nagenoeg ongekende actie in de hockeywereld. ‘Door mijn openheid heb ik ontzettend veel steunbetuigingen ontvangen, ook uit onverwachte hoek. Dat heeft veel voor me betekend en daar wil ik iedereen ook enorm voor bedanken. Ik realiseer me dat ik een podium heb gekregen waardoor ik zo veel steunbetuigingen kon ontvangen. Niet alle kankerpatiënten hebben die mogelijkheid. Iedereen die de diagnose ‘kanker’ krijgt, vecht en verdient daarbij alle aandacht en steun.’

Als hij vrijdag onder het mes gaat komt er een einde aan een twee jaar durende periode van pijn in zijn rechterarm. Warmerdam stroopt de mouw van zijn trui op en laat de grote bulten zien die onderhuids vechten om de beperkte ruimte in zijn onderarm. ‘Door de tumor kan ik mijn arm en hand niet meer normaal bewegen, mijn spieren en pezen worden afgekneld.’ Zijn arm is dik en opgezwollen, dat hij het voor elkaar heeft gekregen vorige week zondag nog te hockeyen tegen Amsterdam lijkt een wonder. ‘En de tumor drukt op mijn zenuwen, wat veel pijn oplevert. Ik ben heel blij dat ik geopereerd word. Dan ben ik kankervrij, maar ook pijnvrij, na dik twee jaar. Natuurlijk moet ik functionaliteit inleveren, maar ik krijg er hopelijk veel voor terug.’ Vanaf dan kan hij eindelijk gaan werken aan zijn herstel, dat geeft de geboren Hoofddorper energie. ‘Ik weet ook dat als het aan mij ligt of het revalideren goed komt of niet; dan komt het goed.’

Dennis Warmerdam in zijn laatste wedstrijd voor Pinoké tegen Amsterdam (c) Koen Suyk

Littekens

Ook te zien op zijn blote arm: drie in het oog springende littekens. Warmerdam wijst de bovenste aan: ‘Deze was van de perfusie. De chemobehandeling die dus helaas niet is aangeslagen.’ Wijzend naar de kleinste, ter hoogte van de elleboog: ‘Dit was om te checken of er uitzaaiingen in mijn lymfeklieren waren. Ze waren schoon.’ En dan de grootste op zijn onderarm: ‘Dit was van de eerste operatie. Toen we nog dachten dat de pijn kwam van overtollig littekenweefsel dat weggesneden kon worden.’

Van dat grote litteken is overigens straks niks meer te zien. Warmerdam wijst verder op zijn arm. ‘Ze gaan dit gedeelte vrijdag helemaal wegsnijden. Om zeker te weten dat ze alle kwaadaardige cellen hebben, gaan ze ruim om de tumor heen, dus alles tot mijn bot verdwijnt. Dat is deel één van de operatie. Dan halen ze spieren en pezen uit mijn been en die sluiten ze aan in mijn arm. De operatie gaat wel acht tot negen uur duren. Ongelooflijk knap wat ze tegenwoordig kunnen.’

Na vrijdag is Warmerdam kankervrij, al zal de onzekerheid van een terugkomst van de kwaadaardige cellen altijd blijven. ‘Dat er een cel blijft zitten, kan altijd. Wat dat betreft is het oncologisch gezien veiliger om te amputeren. Maar ik denk: als het AMC het aandurft, durf ik het ook. Het levert rare gesprekken met mijn dierbaren op. Mijn familie wil gewoon dat ik er nog ben, al is dat zonder arm. Ik denk anders: ik kan mezelf niet echt verliezen. Voor mij gaat het meer om functionaliteit, ik wil die arm blijven kunnen gebruiken. En het klinkt misschien cru, maar als de kanker terugkomt, kan amputeren altijd nog.’

Warmerdam geeft open en uitgebreid antwoord op alle vragen, maar steeds als hij het woord kanker laat vallen, praat hij even wat zachter. Alsof hij de andere aanwezigen in het café niet wil laten schrikken. ‘Ik blijf het een moeilijk woord vinden. Zelf zeg ik liever kwaadaardige cellen. Het woord kanker is heel hard.’

Nooit meer tophockey

‘Heel lang kon ik niet beseffen wat het betekent dat ik nooit zou kunnen tophockeyen. Zondag op Pinoké kwam dat besef binnen. Hockey is het leukste wat ik doe. Andere dingen zijn ook leuk, maar hockey is het allerleukste. De laatste tien jaar van mijn leven draaiden om hockey. Naarmate de tijd vorderde en ik me realiseerde wat er fout kon gaan als de kanker niet goed behandeld werd, ga je relativeren. Als de keuze gechargeerd is tussen hockey of het leven? Ja, dan kies je het leven. Dus relativeren doe ik wel, maar het blijft ontzettend jammer dat ik nooit meer kan hockeyen.’ Het is niet alleen het spelletje dat liefhebber Warmerdam gaat missen. Zijn teamgenoten, zijn vrienden. Pinoké is zijn tweede thuis. In de topsport kon de gedreven Warmerdam zijn energie, felheid en focus kwijt.

BREDA – Aanvoerder Dennis Warmerdam heeft de stand op 4-2 gebracht tijdens de wedstrijd tussen de mannen Nederland en Nieuw Zeeland om plaats 5 bij het Volvo Invitatie Toernooi U21 (4-2). COPYRIGHT KOEN SUYK

Als hoogtepunt uit zijn hockeycarrière noemt Warmerdam de gewonnen Europese kampioenschappen met Nederlands B en Jong Oranje. Dat hij als aanvoerder van Jong Oranje werd benoemd, nadat hij twee jaar eerder niet geselecteerd werd. Een overstap naar het grote Oranje zat er nog niet in voor de spits. De hoogtepunten met zijn club Pinoké hadden nog moeten komen. Zijn ploeggenoten en hij hadden afgesproken lang met z’n allen bij elkaar te blijven bij Pinoké met als uiteindelijk doel, EHL spelen en play-offs halen. Warmerdam gaat dat niet meer als speler meemaken. ‘Ik had heel graag EHL willen spelen. Af en toe heb ik wel eens gedacht: ben ik niet te loyaal geweest aan Pinoké? Ik had weg kunnen gaan en play-offs en EHL kunnen spelen. Maar ik ben blij met mijn keuzes. Vorige week zondag heeft dat bevestigd. Bij geen andere club had ik dit afscheid op deze manier gekregen. Pinoké is mijn club. Dat maakt me trots.’

 Steunbetuigingen aan Dennis persoonlijk kunnen naar het volgende e-maildres: Dennisw_94@hotmail.com