Column Rob Reckers: ‘Kids die vijf keer trainen. Doe ff normaal’
“Meneer, hoeveel traint u per week?”, vraagt het blonde meisje van een paar turven hoog me in een clubhuis. Ik antwoord haar dat ik vroeger wel vijf tot acht keer per week trainde. Ze neemt de woorden zorgvuldig in zich op en antwoordt dan vol overtuiging: ‘Ik train al vijf keer in de week, dus dan kom ik ook in het Nederlands elftal.’
Tijdens mijn grotendeels vrije zomer heb ik de hockeyjeugd in Nederland opgezocht om eens grondig de stand van zaken te bekijken. Van Loenen tot Sittard, langs Rotterdam, Hoevelaken en vele andere schitterende hockeycomplexen trok ik om de hockeyjeugd te enthousiasmeren tijdens hun zomerse hockeydagen. Na twee maanden heb ik de balans voor mezelf opgemaakt. Het gaat goed met de hockeyjeugd in Nederland, maar soms moeten we echt weer ff normaal doen.
Want vijf keer trainen is voor een meisje van pakweg tien jaar simpelweg te veel en niet normaal. Vaak gedreven door de aanlokkelijke gedachte van spelen voor een volgepakte oranjegekleurde stadions, worden kosten noch moeite gespaard. Alle redelijkheid wordt uit het oog verloren en kinderen worden volledig eenzijdig opgeleid. Hockey, hockey en nog eens hockey. Dit kan niet de bedoeling zijn. Een meisje van tien jaar moet ook met vriendinnen afspreken, tennissen, voetballen en gewoon huiswerk maken. Maar hoeveel tijd blijft hiervoor over als je na school nog vijf keer per week moet trainen?
‘Als kinderen willen rennen, doe ze dan op atletiek’
Hoeveel van deze trainingen worden besteed aan het rennen van shuttles? Al jaren krijg ik steeds vaker het gevoel dat hockey slechts bijzaak is. Looptrainingen en afgemat worden met de zogenaamde shuttles voor, tijdens en na trainingen vormen meer regel dan uitzondering. Maar draait het bij de jeugd niet vooral om plezier? Pielen met stick en bal. Dat is toch waarom kinderen gaan hockeyen. Als ze willen rennen, doe ze dan op atletiek. En ja, als ze later groot zijn, gaan ze echt wel een shuttles lopen, maar laten we op het hockeyveld gewoon blijven hockeyen.
‘Ik zag een jongetje van veertien lopen met een proteïneshake’
Toen ik tijdens een van de kampen een jongetje van veertien zag lopen met een proteïneshake, brak echt mijn klomp. Dit was goed voor zijn herstel, hadden zijn ouders hem verteld. Proteïneshakes! Ik werd gek. Een ijsje omdat ze goed hun best hebben gedaan, of gewoon een lekker broodje hamburger. Oké, en ook weer niet iedere dag, want het moet natuurlijk wel gezond blijven. Ik begrijp dat kinderen alles kopiëren van hun voorbeelden, maar leg ze uit dat sommige zaken niet voor hen zijn bedoeld.
Als verrassing kreeg ik ook een keer een linkshandige stick in de handen gedrukt. Leest u het goed? Ja, inderdaad. Ik moest ook een aantal keer knipperen toen ik het zag. Ik dacht aan een 1 april-grap, maar het was al hartje zomer. Het bleek een serieus project te zijn. De stick deed iets met de motorische ontwikkeling en ruimtelijke oriëntatie. U begrijpt dat ik langzaam in paniek begin te raken van deze ontwikkelingen.
‘Laten we onze kinderen weer gewoon twee keer per week trainen’
Kunnen we misschien gewoon weer ff normaal gaan doen. Laten we onze kinderen weer gewoon twee keer per week trainen. En als ze vaker willen, kunnen ze lekker in het park of op de stoep en balletje slaan. Of liever een potje voetballen, of gewoon speels tikkertje. Niet omdat het moet, maar omdat het leuk is. En geef je kroost na inspanning een high five, waarbij je ze misschien een muntje in de hand drukt om een lekker glaasje ranja te halen aan de bar. En zaag voor het plezier in het weekend een keer samen de krul van een oude stick af en ga daar me hockeyen. Of handballen. Dat is pas goed voor de motorische ontwikkeling. En nog veel leuker.
Laten we alstublieft gewoon weer ff normaal doen, dan doen we gek genoeg!
******
Rob Reckers werd met Oranje Zwart drie keer landskampioen. Hij speelde 209 keer in het shirt van Oranje. De aanvaller behaalde met het Nederlands team goud op het EK in 2007 en zilver op de Olympische Spelen van 2004 in Athene.
17 Reacties
dwm-van-der-vis
Top Rob ! en zo is het !
HELEMAAL EENS. Wat een onzin, al dat getrain bij die jonge kinderen. Natuurlijk kun je in de topteams niet meer toe met 2x trainen (maar waarom eigenlijk niet? Omdat de anderen dat ook niet doen? ), maar er zijn toch maar echt 11 plekken in het Nls elftal en laten al die honderdduizenden andere kinderen die daar nooit voor in aanmerking zullen komen toch vooral plezier met elkaar gaan maken, zonder al die druk van buitenaf. En de échte toptalenten die dat zelf willen, die gaan lekker vaker trainen. Stop met elkaar (lees, de clubs onderling) zo opjutten door meer en steeds meer te trainen. Je sloopt die jeugd. Let maar op; als ze eenmaal ouder zijn zijn ze vast eerder versleten. Ruggen, knieën, enkels.......
Haighton
Ik vraag me af wanneer Rob Reckers zijn "onderzoek" heeft gedaan. Misschien zou men ook eens moeten kappen met al die "hockey zomerkampen".
tijger
Helemaal mee eens! Niks op aan te merken. Kinderen vanaf een jaar of 12 die in de sportschool zitten.... hoezo? Vroeger moest eerst je motoriek ontwikkeld worden!! Is dit misschien een idee van hockeytrainers die gedrag kopieert van de grote teams? Harder trainen, vaker en fysieker. Hou op!
Marco-PaulBreijer
Volledig met Rob eens, de voeten kinderen tot zeker 14 jaar zijn nog niet volgroeid. Metname de groeischrijven in het hielbeen kunnen voor fikse pijn zorgen. De harde ondergrond en het vele trainen kunnen de Ziekte van Sever veroorzaken bij kinderen tussen de 8 en 13 jaar. Ik heb wekelijks een wachtkamer vol met kinderen met hielpijn. Kijk ook eens op https://www.breijerpodologie.nl/podologie/ voor meer info. Marco-Paul Breijer Registerpodoloog MSU echografist voet&enkel en enkel
Derrick Bijker
Er is kennelijk nog wel wat ruimte in de wachtkamer?
René Winteraeken
Goed verhaal en statement van iemand die weet waar hij het over heeft! 👍
lotlohman
Dan hoop ik dat ze dit eens aankaarten bij de 'grote' clubs die deze toon zetten. De kleinere clubs moeten bijna wel volgen anders wordt het niveauverschil nog groter! Maar belangrijker nog: ik zie en hoor steeds meer blessures in de D-leeftijd. Hielen en achillespezen en knieblessures. Met name deze leeftijd waarin de kinderen explosief gaan groeien (D en C-lijn) moeten we oppassen met alle extra (loop)trainingen. Laten we vooral ook beginnen met trainen hoe ze lopen in plaats van alleen maar meer en harder. Als ze niet op de training zijn staan de meeste van deze kinderen ook niet stil!
vostammer
Een hoop conservatief gezeur van Rob. Het is dat hockey een kleine sport is, dan kom je als land er nog mee weg, maar in het voetbal en tennis wordt je keihard voorbijgelopen door andere landen waar men wél een kind 15 uur per week laat tennissen (Belgie, Oosteuropese landen, Spanje, etc) of waar jeugdvoetballers tot 8 trainingen per week krijgen voorgeschoteld. En daar zit vaak een hoop nieuwe (soms experimentele) methodologie tussen ja. Zo wat? De trainingsvolumes worden overal om ons heen groter. Daar is op zich niets mis mee, het menselijk lichaam is nu eenmaal nooit bedoeld om 16 uur per dag op je kont te zitten voor school, huiswerk, tv of gamen. De ouders (want daar moet het vaak vandaan komen) die hun kind veel uren willen laten "draaien" hebben groot gelijk. Een beetje aanklooien met 2 trainingen per week brengt je echt niet (meer) in de Hoofdklasse, laat staan een nationaal team. De achterstand die je oploopt is dan simpelweg te groot. Daar mogen clubs en trainers weleens wat eerlijker over zijn. En natuurlijk moet er ondertussen beter , gevarieerder, speelser en vernieuwender worden getraind inhoudelijk. Een kwart vd traing rondjes rennen doen ze zelfs in het voetballen niet meer. Dus ook daar valt nog een wereld te winnen voor jet hockey.
mjmeurer
Als dit tegenwoordig de norm is, ben ik blij dat ik ben opgegroeid in een tijd waar ik 2 keer per week moest trainen. Ik bracht de rest van de week alsnog met stick in hand door op de hocleyclub, maar dat was gelukkig geheel vrijwillig.
ManouschkaMollerus
Wát een column geschreven recht vanuit Rob's hart. Dank voor je moed! Waarom zo broodnodig omdat we wederom terecht zijn gekomen in de aloude tegenover gestelde visie, al eerder "uitgevochten" tussen Cruyff en van Gaal. De visie van de ervaringsdeskundige tegenover de visie van de voornamelijk, boekgeleerde. Die mens die ervaren en beleefd heeft , weet hoe iets voelt, diegene die ergens een boek over gelezen heeft, dénkt te weten hoe het voelt.... Daarnaast ook gekeken naar de groei ontwikkeling van een kind, fysiek, emotioneel én mentaal. Een kind leert het meest door te spelen en spelenderwijs te oefenen en te leren. Een kind raakt verlamd door verwachtingen en eisen opgelegd van buitenaf. Door overbelasting op alle niveaus. Zonder spelplezier geen resultaat. Als clubs op deze manier doorgaan zullen de komende jaren steeds meer kinderen afhaken van hun oorspronkelijke hobby, hockey, waar ze ooit met veel plezier mee zijn begonnen. Ze zullen afhaken, door vroegtijdige overbelasting, blessures, faalangsten en een bedorven en uitgeput spelplezier. Sta op en praat hierover op je club, niet elk kind hoeft en wil in het Nederlands elftal komen en/ of in Dames/Heren 1! Elk kind wil wé heel graag plezier beleven en leren van deze mooie sport!
daniel-van-son
Laat me even voorstellen voor die, die het niet weten. Rob is één van de meest technisch begaafde spelers die het land ooit heeft gekend. Rijtje Wouter Leefers. Wat hij liet zien op het veld wordt node gemist. Ook zeer handig en slim in zijn acties. Zelf heb ik bij twee topclubs training gegeven en viel ook op wat hij zij. Overdreven veel trainingsuren voor "topteams" en de rest is volledig bijzaak. Geen concurrentie meer aan de ene zijde en geen ambitie meer aan de andere zijde. Met het JA1 waar ik in zat ben ik bijna landskampioen geworden maar OZ stond in de weg waar we nog wel gelijk tegen speelde. We moesten het vooral van het talent hebben. Twee keer trainen was meer dan genoeg want het oefenen met bal en stick gebeurde vooral daarbuiten. Oefenpotjes met de kids die echt ambitie hadden. Een coopertest maakte meer dan genoeg duidelijk hoeveel jezelf daaraan moest werken. Ja, ik heb B3 teams naar de atletiekbaan gestuurd vooral om ze de TECHNIEK van het lopen bij te leren ( en dat was hard nodig) en weet je wat er gebeurde : een aantal meiden ging uit zichzelf op de atletiekbaan wat extra rondjes lopen. YES. Ik hoop ook vooral de inhoud van dat drieletterwoord duidelijk te hebben gemaakt. GEVOEL, daar gaat het ook om. Kijk naar Tom Dumoulin hoe hij wereldkampioen is geworden. Dat is vooral ook op GEVOEL. Hij heeft al die metertjes niet eens nodig. Als ik zie hoe laatst iemand in de hoofdklasse dames bijna vanaf de stip vrijwel alle ruimte krijgt om die bal hoog in de hoek te maaien (dus knetterhard in de kruising te slaan) en die bal nog afgeeft aan de spits bij de linkerpaal wend ik mijn gezicht echt volledig weg als ik er had gestaan. Wat een waanzin. Hoeveel kansen er wel niet worden gemist met dat stomme geflats in de cirkel. Niet te pijlen. Nederland is af en toe echt volledig doorgedraaid en dat zie je "soms" ook terug in het veldhockey. Laatst zag ik een neef van mij de beslissende shoot out nemen in een interlandtoernooi. Een voorbeeld voor 50.000 kleedkamers i.p.v. je steeds vastlopen bij de keeper. Laat ik er nog dit over zeggen. Nederland is by far het grootste hockeyland in de wereld. Dan zou je toch ook bij elke OS twee keer goud moeten halen en is zilver of brons toch enkel een troostprijs ?!?
Derrick Bijker
Goed verhaal, lekker kort ook. Als je mij aan het eind van het verhaal vraagt waar het nou over gaat, moet ik je het antwoord schuldig blijven.
witkamp
Bij de breedtesport is twee keer per week trainen gebruikelijk. En bij eerste teams zijn er clubs die drie keer per week trainen volgens het schema van de club. Mogelijk trainen ze daarbuiten extra. Wil je beter worden in een sport dan is vaker (herhalen) trainen de enige manier om er ook beter in te worden. Het gaat er dan wel om hoe de planning is van de belasting zodat de kinderen / spelers niet oververmoeid raken of zelfs blessures krijgen waar later niemand van begrijpt hoe dat kan. Technische onderdelen zijn minder belastend en prima in te lassen. Rekening houden met de leeftijd van de kinderen / spelers is een must. Afmatten of trainen om sterker te worden en de stijgende lijn vast te houden? Met plezier duurzaam trainen. Prima.
daniel-van-son
Betreft het voorgaande wil ik nog wel ff een voorbeeld noemen. Hoe geef je goud weg op de OS. Kijk naar de finale van het hockey tussen Engeland en Nederland. Lijkt me toch een mentaal "dingetje"' en niet omdat er nou nog steeds te weinig trainingsuren worden gemaakt ofzo. Twee keer Europees Kampioen. Leuk hoor maar vraag vooral bij de dames niet hoe ze het geworden zijn. Last but not least : hoe vaak is Den Bosch kampioen geworden bij de dames. Zijn zij nou zo goed of is de rest nou zoveel slechter of is het allebei en waar komt dat nou door. Als je jezelf de goede vragen stelt kom je zelf meestal ook op het goede antwoord.
arnoudpiekziggo-nl
Ik denk dat Rob Reckers terecht vraagtekens zet bij de grote hoeveelheid trainings uren op jonge leeftijd. Ik denk ook dat veel oefening absoluut vruchten afwerpt en in veel gevallen iets minder talent kan compenseren. Talent voor sport is echter meer dan het vermogen om een balletje heen en weer te halen of het aantal salto's wat je kan maken zonder de rekstok te missen. Als je al jong kinderen selecteerd op basis van hoofdzakelijk aanleg op bepaalde vaardigheden en ze dan ook nog "beloond" met veel training op deze vaardigheden, verbloem je lange tijd de mogelijke gebreken op de andere belangrijke kwaliteiten. Deze kwaliteiten worden vaak op latere leeftijd pas meer van belang en dan ook node gemist. Als " bonus " van deze ontwikkeling zie je vaak dat de mensen die die talenten wel hadden, tegen de tijd dat ze nodig zijn, een te grote achterstand op het technische vlak hebben. Ik denk dus met recht dat we er goed aan doen om kinderen beslist niet te veel georganiseerd te laten trainen maar vooral ook veel vrije tijd moeten gunnen om zich over de hele breedte te laten ontwikkelen Dan komt het echte talent het snelst bovendrijven.
daniel-van-son
Mee eens Arnoud. Hiermee kom je ook tot de kern van het probleem. Hebben subtopteams teveel achterstand of hebben de topteams teveel "voorsprong" en wat is die voorsprong dan wel niet. Zijn het de uren of is het de kwaliteit van die uren. Worden ze gecorrigeerd in wat ze zelf geoefend hebben of is het uren maken die ze anders zelf niet invullen. Last but not least : hoe zit het op het mentale vlak van zo'n kind. Hierbij refereer ik naar een reclame spotje op Eurosport die je regelmatig ziet langskomen en natuurlijk de spot van die ontbijtkoek.